Namib woestijn

Sinds we in de Namib woestijn zijn halen we ons hart weer op. Aan de kust was het vochtig, mistig en koud. En hier in de woestijn is het heerlijk warm en zonnig en zelfs ´s nachts is het verrassend warm! We zien veel struisen, springbokjes en gemsbokken in het veld en horen ´s nachts de hyena´s huilen buiten de camping. We leven weer in de buitenlucht en genieten daarvan. Meiden spelen weer in hun bikini op de camping, we koken lekker op de braai, wassen af naast de tent, eten weer uit onze proviandlade en douchen met op-hout-verwarmd water. Elke camping in Namibië is een feest - in Botswana trouwens ook.

Toen we deze kant op kwamen, reden we door een verrassend mooie omgeving. Prachtig glooiende heuvels die later overgingen in grove donkere bergen en we reden door een mooi ravijn. We merkten aan alles dat hier miljoenen jaren geleden een oceaan was geweest en dat we over de bodem van die oceaan reden... Overal uitgesleten rotsen door een kolkende waterstroom en randen op de toppen van de bergen tot waar het water gestaan heeft. Bijzonder! Net zo bijzonder was het moment dat we in de woestijn langs het gehuchtje Solitaire reden en daar een bakkerijtje ontdekten die ongelofelijk lekkere, verse appeltaart serveerde. Zaten we daar in de woestijn met een enorme punt voor ons en een beker warme chocomel!

In Sesriem stonden we om 5 uur – vóór zonsopgang! – voor het toegangshek om naar Sossusvlei te rijden. Sossusvlei ligt in de woestijn en heeft prachtige rode duinen. Uiteraard zijn de kleuren het mooist bij zonsopgang . Daarom stonden we een nachtje op een camping binnen het Naukluft National Park, zodat we een uur voorsprong hadden om bij de duinen te komen. We reden helemaal door tot het eind waar alleen nog 4x4´s mochten rijden vanwege het rulle zand. Toen we de auto aan de kant hadden gezet volgden we onze ingeving en klommen zomaar wat duinen op. Welk plekje is het beste om de zonsopgang te zien? En toen zagen we opeens de Dead Valley, die we herkenden van de kaft van de Lonely Planet! Een vallei met wit zand waar alleen maar dode bomen in staan, prachtig contrast met de rode duinen! (zie ons fotoalbum) We genoten van ons ontbijt, de stilte, het licht en de schaduwen. Toen we terug liepen zagen we groepen mensen aan komen lopen om ook de Dead Valley te betreden...

We hebben in dit gebied ook nog gelogeerd op een kleine camping gelegen bij een kokerboombos. Op een ochtend trokken we met de boer, zijn hond en zijn antieke 4WD truck zijn land in, dat gelegen is tussen de bergen. Een heel ruig stuk land waar bergzebra´s, klipspringers en luipaarden leven, maar waar vooral veel kokerbomen groeien. (zie ons fotoalbum) Deze bomen zijn beschermd in Namibië, want ze groeien alleen als hun omgeving helemaal in evenwicht is. Ze groeien heel langzaam, maar ze worden heel oud – zo´n vijfhonderd jaar! Op dit stuk land groeien wel zo´n tweeduizend kokerbomen, maar de boer wil het geheim houden om de natuur te beschermen. Het was heel bijzonder om hiervan te mogen genieten... Die middag zwommen we in de Tsauchab-rivier vlakbij de camping. Een waterbron van zo´n vijf meter diep waar Mark heel stoer in sprong en wij later allevijf in zwommen!
Het wonder van de bomen is dat ze groeien in stilstand, hun buitengewoon evenwicht tussen dynamiek en onbewegelijkheid.
Paul de Wispelaere

Fish River Canyon – 26 augustus 2009