Vacuüm

Een vacuüm, daar leven we al bijna drie weken in. We zijn uit Madrid vertrokken en in Nederland aangekomen zonder telefoon en Internet. We zijn al die tijd nauwelijks bereikbaar en leven in een luchtbel. We zijn er wel, maar we zijn er niet. Althans... We doen net of we er niet zijn en dat geeft veel rust. Pas ná onze Afrika-reis gaan we investeren in ons nieuwe leven hier. Tot die tijd leven we in een luchtledig - heel vrij en zonder verplichtingen. Mark reist veel in zijn nieuwe functie en werkt buiten de deur, want hij heeft Internet nodig. Hij controleert onze binnengekomen berichten en tijdens zijn reizen doe ik dat bij mijn vriendin. Heel snel zal die luchtbel knappen en zal de buitenwereld bij ons binnen dringen via telefoon en Internet, dan zijn we daadwerkelijk met onze voetjes geland in Breda. Nu zweven we nog even in die luchtbel…

Afgelopen week beleefden we één van de hoogtepunten van deze zomer: een reünie met vrienden uit HongKong, Madrid en Australië! (zie ons fotoalbum) Wat heerlijk om elkaar na lange tijd weer aan te raken en in de ogen te kijken. De meiden liepen hand in hand en stoeiden met hun vriendinnetjes en ik knuffelde ook wat af. We genoten van deze mooie dag in de Amersfoortse dierentuin, alhoewel onze ontmoeting overal had kunnen plaatsvinden, we hadden nauwelijks oog voor onze omgeving. Echt een unieke ontmoeting in Nederland, want we hadden elkaar nog nooit hier ontmoet! We hebben de dag zo lang mogelijk gerekt met nog een bezoek aan het Bosbad en een pannenkoekenhuis, maar er kwam helaas toch een einde aan. Een dag met een lach, een traan en prachtige foto´s om te herinneren…

Verhuizen staat in de top drie van stress factoren. Er komt zoveel bij kijken waar je van te voren geen weet van hebt. En dan zou Internet heel handig kunnen zijn of een vaste telefoonlijn om 0900-nummers te kunnen bellen. Allereerst lopen er onderhandelingen met het verhuisbedrijf vanwege de restauratie van onze beschadigde kasten en we zijn nog steeds een onderdeel kwijt van Anthe´s bureau, onze aanvraag voor telefoon en fax zijn twee keer kwijt geraakt en het pakketje voor Internetverbinding is zelfs tijdens het versturen opgegaan in rook! Ik dacht het heel makkelijk te hebben bij onze terugkeer: alles is toch zó geregeld in je eigen land en eigen taal? Daar heb ik me kwalijk in vergist. Zo kan ik voorlopig nog steeds niet rijden in mijn eigen auto vanwege het overzetten van mijn Spaanse nummerbord. De belastingdienst wil werkelijk alles van ons weten voordat we de auto mogen invoeren als inboedel. Gelukkig stond mijn oude fiets (met slag in het wiel) nog in de garage, hebben we voor Anthe een mooie, grote fiets gekocht en heeft Inden tijdelijk een fiets geleend, zodat we toch mobiel zijn. Een vriend heeft zich heel boos gemaakt voor ons zodat we vanaf aankomende week van Internet kunnen genieten (en de komende twee maanden gratis!). Mark kan namelijk zonder Internet niet eens werken vanuit zijn eigen kantoor!

En toch heeft een positief gevoel de overhand, in ieder geval het grootste deel van onze tijd. We halen veel energie uit ons huis, want het voelt zo goed om hier weer te wonen. We genieten van verse bloemen in huis, het Hollandse brood met beleg, fietsen naar plekjes van vroeger waar we een leuke tijd hadden en verheugen ons op de reis naar Afrika. We zijn vaak in de stad te vinden voor (vakantie)boodschapjes en schoolspullen en de meiden lezen een gat in de dag met stapels biebboeken! Inden is een dag in haar nieuwe klas geweest en deze week gaan Inden en Maren allebei een dag kennis maken met hun nieuwe klasgenootjes. Anthe kijkt enorm uit naar de komst van haar twee Madrileense vriendinnen deze week, en ze had afgelopen weekend al een discofeest van een Bredase vriendin. En volgende week….rijden we heel avontuurlijk in een Defender met daktenten door Zuid-Afrika om in Pilanesberg de big five te spotten - bijna niet te geloven, maar toch echt waar!