100 dagen achtertuin vakantie

Don’t miss the magical moments
- Soren Gordhamer

Onze eerste antieke Volkswagenbus hebben we toentertijd in Mexico aangeschaft om eenmaal terug in Nederland weekendjes in het voorjaar mee te kamperen en in de zomer een aantal weken mee rond te reizen. Om uit de sleur te ontsnappen. Om vrijheid te voelen. Meestal pakken we in het najaar ook nog een weekendje aan het Zeeuwse strand mee. Dit jaar hebben we hem twee dagen uit de stalling gehaald voor een APK keuring en min of meer meteen weer terug gebracht naar de stalling. Wij zagen tot voor kort nog niet in hoe we coronaproof konden kamperen met het oude campertje. Zonder sanitair. Mensen bij elkaar op een camping. Mensen die dingen aanraken zoals de deksel van een vuilnisbak, de kranen bij de wasbakken of een deurklink. Wij houden erg van het strand om te kamperen en de Hollandse stranden waren tot voor kort ook nog eens een no go geweest. Zodoende hebben we van onze achtertuin een vakantieverblijf gemaakt. De parasol stond tot eergisteren maandenlang dagelijks uit op ons terras. Ik had de felgekleurde hangstoel, meegebracht uit Guatemala, in de dakplataan gehangen. De bloemenpotten had ik bijtijds al gevuld met bloeiende plantjes. Tuinmeubelen in het begin van de quarantaine geschuurd en in de olie gezet. We aten al bijna honderd dagen buiten. Dat versterkte het vakantiegevoel. Het zomerse weer was subliem! We sporten wekelijks met ons gezin op het grasveldje in de achtertuin. Met een sportieve ‘app van oudste dochter. Ons gezin voelt weer heel solide. Met elkaar knokken tegen de griezelige buitenwereld. Zoals we de eerste maanden in het buitenland ook steeds gedaan hebben. Verbinding. Samen staan we sterk. Ik loop ook elk weekend hard met onze twee oudste dochters. Om het vakantiegevoel een extra zwoel tintje te geven maakten we op warme avonden koude Cubaanse piña colada’s met en zonder rum. We zonden op onze Madrileense zonnebedjes of op hammam doeken op het grasveld. De tuindeuren stonden al maanden open. We barbecueden. We aten regelmatig koude Spaanse gazpacho met gesneden komkommer en paprika. We slenterden in het weekend op slippertjes en in zomerjurkjes naar de banketbakker in ons dorp die overheerlijk ijs verkoopt. Er zwierven zonnebrillen op de tuintafel. Een karaf met water op tafel gevuld met een takje munt uit de moestuin. Ik las me suf aan boeken onder de parasol. Ik keek op uit mijn boek en dagdroomde. Dat gevoel, een beetje mee dobberen in de voorbijglijdende tijd, dát is vakantiegevoel. Ik sproeide de plantenpotten in de avond wanneer de hemel oranje begon te kleuren. De jasmijn die heerlijk geurde door de warme lucht. De zoemende bijen boven de lavendel. De meiden die een balletje trapten op ons grasveldje. We eten kilo’s en kilo’s aardbeien van de nabij gelegen boerderij. We lieten soms eten bezorgen en aten dan relaxt en uitgebreid met elkaar aan de grote tuintafel. Zoals afgelopen weekend toen oudste dochter jarig was, op de warmste dag van dit jaar. Het enige dat miste aan onze ‘achtertuin vakantie’ was eigenlijk een zwembad. We hoorden wel het geplons van de buurkinderen. De meiden zouden een groot zwembad willen waar een heus trappetje bijhoort. We hebben er plek voor in de tuin. Ik ben er echter achter gekomen dat deze overal uitverkocht zijn. En ook dat er meer dan duizend liter drinkwater ingaat… Nu er in delen van Nederland geadviseerd wordt geen zwembad meer te vullen, korter te douchen en niet meer te sproeien vind ik het ongepast. Geen zwembad voor ons. Wel heeft Rutte onlangs aangekondigd dat we weer binnen Europa op vakantie mogen. Geen reis naar Colombia dit jaar. Wij richten onze pijlen nu op campings aan de kust van Frankrijk.

‘Neem je wel warme sokken mee?’ vragen we quasi serieus aan de bijna jarige job. ‘Oja, je zonnebril heb je toch ook klaar gelegd?’ Of ‘Heb je eigenlijk voldoende benzine in je tank?’ Onze oudste dochter raakt een beetje in de war. Ze heeft geen idee waar we heen gaan. Wat ze wel weet is dat we er allemaal zin in hebben. Ze heeft haar zusjes haar laten verzekeren dat zij het echt leuk zal vinden wat we gaan doen. We staan die zondag heel vroeg op voor ons doen. Om half tien rijden we met z’n vijfjes in haar auto weg. We hebben zelfs ons wekelijkse rondje van vijf kilometer hard lopen opgeofferd. Dochterlief rijdt op onze aanwijzingen over de snelweg. In Roosendaal heeft ze door waar we heen gaan. Als ze haar autootje geparkeerd heeft leggen we uit dat we hier haar verjaardagscadeautjes gaan kopen. Ze heeft namelijk sportkleding gevraagd. Op de radio had ik gehoord dat deze outlet na de recente opening helemaal voorbereid is op de strenge corona-maatregelen. Elke winkel heeft een maximum aantal bezoekers. De outlet zelf trouwens ook. Zo kan het niet druk worden. Elke winkel heeft een pompje met alcohol klaar staan om je handen mee te wassen. Om ondanks die voorzorgsmaatregelen toch risico’s te vermijden staan we als eersten op de stoep. Om tien uur zijn we binnen. Eerst in de georganiseerde rij voor de Nike store. Een portier houdt een oogje in het zeil. Jarige job wil namelijk graag een hardloopbroek. Eentje met lange pijpen én eentje met korte pijpjes. Van haar zussen zou ze een mapje willen die ze om haar arm kan binden waar haar telefoontje inpast tijdens het hardlopen. We slagen in de eerste winkel. Tot onze verrassing staan er wat foodtrucks verspreid in de outlet. De terrassen en restaurants zijn nog één dag gesloten… We voelen ons hier veilig en daarom besluiten we nog wat andere winkeltjes in te lopen. Het is rustig. Manlief slaagt voor schoenen en T-shirts. Dochters voor zomerse hemdjes, een rokje en zelfs een bikini. Ik onverwachts voor een pyjamaatje, een jasje en een zomerjurkje. Alles sterk afgeprijsd. We trakteren ons ter afsluiting op wat lekkers. We nemen op twee zitbankjes plaats. Ik zie dat het langzaamaan wat drukker lijkt te worden. We gaan terug. Uitgelaten rijden we terug naar huis. De verjaardagscadeautjes worden tot de volgende ochtend verstopt. Oudste dochter heeft heerlijke Japanse gerechtjes voor haar verjaardagsdiner in de achtertuin laten bezorgen. We sluiten deze bijzondere dag af onder de parasol. Met feestelijke piña colada’s.