Positieve draai

When it reflects in you, it is not healed in you.
-Dorinda Farver

Mijn helende yogales staat op het punt om totaal verpest te worden. De online les stond namelijk om negen uur deze ochtend ingepland. Ik had er zo’n behoefte aan. Vooraf aan mijn les kwamen twee loodgieters in huis om deze dag slimme thermostaten te plaatsen en meteen twee nieuwe radiatoren. Dit was reeds in februari afgesproken, maar door de pandemie werkten ze eerste tijd niet bij mensen thuis. Vertraging. We hadden hun bezoek redelijk goed vooraf voorbereid door het parket in een van de slaapkamers eruit te halen zodat de leidingen onder de vloer aangepast konden worden. In de andere twee slaapkamers werden bureau’s verschoven voor het gemak van de mannen. Op het moment dat ze binnen stapten had ik mijn randvoorwaarden aan de mannen uitgelegd. De grijze poesjes mogen niet de voordeur uitglippen. De huiskamerdeur moet dus gesloten blijven. Ik heb om negen uur yogales en wil dan niet in de achterkamer gestoord worden. Jongste dochter heeft een online mentor gesprek van twintig minuten en wil dat ongestoord op haar slaapkamer doen. Middelste dochter heeft een vrije dag en wil eigenlijk uitslapen... Dat laatste heb ik maar niet expliciet genoemd. Allereerst hebben ze meteen beneden al het water uit de leidingen laten lopen zodat ik mijn yogales ongestoord kon beginnen. Ik zag dat het raam van de lichtstraat in het plafond helemaal beslagen was dus de twee loodgieters konden ook niet van boven af meekijken. Heel fijn. Ik was alleen één ding vergeten te noemen. Luide muziek. Te laat. Toen ik al op mijn schapenvel in lotushouding zat en kalme muziek aangezet had, hoorde ik ineens een nederlandstalige bouwvakker-afspeellijst door ons huis schallen. Jongste dochter had er gelukkig niet te veel last van gehad bleek achteraf. Ik eigenlijk ook niet. Ik was zó toe aan deze yogales. Ik heb al een paar maanden erg last van een onuitstaanbare collega van mij. Ze is onder mijn huid gekropen. Deze les leek mij op het lijf geschreven.

Hoe reageer je in situaties wanneer iemand in paniek raakt, boos op je is, je irriteert of bang is? ’Stay calm. Be still. Stay grounded.’ waren woorden die uit de mond van yogajuf Dorinda rolden. ‘Het universum staat achter je.’ Mijn juf was zelf emotioneel tijdens deze les. Ze huilde soms. Dit waren kalmerende woorden die ik moest horen. Ik moet niet op mijn ergelijke collega reageren, juist een veilige plek voor mezelf creëren. ‘Trust. Peace. Love.’ waren haar liefdevolle woorden. Voelen, maar geen oordeel hebben. Na de les bleek jongste dochter ook een goed gesprek gehad te hebben met haar mentor. Ze gaat na het weekend weer naar school. En was middelste rustig wakker geworden en uit bed gekomen. Heerlijk als alles op z’n plek valt. Daarna begon de chaos in huis weer. Ik moest van de werkmannen voor het middaguur een ‘app gedownload én werkend hebben op mijn telefoon voor het intelligente systeem van een tiental nieuwe thermostaten in huis. Wat een geluk dat ik een nieuwe mobiel heb! Bij elke radiator in huis werd me gevraagd of er zo’n nieuwe, slimme thermostaat op moest en wat het zou betekenen voor het comfort in huis. De mannen liepen ineens overal! Ik moest een plattegrond tekenen op papier en elke ruimte een naam geven. Voor op het bedieningspaneel. Kort daarop moest ik bij mijn acupuncturiste zijn. Zij kan mij helpen met het wondje op mijn tong. Ik vertelde haar over mijn inspirerende yogales en ook van mijn verschrikkelijk dominante collega. Zij legde mij uit dat mijn tong en hart energetisch met elkaar verbonden zijn. Aangezien het hart ook de tong energetisch verzorgt heeft je hart te maken met je spreekvaardigheid. Me uit kunnen spreken. Spreekangst. Mijn wondje op mijn tong is min of meer gelijktijdig met de samenwerking met mijn nieuwe, overactieve collega begonnen… Voelen wat zij (en andere schreeuwerige personen) bij mij teweeg brengt en dan gauw loslaten, was haar wijze raad. Geen oordeel aan het gevoel geven. Precies dezelfde woorden als mijn yogajuf die ochtend ook gebruikte. Volgens mijn acupuncturiste zit ik midden in een transformatie. Zoals zovelen denk ik op dit moment. In deze merkwaardige corona wereld. Er verschuift van alles. Ze vroeg naar het prisma op mijn brillenglas en ik legde haar uit dat ik mijn hoofd de laatste maanden steeds rechter houd sinds het opgeplakte prisma. Meer naar links. Naar mijn gevoelige kant dus. Emoties. Een bevestiging van het proces waar ik in zit. Mijn onuitstaanbare collega is eigenlijk een cadeautje legde ze uit. Ik mag haar dankbaar zijn. Die positieve draai alleen al, maakt zo’n verschil in mijn beleving!