Mama

Mama, als een witte roos zul je voor altijd in ons hart bloeien.

Er is een heel nieuwe wereld voor ons opengegaan: de wereld van de bouwers. We hebben drie aannemers uitgenodigd een prijsopgaaf te maken voor onze nieuwbouw. Alhoewel we, sinds we met de bouwaanvraag in de krant staan, ook veel aanvragen krijgen van andere aannemers om een offerte te maken. Het gaat om een klus waar veel soorten werklui voor nodig zijn waardoor het zeer uitgebreide offertes worden met onderaannemers. Zo had ik laatst een afspraak met de calculator van een bouwbedrijf waar ik al eens bezoekje had gebracht. Deze keer kwam hij bij ons thuis en had hij een blik vakmensen opengetrokken. Nadat iedereen binnen was en met een kop koffie aan de grote tafel zat, keek ik uit op vijf werkmannen die allen luisterden naar de calculator die ons project uit de doeken deed met alle tekeningen op tafel. Er vond hier een werkvergadering plaats aan ónze tafel! Er komen sowieso de laatste tijd steeds mannetjes langs voor de kleur van de steentjes in de buitenmuur, voor het bepalen van houtsoort en maat van de plankjes van onze houten plankenvloer, vanwege nieuwe ontwerpen voor de glas-in-lood-ramen of vanwege de manier van cement voegen. Ik voel me nu al bijna schuldig dat we maar één van de aannemers kiezen…sinds iedereen zóveel moeite doet!

Persoonlijk vind ik de details van de eetkamer het allerleukst om te regelen zoals de glas-in-lood-ramen. Een glazenier is hier langs geweest en heeft op basis van onze schuifdeuren in de kamer ontwerpen op papier gemaakt, op ware grootte. Die ontwerpen hangen nu om te oefenen in de serre - op de plek waar ze ongeveer zullen komen in het nieuwe gedeelte. Nu kunnen wij ons dus met wat moeite voorstellen hoe de nieuwe ramen er uit komen te zien. De glazenier heeft zelfs proefjes achtergelaten met stukjes gekleurd glas en twee soorten lood, om te bekijken met verschillend daglicht. Leuk om met mensen te werken met zoveel bezieling. Zelfs het voegen van de steentjes buiten heeft aandacht nodig. Er zijn snij- en knipvoegen, gladde voegen, geborstelde voegen, verdiepte voegen of schaduwvoegen. Ook de houten vloer heeft veel aandacht nodig. Onze vloer zou wel eens zo´n zestig jaar oud kunnen zijn. Dit tropisch hardhout is zeer waarschijnlijk niet meer verkrijgbaar. De dikte is 2,5 centimeter en dat wordt nauwelijks nog gemaakt. Nu wordt het luik naar de kruipruimte binnenkort uit de vloer meegenomen naar de groothandel - in de hoop hetzelfde hout te vinden. Je moet voor die bezieling wel wat over hebben natuurlijk! En positief denken dat het gaat lukken!

Eindelijk had ik vorige week tijd vrijgemaakt voor het maken van de film die we in Afrika opgenomen hebben. We hebben zo´n anderhalf uur film opgenomen en daarvan wil ik een vlot filmpje maken van ongeveer een half uurtje. Daarna wil ik van tweeënhalf uur film in Spanje een film van een uur maken. Ik had via-via een gekopieerd programma van Pinnacle gekregen en ik had er een uitlegboek en een externe harde schijf bij gekocht. Ik was er helemaal klaar voor! En toen…kon ik de inlogcode niet invoeren. Ik kon ook geen gekraakte code op Internet vinden en ik heb daarbij helaas wel een virus opgepikt. Uiteindelijk heb ik de complete software via marktplaats.nl gekocht en die werd een paar dagen later per post bezorgd. Nu heb ik een week tijd verloren…maar deze week ga ik er dubbelop voor!

Inden zit bij een dansgroep sinds afgelopen zomer en zij hadden onlangs hun eerste optreden in een klein theater in Breda. De show heette “Ober” en alle meiden dansten een ober met een wijnglas in hun haar en prachtige outfits. (zie ons fotoalbum) Het was héél leuk om te zien dat Inden er zoveel plezier in had en het optreden was echt leuk om naar te kijken. Het was een soort revue van verschilllende dansgroepen. Maren kon niet stil blijven zitten op haar stoel en genoot van alle dans! De zaal was uitverkocht, naast alle ouders, broertjes, zusjes en ons gezin zat ook Inden´s schooljuf in de zaal. Inden had genoten van de aandacht. En momenteel heeft ze – zoals het een echte ster betaamt – een slaapkamer vol bloemen!

Nu we weer in het Zuiden des lands wonen is Carnaval weer terug in ons leven gekomen. Een paar weken voordat het losbarst worden hier in ´t Kielegat de nachtjes al afgeteld en wordt er nagedacht over het kostuum van dit jaar. Het thema van dit jaar is Drop of d´ronder. Inden heeft met haar hartsvriendin een paars sterrenjurkje ontworpen op papier die in elkaar genaaid moet worden en waar stofjes voor aangeschaft dienen te worden. En aangezien ik niet zo goed met de naaimachine ben heb ik me opgeofferd om naar de weekmarkt te gaan om inkopen te doen. Gelukkig wil Maren alleen maar roze prinsessenjurken aan en die hebben we genoeg in huis hangen! Mark, Anthe en ik storten ons met pruiken in het feestgedruis. Anthe´s Madrileense vriendinnen komen weer, dus er zal een paar dagen flink gefeest worden! Daarna vertrekken we naar Tsjechië om bij te komen en te genieten van sneeuw, rust en vriendschap.

Omdat het zo koud is deze winter wilden we op een woensdagmiddag voor de vogels een lekkernijtje maken. Ik had een zak vogelzaadjes gekocht, een pak frituurvet en twee haakjes voor een houten kistje, zodat we het kistje konden ophangen. Toen Maren en ik het kistje vulden met het gesmolten vet met veel zaadjes erin, begon het vloeibare vet door de kieren te lekken… Terwijl ik het lekkende apparaat snel in de tuin neerzette zag ik dat de zijkant ontwricht was. Dus heb ik in de kou met een hamer en een spijker een en ander aan elkaar getimmerd - met gladde handen van het lekkende vet. Tegen de tijd dat de spijker erin zat, was al het vet weggelopen en lagen de zaadjes los in het kistje! Dus heb ik het bij elkaar geschraapte frituurvet nogmaals laten smelten in de pan en heel voorzichtig en langzaam (buiten in de kou!) opnieuw over het voer gegoten. Toen alles gehard was (en ondertussen mijn vette aanrecht schoongemaakt) moesten de twee haakjes erin om het geheel met een touwtje op te hangen. Dat was het moment dat ik besefte dat ik mijn tas - inclusief de haakjes - die ochtend bij een kennisje had laten liggen. Die haakjes kwamen er dus een dag later in… Nóg een dag later miste ik een plankje eronder waar de vogeltjes op kunnen zitten - die heb ik er ook nog onder getimmerd. Tussendoor had Mark zijn hamer terug gevonden; vol roest en met een vettig handvat… Wat begonnen was als een eenvoudig leuke knutsel voor de woensdagmiddag eindigde in een meerdaagse, vettige klus. Maar wat zag ik vanmorgen? Het hele bouwwerk is naar beneden geploft! Waarschijnlijk is een wat grotere vogel op het plankje gaan zitten en nu is er niets meer van over! Ik heb al het resthout met geplakte zaadjes op de besneeuwde tuintafel gelegd, ik ben er helemaal klaar mee!