The ocean stirs the heart, inspires the imagination and brings eternal joy to the soul.
- Robert Wyland
Nieuwsgierig liepen manlief en ik op een grote groep gebogen mensen af. Mensen die stuk voor stuk voorover gebogen naar het zand keken. Overal lagen bootjes droog op strand. Het was eb. Het aguamarijne zeewater had zich terug getrokken. We hadden het strand nog niet zo breed gezien. De volle maan van gisternacht heeft voor een extreem lage waterstand gezorgd. Er kwamen allemaal rotsen bloot te liggen. Deze leken op afstand groen door al het zeewier wat was achtergebleven. Wat deden al die Franse mensen daar? Ze hadden stuk voor stuk een pot zout in hun handen en een emmertje of een netje aan hun arm hangen. Daar zaten langwerpige schelpen in leek het wel. Ik had ondertussen wat mooie schelpjes opgeraapt. We hadden ook lege oesterschelpen en mosselen zien liggen. En gesloten kokkels. Er werd naar zeevruchten gezocht zoveel was duidelijk. We bekeken het proces eens van dichtbij. Als er twee gaatje naast elkaar in het zand te zien waren dan strooiden ze daar een hoopje zout op. Even wachten op de luchtbelletjes en geborrel en dan zag je een lang scheermesje-schelp naar boven komen. Met z’n uitstekende slijmerige kop als eerste. Je pakt het weekdier op en trekt hem met z’n lange lijf uit het zand. Aan de onderkant van het scheermesje hangt ook nog een eetbaar slijmerig deel. Deze zeevruchten zijn een ware Franse lekkernij. In Nederland zie je veel scheermesjes, of mesheften, op het strand liggen. Ik heb echter nog nooit iemand met een pot zout die weekdieren boven het zand zien lokken. De activiteit is hier op het eiland erg geliefd.
La pèche á pied heet het. Vissen vangen ter voet. Ze koken de schelpdieren dezelfde avond en maken ze klaar met knoflook. Vast heel smakelijk. Het zeewater begon halverwege de dag terug te stromen. We speelden lekker beachball aan het waterfront. We waren niet eerder bij dit strand in La Couarde geweest. Zo’n twaalf kilometer van onze camping vandaan. Een leuk strand. Een gezellige opgang met openbare douches en terrasjes. Een ijscokar waar we op weg naar de kampeerbus lekker van Italiaans ijs genoten hebben. Voor ons geen zeevruchten op het menu maar een forse pan pasta voor ons grote gezin van zes!We zitten op een terrasje op de kade. Het zeewater in de haven glinstert in het licht van de lantaarnpalen. De maan is nog altijd heel groot. Het kwik blijft boven de vijfentwintig graden hangen. Mijn lief en ik zippen op ons gemak van een glas sangria. De vier kinderen van hun frisdrank. Geweldige muziek luistert het plaatje op. Elke avond is er live muziek op dit podium pal aan de haven. Dit is onze eerste keer dat we er op de late avond op uit getrokken zijn. Andere avonden koelde het teveel af op het eiland. Deze zwoele avond brengen drie muzikanten voornamelijk hits van U2 en Bon Jovi ten gehore. Ik kan bijna niet stil blijven zitten. We zingen mee. Ik applaudiseer luid. De kinderen kaarten onderwijl. Niet lang hiervoor hebben we over een gezellige avondmarkt geslenterd. We hebben de warme zon met een oranje gloed in de koele Atlantische Oceaan zien zakken. Het dorp La Flotte ziet er in het avondlicht net zo charmant en levendig uit als overdag. Als we nog even staan te dansen op de laatste toegiften van de band loopt de basgitarist al spelend door het publiek. Omdat iedereen een meter van elkaar afstaat en mondkapjes draagt is dat goed te doen. Als de laatste klanken weg ebben lopen we naar de fietsen. In de donkere nacht met heel veel sterren en alleen verlicht door de maan fietsen we terug. Door het donkere pijnbos en over open stukken met struiken. Manlief houdt z’n telefoon erbij om het pad te verlichten. De fietslampjes op onze fietsen zijn namelijk belabberd. Alle meegebrachte Hollandse fietslampjes liggen vergeten in de deur van onze Volkswagenbus...
Saint-Marie de Ré - 7 augustus 2020
