Niets heeft meer kracht dan de gedachte waarvoor de tijd rijp is.
- Victor Hugo
Dit jaar heb ik heerlijk nostalgisch een stapeltje Kerstkaarten met de hand geschreven. De enveloppen met mijn oude vulpen geadresseerd. Velletjes Kerstzegels gekocht. Ik stuur al jaren lang geen Kerstkaarten meer, maar dit bijzondere jaar had ik behoefte aan nostalgie. Aan romantiek. Heimwee naar een handgeschreven Kerst- of Nieuwjaarswens. Vroeger had mijn moeder altijd een rood lint aan de huiskamerdeur hangen waar alle ontvangen kaarten aan hingen en waar ze ook trots op was. Ik heb het zelf ook nog wel gedaan de eerste jaren dat ik samenwoonde met mijn lief. De dagen voor Kerst met een hart vol verlangen naar de brievenbus lopen om te kijken van wie er een kaartje in de bus ligt. Toen we twintig jaar geleden voor het eerst naar het buitenland verhuisden verdween zeker niet het verlangen, maar de kaarten kwamen steevast in het nieuwe jaar pas aan. De dagen voor Kerstmis geen lintjes meer in huis vol met liefdevolle wensen en gedachten. Dit jaar hang ik de ontvangen kaartjes met lintjes aan een grove boomtak zoals ik dat op een foto in een interieurtijdschrift zag. Een tak vol liefdevolle krabbels en wensen. Dit jaar hebben ze meer waarde dan ooit. In ons huis staat een heel grote Kerstboom die niet volhangt met antieke ballen met een verhaal. Juist weelderige, stijlvolle Kerstballen van deze tijd. Vorig jaar had ik ná Kerstmis smaakvolle afgeprijsde ballen uitgekozen in een luxueus tuincentrum. Vorige maand had ik er bij de kringloop nog mooie passende parelslingers bij uitgezocht. We hebben nu elegante, koperkleurige en donkergroene ballen met een gouden en paarlemoerachtige gloed over de boom. Lampjes in de vorm van kaarsjes waarvan de lampjes als vlammetjes flikkeren. Op een zondag haalde ik - totaal tegen onze traditie in - alleen met jongste dochter de dozen uit de garage. Ik schrok eigenlijk van de hoeveelheid dozen met Kerstversieringen. Zóveel verschillende Kerstverlichtingen - zelfs met verschillende voltage vanwege buitenlandse Kerstvieringen - en zoveel stijlen ballen. Van knalrood, kerstgroen met beertjes tot kitcherig paarse versieringen. Ook veel prachtige, zilveren échte glazen ballen die voor een deel van mijn moeder geweest zijn die ik nauwelijks durf op te hangen vanwege onze ondeugende katten in huis. Een doosje met ouderwets engelenhaar… Ook veel gekleurde kinderlijke vormpjes; poesjes, een leeuwtje, auto, Kerstmannen en een schaapje zitten ertussen. Jarenlang hadden we de traditie dat de meisjes bij de Amsterdamse Bijenkorf zélf een bal mochten uitzoeken. Ook zelfgeknutselde ornamenten kom ik tegen en de bijzondere ballen met het geboortejaar van elk van de meiden zitten in de dozen. Het is eigenlijk té overweldigend. Ik heb gewoon geen puf om het allemaal uit te pakken. Ik bewaar alles zorgvuldig in de dozen op het zoldertje van onze garage. Als ik ooit oud en gerimpeld ben zal ik alles weemoedig door mijn handen laten glijden. Dit jaar kies ik de makkelijkste weg en pak de stijlvolle en trendy versieringen die bovenop liggen…
De afspraak was hypermodern gemaakt en ook op een hedendaagse manier uitgevoerd. Het begon met een telefoontje tegelijkertijd met ons hele gezin. Vijf koppies op m'n telefoon. Dit was de eerste keer. Ik heb voor m’n werk heus online meetings gehad en mijn online yogalessen zijn via zoom. Dit zo samen hadden we als gezin nooit eerder gedaan. De afspraak die we op deze manier maakten was dat de oudste meiden hun locatie met ons zouden delen terwijl mijn lief en ik met ons jongste telgje in de auto reden. Middelste zus had de nacht bij haar oudste zus doorgebracht. De eerste dag van Kerstvakantie. Het ging erom dat wij ze beiden oppikten van een nader te bepalen plek in Rotterdam met hun bestelling bubble tea. Naast de locatie in het centrum hadden ze namelijk ook de menukaart digitaal gedeeld zodat wij al reizend in de auto onze keuze konden maken. Het werkte allemaal prima en zij stapten in de auto met alle warme bekers thee en zo parkeerden we later bij het huis van onze oudste. Zij woont op loopafstand van het Kralingse bos. Door de prachtige vooroorlogse wijk wandelden we naar de plas waar dochterlief wekelijks hardloopt. Ondertussen genietend van onze warme drankjes. Na een klein uurtje wandelen was er een houten blokhut waar warme chocomel en warme wafels met slagroom verkocht werden. Kerstmuziek uit de boxen. We vermaakten ons prima daar aan een houten picknicktafel aan het water. Het virus dat de wereld op z’n kop zette was even heel ver weg. Tótdat oudste kind vertelde dat zij besloten had haar vliegticket te cancelen. Ze zou na de Kerst naar de Dominicaanse Republiek vliegen om daar haar schoonfamilie te ontmoeten. Haar vriend is daar al twee weken. Samen tijd doorbrengen aan het strand. Een streep er doorheen. Een moeilijke beslissing voor haar. Wij als ouders waren wel opgelucht. Er waren teveel risico’s. We wandelden verder door het bos naar haar huis. Ze had haar logeertas met tropische kleding al omgepakt in winterkleding. Misschien kan ze aankomend jaar een keer die kant op. We need to go with the flow. Er zit niks anders op. We gaan er gewoon samen een ouderwets gezellige Kerst gezinsvakantie van maken.
