 |
| Lovely vacation! |
‘Heb het leven lief boven alles in de wereld… heb het lief, en bekommer je niet om de logica, nee, bekommer je niet om de logica; alleen dan zal je de zin van het leven begrijpen’
– Fjodor Dostojevski
De ochtend begint bewolkt vandaag. Gisteravond vond ik het zelfs gewoon koud. De Uber chauffeur van de andere dag zou ons vandaag naar Playa Chileno brengen, volgens Marisol het mooiste strand hier in de buurt. Je kunt walvissen onder water horen communiceren als het geboorteseizoen aangebroken is in deze baai. Dat seizoen eindigt in maart dus daarvoor zijn we net te laat vermoed ik. We hebben trouwens al eens in dit land onder water walvissen horen zingen. Ze klonken zó dichtbij maar boven water zag je niks. Onvergetelijk! Dat was tijdens een Kerstvakantie die we in Puerto Vallarte doorbrachten. Op een compleet verlaten strand ergens in de jungle waar je alleen met een auto kon komen. Wij hadden destijds natuurlijk een auto. Daar vlakbij zagen we op de parkeerplaats van een ander strand, vlak voor zonsondergang, walvissen zwemmen en spuiten voor de kust. We wilden na een middag strand net terug naar het hotel rijden. Je hoorde het geluid van de blowholes zo dichtbij. Prachtig. Het idee dat wij daar ter plekke ook zwommen! Marisol vertelde ook dat ze op Playa Chileno drie keer een zeeschildpad had ontmoet. Daar word ik zo blij van. Het is vandaag echter een bewolkte dag dus dat strandbezoek stellen we nog maar even uit. Ik had gelezen van een strandtentje Zipper’s dat pal aan het strand gelegen is, waar je kunt ontbijten, lunchen en dineren. Het ligt aan surfstrand Cabo Azul en eigenlijk voor ons net te ver om te lopen. Dus…we huren fietsen! Het worden crossfietsen. Prima. In het dorp zijn nog veilige fietspaden aangegeven. Wel vreemd dat fietsers in beiden richtingen op hetzelfde fietspad fietsen, aan één kant van de autoweg. Buiten het dorp stopt het fietspad abrupt. Heel creatief switchen we naar een soort voetpad, een malecon, zoiets als een boulevard maar niet perse langs het strand. Gelukkig is het niet druk met voetgangers. Soms is er helemaal niks langs de autoweg en dan fietsen we langs de parkeerplaatsen van een stripe met winkels of onder de weg door naar een woonwijkje. Het is een kwestie van creatief en veilig denken. Zo lekker om te fietsen met dit weer. Na een half uur komen we aan waar we willen zijn. De zon piept inmiddels steeds even door het wolkendek. Gekleurde surfplanken aan de houten wand getimmerd. We zetten de fietsen vast aan een hek en lopen de strandtent binnen. Zo zie je ze hier niet veel in Baja California Sur. Maar wíj zien ze wel graag zo. Lekker tapas delen onder de zon en beiden een groot glas koude lemonada erbij. Surfers op de golven. Hiernaast ligt een surfschool. Op het zand voor ons krijgt iemand les op het droge. Live muziek van een man met een gitaar. Ik geniet van de vibe. Spirit of surfing. Later fietsen we weer veilig terug, leveren de fietsen in en na afgekoeld te zijn op onze hotelkamer lopen we nog even met onze strandstoeltjes naar ons eigen strand Bahía de Palmas.
Vandaag brengt Julio ons naar Playa Chileno. We rijden een half uurtje door een ruig woestijnachtig natuurlandschap van gebergten, met warm rood zand en ontelbaar veel cactussen. De aankomst bij het strand voelt heel vakantieachtig aan. Een houten steiger brengt ons naar de baai. Het eerste dat opvalt zijn alle boten in de azuurblauwe baai. Tropische muziek wordt door de aanlandige wind meegenomen. Lekker sfeertje hier. Mensen zwemmen allemaal in zee. De baai wordt aan beiden kanten afgesloten met een rotspartij. Veel parasols op het strand. We zwemmen. Ik snorkel maar de gekleurde vissen zwemmen te diep en het water is eigenlijk te zanderig. Ik kan het niet scherp zien en helaas niet diep genoeg duiken. Ik zit een tijd in de branding waar de golfjes zachtjes op het strand aankomen. Genieten. Heel anders dan ‘ons’ strand met hoge golven en vaak wind. Ineens hoor ik het Amerikaanse gezin naast ons, uit Seattle, ‘Whale!’ roepen. Ik spring onmiddelijk op uit m’n strandstoel en ren naar ze toe aan de waterkant. Ik zie het meteen. Een megagrote zwarte staartvin steekt uit het water, wit spattend water eromheen van de klap. Wauw! Het is een vrolijke walvis denk ik, hij blijft maar spelen in het water. Volgens sommige onderzoekers ‘springen’ walvissen om hun prooi te verdoven of af te schrikken, zodat ze makkelijker te vangen zijn. Het kan ook een vorm van communicatie zijn. Of toch een manier van spelen. De grijze walvissen baren hier een jong in het warme water en zwemmen eind maart met jong weer terug. Hoe fantastisch dat wij dat zo laat in het seizoen nog mogen mee maken!
San José del Cabo - 20 maart 2024
