 |
| On our way in Austria |
“I wonder if the snow loves the trees and fields, that it kisses them so gently? And then it covers them up snug, you know, with a white quilt; and perhaps it says, "Go to sleep, darlings, till the summer comes again.”
Wanneer we in de ochtend in onze elektrische auto stappen zien we eigenlijk pas waar we zijn. Hoge hopen sneeuw langs de wegen. Sneeuw aan de schaduwkant van de beboste heuvels. Kort na ons vertrek deze ochtend rijden we de grens naar Oostenrijk over. Inmiddels zijn daar alle weilanden wit gekleurd. Reuzen van bergen om ons heen. Overal sneeuw. Geen winterzonnetje. Wel veel regen. Het is amper twee graden. Mist plakt aan de bergen. In de auto is het genoeglijk warm. Een gevulde thermoskan met thee aan mijn voeten. Nog in Beieren, vlakbij het Gasthaus waar we vannacht geslapen hebben, stapten we een supermarkt binnen. Ik wilde zo graag originele Lebkuchen meenemen nu we niet ver van Nürnberg waren. Thuis zijn we daar deze tijd rond Kerstmis zo dol op. Mijn eerste herinnering dat ik deze Duitse kerstkoeken proefde was toen ik in de eerste klas van de middelbare school zat. Ik kreeg een nieuw vriendinnetje en haar vader was directeur van een Duitse zeilbotenfabriek. Met Kerst kreeg hij Lebkuchen toegestuurd. Mijn vriendinnetje en ik pikten deze lekkere koeken als er na schooltijd niemand bij haar thuis was. Ze smaakten stiekem natuurlijk nog lekkerder! We namen natuurlijk ook Mozart kugeln mee nu we toch in de Beierse supermarkt waren. En een pot lekkere Himmelbeer jam. We zijn voor het allereerst met de Tesla op vakantie. Geen gedoe met beperkte bagage of gewicht deze reis. Alle Duitse boodschappen hebben we ingeladen. Thuis had ik maar liefst twee winterjassen ingeladen, natuurlijk een paar snowboots voor mijn lief en een paar voor mij, en toen ik niet kon kiezen welke wintermuts ik mee wilde nam ik ze gewoon alledrie mee. Met bijpassende handschoenen. Ieder een dikke skibroek en een echt warm vest. In zo’n koffer past heel veel.
Mijn lief wilde zich een week terugtrekken. In z’n uppie tot inzichten komen over zijn loopbaan waar hij op uitgekeken raakt. Wat zoekt hij precies in z’n carrière? Waar wil hij naartoe? Zit hij op de goede weg? Daarnaast is er heel veel om over na te denken wat er het afgelopen jaar met hém is gebeurd. We weten allemaal wat er met mij is gebeurd. Hij is door een diep dal gegaan. Heeft zich machteloos gevoeld. Veel verdriet gezien én gevoeld. Hij heeft zich heel kwetsbaar gevoeld. Angst om z’n maatje te verliezen. Hij heeft mij beschermd. Heeft híj zichzelf beschermd gevoeld? In een relatie ben je samen, maar je blijft twee autonome wezens. We hebben ontzettend veel van elkaar kunnen leren. Het idee om een week alleen op pad te gaan ontstond voor vertrek van onze maand in Borneo. Na de zomer had hij bepaald dat het een wandelvakantie werd. Later zou hij bepalen waarheen hij zou gaan (Oostenrijk) en nóg later wanneer hij zou gaan (december). Het werd dus winterwandelen in de sneeuw. Onlangs vroeg hij mij mee. ‘Gezelliger’ zei hij. Sinds gisteren zijn we in de besneeuwde Alpen. IJskoud buiten toen wij gistermiddag in de warme sauna van het hotel zaten. Mijn lief ging in het pikdonker baantjes buiten zwemmen. Ik heel zen binnen op een relaxbedje met een kop thee en een tijdschrift. De laatste korte dagen voor Kerstmis kiezen wij voor rust, heilzaamheid en bezinning. Vandaag gaan we met een gondel de berg omhoog. Snowshoeing. Samen.
Kaprun - 11 december 2023
