Zotte lentedag

“People parted, years passed, they met again - and the meeting proved no reunion, offered no warm memories, only the acid knowledge that time had passed and things weren't as bright or attractive as they had been.”
― Jacqueline Susann

Toen onze drie meisjes nog jong waren gingen we op Koninginnedag met oranje kleding en glimmende prinsessenkroontjes in hun haar de straat op. Vlaggetjes geschminkt op hun wangen. Heel veel vroeger zelfs met zelfgemaakte kartonnen kroontjes op hun hoofd. Een feestdag met een koninklijk tintje. Zelf heb ik al heel lang een oranje corduroy colbert in de kast hangen. Een bijpassende oranje hoed met een lichtgevende bloem en een oranje shawl wachten in een rieten mand op die ene koninklijke feestdag per jaar. (Alhoewel die mand ook vol ligt met knaloranje T-shirts en toeters voor de voetbalwedstrijden waar Oranje mag voetballen…) Juist in het buitenland is er nog een sterker Oranjegevoel dan thuis in Nederland. Vooral in Madrid werd Koninginnedag zéér uitgebreid gevierd op het Hollandse basisschooltje aldaar. Daar, maar ook meerdere keertjes in het Valkenberg park in Breda, hebben we op een kleedje onze koopwaar zoals uitgelezen kinderboeken, speelgoed waar ze op uitgekeken waren en zoete meidenfilms op DVD aan de man gebracht. Onze eerste Koningsdagviering (en niet Koninginnedag!) in Breda gingen de jongste twee, in vol ornaat met oranje Tshirts, met ons mee naar het Valkenberg park. For old times sake. Struinen over de vrijmarkt. Ik had alleen geen zin meer in mijn oranje colbertje. Al slenterend kregen we alle vier hetzelfde gevoel. Deze periode is voorbij. Geen glorie. Onze meiden zijn niet meer op zoek naar goedkope kinderboeken, tweedehands kindermerkkleding of speelgoed. Er werd op de vrijmarkt eigenlijk alleen maar meuk voor jonge kinderen aangeboden. En foodtrucks en live muziek natuurlijk. Zelf heb ik nog drie leesboeken op de kop kunnen tikken, maar dat ging met veel moeite. Er werden nog wel leuke, creatieve spelletjes gedaan zoals eieren gooien, vier droge biscuits in twee minuten opeten of op de foto met een gevangen tamme kip die gewoonlijk vrij rond loopt in het Valkenberg park. Vroeger gingen we met onze kleuters naar een spelletjes circuit bij ons in het dorp - waar op een dorpsweitje spelletjes als zaklopen en kegels omgooien werd gedaan. Een stempelkaartje en een glas limonade erbij. Die periode is dus voorbij. Onze Koningsdag in Valkenberg park was er vooral één van voorbije glorie. Thuis hebben we natuurlijk wél oranje tompoucen gegeten. Geen idee hoe we volgend jaar Koningsdag in Breda kunnen vieren. Alhoewel, ik hoorde van het ‘Helden van Oranje’ concert - een nieuw feestje in Breda op Koningsnacht. Voor mijn lief en mij. Zoiets als dat wij heel lang geleden samen naar het Amsterdamse centrum fietsten voor de viering van Koninginnenacht…. Voor de meiden zou 538Koningsdag misschien een feestelijk tintje kunnen geven?

Er loeit keihard een alarm door de fietsenstalling van het Bredase treinstation. “Mam, dat heb jij gedaan!” hoor ik onze jongste dochter op een verwijtende toon zeggen. “Er stond toch op de deur dat het een nooduitgang was mét een alarm!” voegt ze er nog even toe. Kort daarvoor zag ik dat de medewerker van de fietsenstalling mijn fiets met houten krat weer verveeld uit het rek trok en hem op een verhoogde fietsenstalling plaatste. Schuldbewust liep ik toch maar even naar hem toe. Hij legde uit dat mijn fiets niet zo half in het gangpad mocht blijven staan vanwege voorschriften van de brandweer. Dit soort gedoe zal toch niet de trend van de rest van de dag worden…? We zijn namelijk op weg naar de internationale trein. Jongste kind heeft twee weken schoolvakantie en wij gaan samen leuke dingen doen. Haar zussen zijn immers keihard aan het studeren. Vandaag gaan we een dag in België doorbrengen. Shoppen in Antwerpen. Sinds twee weken rijdt er een rechtstreekse trein vanuit onze stad in een half uur naar het centrum van Antwerpen. Zodra je uit het prachtige station stapt loop je zo het winkelhart van Antwerpen binnen. Dochterlief en ik hebben ook samen in de meivakantie eens gewinkeld in het Duitse Aachen. Dat beviel toen ook zo goed, en nu weer. We slagen zo goed voor haar! Zwierige zomerjurkjes, stoere korte broeken, vele T-shirts en zelfs een heel leuke bikini! Ook ik slaag voor een stoer legergroen overhemdjasje, een bloemig zomerjurkje en, ik kan het bijna niet geloven, maar óók voor een bikini. Ik had de hoop opgegeven maar onverwachts lopen we toch aan het eind van de middag bij een leuk boetiekje binnen die de leuke naam Banana Moon draagt. Dochterlief duikt mee het krappe pashokje in en helpt me de meest ingewikkeld geknoopte bovenstukjes te ontrafelen. Tegenwoordig is het mode dat er vele touwtjes over de rug lopen. Een hoop lol en veel geduld later sta ik zeer tevreden bij de kassa af te rekenen. Dat Belgische taaltje is zo charmant. De verkoopster heeft het heel lief over ‘zot’ en ‘kuisen’ en zeggen overal ‘ke’ achter. “Wilt u er een taske bij of gaat het zo mee in het dooske?” Natuurlijk word je hongerig van winkelen en is een versgebakken warme Luikse wafel nodig om die honger te stillen. Ons meiske wentelt zich in mijn overvloedige aandacht voor haar. We hebben pas in de avond de trein terug gereserveerd en dus zoeken we nog een frietkot voor verse Vlaamse friet, maar die vinden we niet in de buurt van het station. Dan maar een heerlijke maaltijd in een eetcafeetje. Een tafeltje aan het raam, want ik ben dol op mensen begluren. Of zoals dochterlief zegt ‘mensen stalken’.