Spring is the time of plans and projects.
- Leo Tolstoy
Een explosie in de tuin! De fruitbomen in onze achtertuin staan volop in bloei. Prachtige witte bloesem van pruimen, kersen en peren. Maar dat is nog niks bij de fontein aan roze bloemen van de oude magnolia in de voortuin! De voortuin ligt verder helemaal open. We hebben de buxushagen er allemaal uitgehaald. Nu eerst een maand wachten totdat de verroeste plantenbakken geleverd worden. Dan gaan we vakken met planten vullen. Als de zon schijnt heb ik zo’n zin om de tuin aan te pakken. Dan maar in de achtertuin aan de slag. Biologische mest voor de fruitbomen gestrooid. Kippenmest voor de hortensiastruiken. Bemeste tuinaarde in de border verdeeld. In de garage vond ik nog een restant mestkorrels voor het grasveld. Eerst even maaien en dan korrels strooien. De tuinsproeier eroverheen. In de tuinslang is tijdens de winter een scheurtje gekomen zie ik aan een omhoog staande straal. Plakband helpt niet meer. Op mijn lijstje staat dus een nieuwe tuinslag én een nieuwe tuintafel. De oude tafel van steigerhout valt na ruim tien jaar echt uit elkaar. Tuinkussens op maat voor de zithoek had ik al besteld. Jammer dat we niet meer spontaan naar een tuincentrum kunnen fietsen, of misschien toch beter. Ik heb een bestelling voor ons gazon daar klaar laten leggen met kalk, mest en extra graszaad. Wat die krachtige zonnestralen toch met me doen! Het zijn korte explosies van energiemomenten. Vanmorgen ben ik nog met een vriendin en een kleed naar een vennetje op de heide gewandeld en hebben we uren in de stilte, in de warme ochtendzon naast elkaar bij het water gezeten. Wat een rust. Echt genieten. Kopje thee erbij. Haar hond sprong af en toe in het water. Rolde door het hoge gras, rende achter een dennenappel aan of kauwde op een stukje hout. We hoefden niet op de tijd te letten. Kalmte. Tegengesteld aan de kauwen uit de oude beukenboom voor onze deur. Ze vliegen ijverig af en aan met takken. Een nieuw nest moet er gebouwd worden op de gerenoveerde schoorsteen. Volgens mij ligt de helft daarvan op onze oprit. Wat een bende, ik moet er zo om lachen! Ook heel ijverig had ik met middelste dochter vier winkelafspraken gemaakt in de stad. Eerst de parfumerie waar ik nog steeds een Kerstcadeaubon van had liggen. Veel aandacht bij de keuze van allerlei nagelverzorgingsproducten. Ik had ook een uur gereserveerd in m’n uppie in één van mijn lievelingskledingzaken. Private shopping. Ik heb twee setjes uitgekozen na heel veel passen in een pashokje. Een soort beloning voor de afgelopen maanden. Een aardige medewerkster die alleen mij hielp met extra maten van boven halen, kleurcombinaties en kledingadvies. Ik werd daar opgehaald door middelste dochter om naar de HEMA te gaan, maar we hadden tijd over en liepen langs een kleding outlet waar we eind van de middag een afspraak hadden. We vroegen of we meteen terecht konden en hadden grote schik met z’n tweetjes in de hele winkel. Met een tas vol kleding wandelden we naar de HEMA aan de overkant. Oeps, niet goed naar de mail gekeken… De begintijd bleek de eindtijd te zijn. Wat dom. We waren dus te laat. Gelukkig werkt middelste dochter daar als weekendhulp en mochten we tóch naar binnen. Moe maar voldaan zaten we daarna met ijs en ijskoffie op een trap uit te rusten in het middagzonnetje. Ik ben het niet meer gewend. Ik ben sowieso geen shopper. Het afgelopen jaar sporadisch in de stad geweest. Het zullen de lentekriebels geweest zijn. Met een kast vol nieuwe kleding en een tuin vol plannen kan de lente voor mij exploderen!
De afsluiting van de maand maart ‘March for Me’ bestond uit een bezoek aan een onbekende kapsalon. Ik heb bijna vijfentwintig jaar lang mijn haar geverfd. De laatste jaren had ik zelfs elke vier weken een afspraak bij mijn kapper. Afwisselend werd de ene maand mijn hele haar geverfd en de andere maand alleen de uitgroei. Het was een soort verslaving geworden. Geen haar op mijn hoofd dacht er aan om te stoppen! Zo’n vier jaar geleden vond ik het tijd om een einde te maken aan dat eeuwige controleren van mijn haarscheiding hoeveel grijs er al uitgegroeid was. Met hulp van mijn trouwe kapper had ik het lef gevonden om af te kicken. Nu kom ik nog maar een enkele keer per jaar bij de kapper. Mijn bezoek aan de onbekende kapsalon betekende het allerlaatste stukje uitgroei eraf te laten knippen. Ik mocht eerst even op een bankje wachten zodat ik de kat uit de boom kon kijken. Een grote kapsalon met veel kapsters en veel in- en uitlopende klanten. Eerst mocht ik voor de spiegel uitleggen wat ik wilde (een knipbeurt) en daarna mocht ik in een massagestoel plaatsnemen en werd mijn haar heerlijk uitgebreid en langzaam gemasseerd en gewassen. Ik kreeg een masker die doorgekamd moest worden en een tijdje onder een kapje mocht intrekken en toen werd alles opnieuw uitgespoeld. Het kon mij niet lang genoeg duren. Na het knippen wilde de kapster het mooi drogen, want dan pas was goed te zien wat ze geknipt had. Ze vond mijn grijze haar mooi natuurlijk uitgegroeid. Mijn haar voelde gezond en zacht. Grijs is normaliter vaak veel droger (en soms stugger) dan normaal naar. Haar collega kapster vond het heel bijzonder dat er aan de voorkant bij mij een witte lok zit en achter alles donkerder gekleurd is. Dat had ze nooit eerder gezien. Ik wel. De moeder van mijn moeder had ook zo’n lichte lok op dezelfde plek. Zij droeg haar grijze, kortgeknipte en gewatergolfde lokken onder een bijna onzichtbaar haarnetje. Waarschijnlijk sliep ze er ook mee. Zoals dat toentertijd hoorde. Zoals je tegenwoordig je grijze haar best lang mag dragen.
