 |
| Wedding couple! |
- Dave Grohle
Mijn vriendin wacht ons op bij de busterminal in Puebla. We hadden een luxe, fijne rit van drie uur door de bergen. In een express lounge bus. Uitzicht op vulkaan Popo die flinke aswolken uit ademde. De route was die we zelf ook altijd reden van Puebla naar de hoofdstad om logées of onszelf van en naar het vliegveld te brengen. Ook hebben we in Mexico Stad eens een paar dagen gelogeerd met een Nederlands vriendinnetje van onze oudste die een uitwisseling van middelbare school had gedaan. En natuurlijk werd de komst van Sinterklaas in de hoofdstad in een grote luxe tuin gevierd, met de Nederlandse vereniging. Ook heb ik voor mijn eindexamen een goed doel fotografisch vastgelegd in de gevaarlijkste criminele wijk van de stad. Tepito. Er opereren verschillende bendes en op de markten worden voornamelijk gestolen of anderszins illegale waren verkocht. Ik liep daar in m’n uppie met mijn dure spiegelreflex camera over de markt. Verschillende bekende boksers en worstelaars zijn uit Tepito afkomstig, dat zegt wel wat. Koen, een Nederlandse jonge bakker maakte en verkocht stroopwafels en volkoren brood via luxe bakkerijen en op evenementen. Van de opbrengst ving hij straatjongeren op en had hij een gaarkeuken waarvoor dagelijks mensen in een megalange rij stonden. Ik draaide een dag mee met mijn camera. Ik fotografeerde de jeugd in de opvang, het geweldige antieke pand, de lange rij en de vrijwilligers achter de pannen. Ook stond ik ‘s avonds laat nog met Koen verse wafels in te pakken. We zijn deze dagen te gast in het prachtige ouderlijk huis van onze vriend. Negentig jaar geleden gebouwd door zijn vader voor zijn moeder. Een geweldig huis met antieke tegelvloeren en gietijzeren raamkozijnen en balkondeuren. Midden in het hart van Puebla, onze stad. We gaan vrijwel meteen uit eten op het grote plein. Overal ligt as. Op straat, op de terrassen, het waait in mijn oog. Popo is erg aktief. Ik hou van Popo! We gaan de volgende ochtend uitgebreid ontbijten in wederom een geweldig pand met muurschilderingen. Traditioneel met pikant klaargemaakte eieren, verse jus d’orange, tamales en mierzoete churros. Ik kan absoluut geen pikant voedsel meer verdragen dus kies een yoghurt met tropisch fruit in plaats van ei. We wandelen nog wat over de antiekmarkt Los Zapos waar we vroeger ook vaak kwamen. Rond lunchtijd komt de huiskapster voor mijn vriendin en mij. Ik had al fotootjes uitgezocht voor m’n kapsel. Ik mag als eerste. Daarna de moeder van de bruid. We zien er prachtig uit. Na vieren kleden we ons om in onze feestelijke outfits. Ook onze mannen. Vriendin in een glanzende, knalblauwe avondjurk met strass steentjes, ik in mijn koffiebruine jumpsuit met oudroze hoge hakken eronder. Ik had er een kittige clutch bij gekocht. Later zou blijken dat ik de enige vrouwelijke gast met een broek aan zou zijn. Mijn lief in een hip, Italiaans gesneden lichtblauw kostuum en onze vriend in een chique zwart kostuum. We zijn er klaar voor, en we hadden er veel zin in!
Zodra we aankomen zien we het bruidspaar in het zachte late middaglicht poseren bij de hacienda. Zyan ziet er prachtig uit in een witte trouwjurk. Haar toekomstige vrouw Di draagt een mooi wit pak. Een mooi koppel. De ruimte waar de ceremonie plaatsvindt is prachtig met oude dikke muren en openingen voor licht erin. Er speelt een saxofonist. Er zijn zoveel gasten dat meer dan de helft buiten staat. Hun trouw speeches zijn zo persoonlijk en emotioneel dat Zyan het niet eens kan uitspreken. Tranen. Tijdens de receptie zien we best veel bekenden. Familieleden van onze vrienden, hun ouders, kinderen en broers. Mijn oude yogamaatje. Het grappige is dat je meteen de draad oppakt, net alsof wij niet jaren geleden zijn vertrokken. Tijdens het diner, in een grote openlucht zaal, zaten wij met onze vrienden en wat familieleden aan tafel. Veelal werd in Spaans gesproken, zodra ik naar Engels kon switchen deed ik dat. Het bruidspaar had superlieve kaartjes laten drukken met liefdevolle persoonlijke woorden, welke op ons bord lagen. Een getekend ingelijst portretje wees ons de plekken aan. Veel fotografen en veel foto’s en films werden gemaakt. Tijdens het eten trad een geweldig drietal op met trompet, saxofoon en toetsenbord. We konden de uitgeprinte foto’s kopen. Heerlijk, daar houd ik van! Daarna barstte het feest los op de dansvloer. De DJ draaide voornamelijk salsa, een enkel Engelstalig lied. Mijn lief en ik hebben in Puebla ooit salsa lessen gevolgd. Door goed om ons heen te kijken werd de choreografie weer afgestofd en konden we aan de slag. Voordat de slofjes voor de dansende dames op hakken werden uitgedeeld had ik mijn hakjes al ingewisseld voor slippers. Het was een typisch Mexicaans feest met veel alcoholische drank. Op dit feest in uitgedeelde thermosbekers met je naam erop. Niemand zag wat je dronk. Het bruidspaar kon op deze manier sober blijven, een idee van de weddingplanner. Ik dronk alleen water. En veel! Eerst tijdens het diner waarvan de gangen vaak te pikant waren voor mij. Daarna vanwege het dansen, lachen en praten. Continue een droge mond, continue water drinken. Er was een booth waar we gekke foto’s maakten met props en vrienden. Tegen twaalven stapten de bruidjes beiden op een stoel op de dansvloer. Ieder een fles wodka in de hand. In een polonaise dansten eerst alle vrouwen voor een slok in hun mond langs de stoelen, daarna alle mannen. De sfeer werd steeds uitbundiger. Rond een uurtje of één stapten wij op. Moe maar voldaan. Tijdens het ontbijt met familie de volgende ochtend hoorden we dat het feestje tot vier uur duurde. Deze Mexicaanse familie weet hoe ze een onvergetelijk feestje moeten bouwen!
Puebla - 24 maart 2024
