“Dat is toch te gek voor woorden? Dat je een man van 82 meer dan vijftig kilometer laat rijden voor een vaccin.”
- Marc Verheijen
Ze had zulke strakke mouwen aan, juist vandaag, dat de GGD-medewerker haar truitje half moest uittrekken. De deur van de prikkamer werd gesloten. Over de mouwen had ze ook diverse gouden armbanden rinkelen. Mijn cliënte had geen idee wat haar overkwam. Laat staan voorbereid. Ik ben met een dementerende dame van zesentachtig jaar in het ziekenhuis om haar eerste vaccinatie te halen. Een half uur eerder haalde ik haar thuis op. Ze was blij verrast dat ik op zondag kwam ondanks de aantekening in haar agenda. Per uur kijkt ze zo’n twintig keer in haar agenda. Dit had ze kennelijk gemist. Ze komt al maanden niet meer buiten vanwege het virus. Haar jas, shawl en handschoentjes werden zorgvuldig uitgekozen. Ik had een uur van kantoor gekregen om haar te ondersteunen bij het halen van de vaccinatie. Zonder haar muts liepen we door de sneeuw voorzichtig naar mijn auto. Het liefst wilde ze terug om een passende muts bij haar outfit uit te zoeken. Ik zette door en reed snel naar het ziekenhuis. Alles was daar goed geregeld. Ze kon eigenlijk meteen door naar een prikkamer. Er is een tekort aan ervaren medewerkers die de vaccins kunnen voorbereiden. Het vaccin moet met vloeistof worden verdund en daarna in een precies de juiste hoeveelheid worden ‘opgetrokken’. Dat is een handeling die niet iedereen kan verrichten en ervaring vereist. De tijd tussen het voorbereiden van een spuit en het moment dat het wordt geïnjecteerd moet zo kort mogelijk zijn. Bovendien is het klaargemaakte vaccin gevoelig voor transport. Ik heb begin januari, via een vriendinnetje bij de GGD, gesolliciteerd. Het bemiddelingsbureau waar ik diverse gesprekken mee voerde wil mij graag voor deze functie als ‘optrekker’. Nooit gedacht dat mijn universitaire studie nog eens van pas zou komen in mijn carrière. Momenteel gaat het nog om relatief kleine aantallen mensen die gevaccineerd worden. De GGD is daarom nu nog in staat om in afwisselende teams voor te bereiden en te vaccineren. Maar als later de grotere groepen aan de beurt komen, wil de GGD zoveel mogelijk medewerkers inzetten. Hoe mooi zou het zijn als ik hulp kan bieden bij het zogenaamde ‘voor toediening gereed maken’ van deze vaccins. Ik vraag in het kleine prikkamertje waar de ‘optrekker’ werkt. “Zij zitten in een aparte kamer verderop. Ze komen steeds kleine voorraadjes brengen” wordt me verteld. Ik vind het heel mooi dat ik een heel klein bescheiden steentje zou mogen bijdragen aan het bestrijden van de pandemie.
We hunkeren naar een ‘normale’ wereld. Ik gun alle studenten een sprankelend studentenleven komend semester. Ik wens alle scholieren weer vijf schooldagen in de klas. Ik wens alle senioren gezellig bezoek over de vloer. Voor mezelf trouwens ook. Ik kijk zo uit naar een lange, onbezorgde en ontspannen reis zonder bijzondere maatregelen. Helaas horen we nog steeds over miskleunen in het vaccinatieproces. Een huisarts waar op haar privéadres een flinke hoeveelheid vaccins tussen de kaas en de melk in de koelkast belanden. Of transport van door elkaar geschudde vaccins in een bestelwagentje van een krokettenbakker. Of een zorginstelling die met honderddertig vaccins bleef zitten. Er is een gebrek aan controle. Ook het afspraak maken voor vaccineren zou wat efficiënter kunnen verlopen… Ik heb voor twee van mijn cliënten maar liefst vier uur in de wacht gestaan voor elk een dubbele vaccinatie. De moeilijkheid hier in Breda is dat de vaccins niet meer op voorraad zijn waardoor ze locaties voorstellen in Goes of Den Bosch. Een uur rijden van Breda! Samen in een autootje - hoe zit dat met anderhalve meter afstand? Het regent hier van de klachten. Recent is bekend geworden dat we vier extra locaties erbij krijgen. De GGD beschikt echter nog niet eerder over voldoende vaccins om alle locaties te kunnen bevoorraden… We moeten (te)veel geduld opbrengen… Eén van mijn cliënten die ik ondersteun met haar vaccinaties is tweeënnegentig jaar oud. Ik belde haar huisarts na drie keer tevergeefs bellen met de GGD. De huisarts had niet de juiste vaccins beschikbaar. Ik stelde voor om dan te wachten. Hij drong echter aan op een snelle vaccinatie gezien haar leeftijd. Nu gaan we twee keer - notabene op een zondag - naar Gorinchem. Zélfs een Paaszondag. Deze cliënte betaalt daarom een paar honderd euro voor mijn begeleiding naar de priklocatie. Ik vind dat jammer. Er is duidelijk ruimte voor verbetering. Het streven is om in april voor alle Brabanders een priklocatie beschikbaar te hebben op maximaal dertig kilometer afstand. I’ll keep my fingers crossed.
