Je kunt niet helen wat je niet doorvoeld hebt.
- Edith Eger
Begin dit jaar heb ik een tweedehands boekje op internet gekocht. Het is eigenlijk een heel dunne pocket. De schrijfster schreef het in 1994 in het Italiaans. Er werden in dat jaar meer dan een half miljoen exemplaren in Italië verkocht en toen werd het onder andere ook in het Nederlands vertaald. Het is ondertussen niet meer in herdruk. Susanna Tamaro is heel bekend geworden met dit boekje ‘De stem van je hart’. Het is een boekje vol levenswijsheden. Een pareltje. Het gaat over een oma die haar kleindochter schrijft. Oma maakt de balans op van haar leven. Zo eerlijk mogelijk. De vrouw munt uit in begrip, empathie, tolerantie en menselijk zijn. Vol levenswijsheden en zeldzaam mooie zinnen. Ik wilde het voor mijn proces ‘March for Me’ graag uitlezen deze maand. Ik kon het niet in één keer uitlezen, het geeft zoveel stof tot nadenken. Vaak las ik het met een pen naast me om mooie zinnen te onderstrepen of een roepteken ernaast te schrijven. Ik vond elke bladzijde een cadeau van herkenning. Jammer dat je niet alles kunt onthouden. Een prachtig laatste fragment "En wanneer er later vele wegen voor je openliggen en je niet goed weet welke je moet nemen, sla er dan niet op goed geluk een in, maar ga zitten en wacht. Haal vol vertrouwen net zo diep adem als je adem hebt gehaald op de dag dat je ter wereld gekomen bent, zonder je door iets te laten afleiden, wacht en blijf wachten. Beweeg je niet, wees stil en luister naar je hart. Wanneer dat dan tot je spreekt, sta op en volg zijn stem”. Een boekje vol levenslessen dus die nu op de plank naast een ander klein boekje vol wijsheden staat. Dat is mijn Amerikaanse pocket uit 1997 over memoires van een oud-student die wekelijks gesprekken voert met zijn oud sociologie professor die ALS heeft. ‘Tuesdays with Morrie’. Ik blogde er in 2013 al over toen ik het kocht in Mexico in een geweldig piepklein oud boekhandeltje met hoge muren vol boeken. In de kleine Engelstalige sectie viel mijn oog op dit kleine boekje met achteraf grootse levenslessen. Op elke bladzijde staat vol warmte geschreven over het ontdekken van de waarde van het leven. Vergeven is een belangrijke boodschap van Morrie waarvan wereldwijd meer dan veertien miljoen exemplaren werden verkocht. Beiden boekjes kun je makkelijk nog een keer herlezen. Het leven heeft zo zijn eigen loop en niet alles wat er op je pad komt heb je onder controle. Dat bleek het afgelopen jaar natuurlijk al met de wereldwijde pandemie. Om zelf niet opgesloten te komen zitten in je eigen gedachten maar altijd de vrijheid van keuze te houden werd tijdens de yogales laatst het boek van Edith Eger, de ballerina van Auschwitz, genoemd. Zij overleefde als zestienjarige kamp Auschwitz en werd op latere leeftijd op innerlijke kracht een gevierd psycholoog. Het boek ‘De keuze’ over haar eigen leven en geestkracht in het kamp is in deze tijd weer heel actueel. Dat er op ieder moment een keuze is over de manier waarop je met tegenslagen omgaat. Haar zin “Je kunt een gevangene zijn van je eigen gedachten, dus je kunt ook de bevrijder daarvan zijn” klinkt simpel. Het is volgens Edith én Morrie beter om voor liefde te kiezen. Ook nu in de verlengde harde lockdown is er altijd een keuze. We hebben nu misschien minder vrijheden, maar in ons hoofd kunnen we altijd voor liefde, vrijheid en hoop kiezen. Ik heb Edith’s artikel onlangs in de Happinez gelezen. Niet alleen tijdens ‘March for Me’ zijn zulke mensen reuze inspirerend.
De maand zit er bijna op. ‘March for Me’ zit er - op een paar dagen na - op. Ik vond het heel erg leuk om zo’n traject in te gaan. Veel nieuwe routines. Een avontuur. Ik houd van avonturen. Toch zijn alle nieuwe routine’s gesneuveld. De drie Morning Pages die ik tijdens elk ochtendgloren schrijf zijn heerlijk om te doen. Ik kan me voorstellen dat ik het in een lange, lome zomervakantie weer zou kunnen oppakken. Alhoewel het dan meer op een reisdagboek zou lijken. Het doorbreekt nu teveel mijn ochtendroutines die ik al langer heb. Zoals mijn spieroefeningen waar ik ooit mee gestart ben vanwege pijn in mijn bekken. Ik doe deze oefeningen op de ochtenden dat ik geen yoga doe en geen rondje hardloop. De bekkenpijn lijkt een beetje terug te keren, dus ik ga gauw weer terug naar mijn oude routine. Het mediteren heb ik de eerste helft van de maand goed volgehouden. Heel langzaam verschoof de aandacht echter van tien minuten mediteren naar tien minuten stilte. En tien minuten stilte kan ik heel makkelijk in bed doen, want ik sta nooit met een wekker op. Of beneden aan de eettafel met een vers kop thee voor me uit staren. Het mediteren verdwijnt dus ook en daar komt stilte voor in de plaats. Ook heel lekker en inspirerend. De detox met gember was heerlijk. Ik heb liters verse gemberthee gedronken. Ik heb er nooit genoeg van gekregen. Liefde voor mijn lijf. Het minder behoefte hebben aan suiker vanwege een stabiele suikerspiegel heb ik helaas niet gemerkt. Daarentegen is de wrat op mijn duim, die er al zo’n tien jaar zat!, ineens binnen een week verdwenen. Ik ben gelukkig nog niet klaar met de goede vibes van ‘March for Me’. Aankomende week sluit ik het het traject af met een verwenafspraak voor een knipbeurt, haarmasker en haarmassage. Ik heb hiervoor een kapsalon gebeld die ik niet ken. Ik wil geen roddelpraatjes horen of beleefd vragen hoe het met iemand gaat. Ik wil stilte. Rust. Lief zijn voor mezelf. De afgelopen week heb ik vooral genoten van voorpret. Ik heb ondanks de verlenging van de strenge lockdown een camping gereserveerd voor het Pinksterweekend. Een groene camping die buiten tenten geen campers wil ontvangen. Behálve oude Volkswagenbusjes want daar is de eigenaar dol op. Ook ben ik zo optimistisch geweest om voor augustus drie weken een kampeerplaats te boeken op een buitenlandse camping waar we eerder geweest zijn. Ik mis het reizen zo! De allermooiste plek op die camping, pal aan zee, was nog vrij en heb ik gereserveerd. In het slechtste scenario zijn we vijftig euro reserveringskosten kwijt. Nu fantaseren we er op los. We genieten enorm van de voorpret. Let the sunshine in!
