Ultimate feelings of adventure and freedom! Youngest above Great Barrier Reef!

FREEDOM
‘A nomad I will remain for life, in love with distant and uncharted places.’

- Isabelle Eberhardt

De nieuwe generatie ouderen is levendiger en hipper dan ooit tevoren. Ze gaat mee met de tijd en is in voor verandering en nieuwe ontwikkelingen. Buiten het genoemde woord ‘ouderen' herken ik me helemaal in deze groep die ‘youngsters’ wordt genoemd. De komende jaren groeit het aantal mensen ouder dan vijftig jaar in Nederland naar een recordhoogte van zeven miljoen! Het grootste deel daarvan staat overwegend positief in het leven. Daar herken ik me in. Positiviteit. Ik voel me erg aangesproken door de karakteristieken van de youngsters alhoewel ik me liever niet in een hokje laat plaatsen. Leeftijd speelt geen belangrijke rol bij ze, iemand van vijfenvijftig maar ook iemand van tachtig kan zich een youngster voelen. Het draait namelijk om persoonlijkheid. Dat herken ik onder de ouderen waar ik mee omga. Ik herken twee groepen. Sommigen gedragen zich echt oud. Anderen juist jong van geest, de zogenaamde hipsters onder de ouderen. Hun mentaliteit maakt het verschil. Ikzelf geniet heel bewust van het leven. Nog veel bewuster dan voor mijn ziekte. Ik accepteer het ouder worden net als youngsters. Mijn acceptatie of zelfs mijn toejuichen van ouder worden heeft twee aanleidingen. Als eerste natuurlijk de diagnose die ik twee jaar geleden kreeg. Je leven stopt even op dat moment. De wereld staat een seconde stil. Het is ineens helemaal niet meer vanzelfsprekend dat ik oud mag worden. Dat heeft mij gevormd. Mijn moeder heeft maar achtenvijftig jaar oud mogen worden. Ik besef steeds meer hoe verschrikkelijk jong dat eigenlijk is. De oma van mijn vaders kant, naar wie ik vernoemd ben, heeft zelfs maar vijfenvijftig mogen worden. Zo oud ben ik nu!  Ik zie ouder worden dus absoluut niet als iets negatiefs. Ik hoop een heel oud besje te mogen worden. Youngsters zijn in balans en zoeken naar uitdagingen en nieuwe invulling van hun leven. Zó herkenbaar. Woorden als eigenzinnig, stijlvol, invloedrijk en intelligent passen hen goed. Ik zie het leven als een groot feest waar ik ultiem van kan genieten. Ik onderneem veel en maak bewuste keuzes. Ik weet inmiddels wat ik wil en waar ik voor sta. Ja, youngsters zijn zelfverzekerd. ‘Nederland vergrijst’ is zo’n oubollige zin. Het doet me denken aan een starre, conservatieve seniorengroep. Een stoffig imago. Ik denk dat ik tot een groep behoor met een positieve mentaliteit. Vrijheid. Vriendschap. Vertrouwen. Gezondheid. Zelfstandigheid. Maar herinneringen horen er zeker ook bij. Ik ben dol op mijn eigen (familie)herinneringen. Ook herinneringen van de ouderen waar ik tijdens mijn werk mee in contact kom. De mooie en minder mooie herinneringen van de deelnemers waar ik mee naar het theater ga, en de warme, emotionele herinneringen van de bewoners van het hospice. De oorlogsherinneringen van tachtigplussers. Oude foto’s. Ik ben ook zo dol op de dikke fotoboeken in onze boekenkast. De oude vergeelde familiefoto’s van generaties voor mij. Foto’s van de fantastische wereldreizen die we met ons gezin maakten. En nog gaan maken. Volgende maand gaan we samen naar Cambodja en Vietnam. Mijn lief wil nog een keer in het buitenland werken voor zijn bedrijf. Avontuur. Vrijheid. Het allerbelangrijkste dat we willen is natuurlijk dat we gezond blijven. 

Eén van mijn beste vriendinnen is afgelopen weekend trouwjurken gaan passen met haar jongste dochter. Dat roept bij mij meteen herinneringen op aan het uitzoeken van mijn eigen trouwjurk. Een speciaal moment natuurlijk. Dertig jaar geleden nu. Mijn lief en ik woonden in Amsterdam, en logischerwijs winkelde ik voor een jurk in de hoofdstad. Ik herinner me dat ik mijn grote lease-auto vakkundig strak op één van de grachten parkeerde en dat we urenlang in de boetiek vertroeteld werden. Ik kreeg veel aandacht van de lieve verkoopsters, mijn moeder en zus.  Ik had zelf al vooraf luxe trouwtijdschriften doorgebladerd. Op het moment dat ik uiteindelijk de juiste jurk aan had, het pashokje uitkwam voor mijn genodigden in luie stoelen tegenover mij, huilde ik al van geluk omdat ik de juiste gevonden had. Ik bekostigde de trouwjurk van de erfenis die ik van mijn grootouders gekregen had. Zo waren ze er toch een beetje bij. Ik weet nog dat ik bijpassende lingerie bij een boetiekje, in een geweldig eeuwenoud klein pandje bijna aan de Dam gelegen, kocht. Ik heb het nu nog, zorgvuldig bewaard in een mooie doos met vloeipapier. Naast de bruidsluier die mijn moeder ook gedragen had. Het lingerieboetiekje is er al lang niet meer. De jurk trouwens ook niet, verkocht en van de opbrengst een gouden ring met diamant gekocht. Een prachtig sieraad. De diamant hebben we later namelijk laten groeien na de geboortes van onze dochters. Na mijn mijmeringen gaan mijn gedachten uit naar eventuele trouwpartijen van onze drie dochters. Onze oudste dochter zegt altijd dat ze niet gaat trouwen en geen kinderen wil. Haar leven nu in Singapore nodigt helemaal niet uit tot settelen met een partner en gezinsuitbreiding. Ze reist veel, werkt aan haar carrière. Ze heeft onlangs een promotie gekregen en heeft plannen om nog in andere landen te wonen en te werken. Onze middelste dochter heeft nu net alle diploma’s op zak en werkt aan haar carrière. Haar aandacht gaat volledig uit naar solliciteren naast concerten bijwonen. Ze is tevreden in haar leuke appartementje in Rotterdam. Ook met haar huidige werk op loopafstand vlakbij de Erasmusbrug. Ze heeft leuke vriendinnen om zich heen. Een twintiger met een leven vol vrijheid. De jongste wordt volgend jaar twintig. Ze heeft al een paar jaren flinke verkering met een leuke knul. Ze studeren beiden. Zij op dit moment in Australië en ze is al aan het mijmeren over een master in het buitenland. Aankomende zomer al. Zeer zelfstandige meiden die nu van hun vrijheid genieten door veel te reizen. Wanneer ik dit schrijf vertrekt jongste volgende week met een Engelse vriendin van daar om langs de kust van Australië te reizen en vervolgens de Fiji eilanden aan te doen. Middelste is nú met een vriendin op weg naar Berlijn en heeft alweer een wintertripje naar Dublin geboekt met twee internationale schoolvriendinnen. Oudste is ondanks de orkaanstormen met een Italiaanse vriendin, uit haar studententijd, een paar dagen geleden naar de Filipijnen gevlogen en geniet nu van een iets aangepaste strandvakantie daar. Ik zeg het wel vaker, wij zijn een nomadengezin. Nieuwe ontmoetingen. Andere wegen inslaan. We ontmoeten elkaar over een paar weken in Ho Chi Minh!