“Without the intense touch of nature, you can never fully freshen yourself! Go for a camping and there both your weary mind and your exhausted body will rise like a morning sun!”
― Mehmet Murat IIdan
Wat een vermakelijk tafereel. De vrouw in kwestie schiet met haar kleine hondje in haar armen de moderne camper in. Ze smijt de deur achter zich dicht. Deur gaat echter een minuut later alweer open. Ze gooit een hondenkluif naar buiten en ze smijt de deur weer dicht. Haar man die onder de luifel staat vloekt luid. Nu gaat die bullebak van een hond nooit meer weg. De grote hond, soort Sint Bernard, heeft het erg naar zijn zin. Hij probeert zelfs in het ieniemienie hondenmandje van de campereigenaar te liggen. Haha! Het echtpaar probeert op alle mogelijke manieren de forse hond weg te jagen. De hond gaat nu zelfs springen en rondjes rennen. Wat een slapstick! Wij zitten naast ons oude huisje op wielen lekker aan ons ontbijt. Ik had die vrijdagochtend ervoor ons schone beddengoed in de oude Volkswagen neer gelegd. Ik had een tas met lekkere snacks klaargezet en een koelbox met koude drank. Toen ik vrijdagmiddag van m’n werk thuis kwam stond manlief al de twee fietsjes op het fietsenrek vast te binden. Ik pakte mijn weekendtas met daarin wat kleding voor het weekend, nachtgoed en mijn toilettas. We zwaaiden jongste dochter met twee vriendinnen uit. Zij gingen gezellig een ‘kampeerweekendje’ in ons huis vieren. Wij gingen in Zeeland kamperen. Na ruim een uur rijden hadden we de bus onder een walnotenboom neer gezet. Het avondzonnetje verwarmde het grasveldje op de boerderijcamping. Nog maar zo kort weg maar we voelden meteen een relaxt outdoor vakantiesfeertje zodra we op onze stoeltjes zaten. Stilte. In de verte loeiden koeien. Om een uurtje of acht fietsten we naar het pittoreske Middelburg om een hapje te eten. Mosselen en de dagvangst van vis. De volgende ochtend koop ik ons landelijke ontbijtje ter plekke in het winkeltje van de kaasboerderij. Verse warme bolletjes, een glazen fles verse romige melk, zelfgemaakte jam en een zelfgemaakt stukje romige brie. We eten in het ochtendzonnetje. We laten ons ondertussen vermaken door het grappige hondentafereeltje. Later fietsen we over de kustroute door de duinen van Dishoek naar Vlissingen. Onderweg drinken we met onze voeten in het zand, bij een hip strandpaviljoen, een kop thee met een Zeeuwse bolus erbij. Als we ons in het pittoreske Vlissingen melden voor een stadswandeling blijken we de enige te zijn. Sjaak wandelt ontspannen met ons door het historische deel van de stad en over de oude stadswal. Langs het verzetsbolwerk waar zijn ouders een rol in speelden en langs het huis van zeeheld Michiel de Ruyter. De oude havens komen natuurlijk voorbij en we horen de verhalen achter de oude gevels en de gewonnen slag om de Schelde. We wandelen bijna tweeënhalf uur. Ondertussen blijft de zomerzon maar schijnen. We eten op de terugweg, ondertussen al avond, weer pal aan zee. Golven die het strand oprollen. Breda voelt zo ver weg. Wat is onze Volkswagen toch precies voor dit doel aangeschaft! Na weken van regen en grijze luchten pakken we ons huisje op wielen bij de eerste mooie weersvoorspellingen. Zo snel en makkelijk kunnen ontsnappen uit het dagelijkse, stadse leven. Dát is een gevoel van vrijheid!
De tweede ochtend worden we na dertien uur slapen pas wakker. Uitgerust. Komt het door de gezonde Zeeuwse zeelucht? Het geluid van loeiende koeien? Het matras in de kampeerbus? We ontbijten wederom met een vers boerderijontbijtje. De bestelde broodjes had de boerin zelf opgegeten, we kwamen ze tenslotte niet op de afgesproken tijd ophalen… Gelukkig bakte ze met liefde weer nieuwe voor ons. Daarna fietsen we naar het strand. Vouwfietsjes onderaan het duin gestald. Urenlang zonnebaden en lezen op mijn handdoek. In tijdschriften en in mijn boek. Manlief maakt een lange strandwandeling. Halverwege de middag fietsen we terug naar de camping. We binden de vouwfietsjes weer achterop de bus en pikken onze middelste dochter op van haar studentenkamer in Middelburg. Met z’n drietjes rijden we met open ramen weer terug naar Breda. We voelen de zon nagloeien op onze huid. Dochterlief vol verhalen van haar weekje surffestival in Bloemendaal. Thuis bleek jongste dochter het huis weer helemaal schoongemaakt te hebben. Logeermatjes en beddengoed opgeruimd. Geen sporen van haar wilde vriendinnenweekend. Wel twee gelukkige dochters én ouders in huis. De schoolvakantie is goed begonnen!
