Selfie stick

Hier zu sein ist so viel.
- Rainer Maria Silke

Het Italiaanse zonnetje schijnt, al merken we daar niet zo veel van in de supersmalle straatjes van deze stad. Het zonlicht kan de straatstenen niet bereiken door de hoge huizen aan weerszijden van de steegjes. We zijn in Venetië. De mensenmassa in deze stad aan de Adriatische Zee is overwelmend. We zijn op Piazza le Roma uit de bus gestapt en sindsdien zie ik overal hordes mensen. Toeristen. Overal waar ik kijk ziet het werkelijk zwart van de mensen. Ik had heus wel verwacht dat er met Pasen veel mensen naar deze romantische stad zouden komen. Dit had ik, wellicht te naïef, niet zien aankomen. Schakelen moeten we. En hoewel Venetië door de dagelijkse stroom toeristen lang niet overal meer sereen is heeft ze tóch haar magie behouden. Dat ontdekken we pas later. La Serenissima wordt ze liefkozend door de Italianen genoemd. Koningin van het water. Als ik, onderweg naar de overbekende Rialtobrug, een paar fotootjes met mijn camera heb geschoten is de batterij leeg. Heel onnadenkend had ik de cameratas thuis gelaten. Met de reservebatterij erin. Vandaag zal ik geen foto’s meer kunnen maken. Daar zou ik vroeger heel teleurgesteld van kunnen worden. Nu kan ik het verbazingwekkend snel loslaten. Het is zoals het is. Bovendien, Mark heeft zijn iPhone mee en daar kunnen echt mooie foto’s mee gemaakt worden. Ook selfies. Onze groep van vijf zet je echter niet zo makkelijk op een selfie waar ook de kanaaltjes met gondels nog op de achtergrond te zien moeten zijn… We volgen de meute en dwalen uren door de stad. Overal marktkraampjes met toeristische koopwaar. Als we bij de wereldberoemde brug zijn blijkt hij in de steigers te staan. Renovatie.

We lopen verder naar het zonovergoten San Marco plein. Met een ijsje in mijn hand om me heen kijkend valt me op dat veel toeristen een zogenaamde selfie-stick hebben. Natuurlijk heb ik dat wel eens eerder gezien, maar ineens zie ik het licht. In zo’n stad met veel bezienswaardigheden en alleen een iPhone om alles vast te leggen is dit dé oplossing! Voor vijf euro zijn ze bij elke kraam te koop. We beginnen op het plein. Het is zo lollig om met z’n allen in beeld te komen en dan ook het basiliek in beeld te krijgen. Om de beurt mogen we de stok vast houden en op het knopje drukken. We hebben het ineens ontdekt. Op bruggetjes staan we dicht bij elkaar om een gondel in het kanaal in de lens te spotten. Het verhoogt absoluut het plezier van de stadstour! Als aan beiden kanten van een bruggetje antieke gondels varen is het enthousiasme te groot: aan welke kant moeten we poseren? Als we eind van de middag terug naar Piazza le Roma willen lopen zijn we de weg kwijt. Wat wil je ook: met meer dan 150 kanalen, ruim 400 bruggetjes en ontelbaar veel steegjes? Ook daar blijkt de iPhone op de stick dé oplossing. Maren loopt voorop met de stratenmap op de telefoon. We lopen door de leukste wijkjes. Overal rustige pleinen met terrasjes. We klimmen tientallen bruggetjes over en genieten van dit betoverende deel van de stad. Hier komen geen hordes toeristen. Geen marktkraampjes. Stilletjes glijden de gondels in het lichtgroene water voorbij. Een gondelier neuriet een liedje. Nu zie ik de romantiek van de stad. De magie. Om elke hoek een ander steegje of kanaal. De rust. Het wasgoed dat hoog aan de waslijnen in het zonlicht hangt te drogen. De bloembakken voor de ramen. De geweldige boetiekjes met luxe kookspullen, trattoria en knusse bloemen- of sieradenwinkeltjes. We zijn een paar dagen in een van de meest romantische steden van Europa!

Venetië - 25 maart 2016