Na regen komt...

‘We wander for distraction, but we travel for fulfillment.’
- Hilaire Belloc

“Wegwezen hier!” roept hij hard terwijl hij geschrokken naar boven rent over een steil pad dat uit stenen gehouwen is met een touw ernaast voor houvast. Onze twee oudsten rennen achter hem aan al betwijfel ik of ze weten waarom ze zo hard naar boven rennen. Mijn lief wordt aangevallen door agressieve wespen! Hij heeft twee wespenbulten blijkt als we op een veilige plek staan. Eén op zijn hand waarvan hij zelf tijdens het rennen het gif er al uit gezogen heeft en één op z’n voorhoofd. Daar zuig ik het gif uit. De kinderen zijn gelukkig ongedeerd. We zijn in een bebost berggebied ergens halverwege in Noorwegen. We staan bij een hoge waterval waarvan het water pal naast ons naar beneden klettert. Rustig wandelen we weer terug naar onze bus. Een klein stukje meer de berg op parkeren we even later de oude bus weer. We starten een wandeling naar Trønna van 3,4 kilometer. We hebben onze nieuwe regenjassen aan. Het miezert namelijk. We wilden tóch de wandeling maken, want regen en mist hoort ook bij Noorwegen. Net zo goed als mooie blauwe luchten boven diepe fjorden of een felle zon boven de zee. We wandelen in een prachtig bloeiend heidegebied. Kleine meertjes en beekjes. Glooiend gebied met veel leisteen. Leegte. Ondanks het weer zijn we onder de indruk van de omgeving. Lage mist hangt in de bergen. Noorwegen. Terug in de bus is de zanderige grintweg veranderd in een gladde modderige weg vol stroompjes regenwater. Het begint nu keihard te regenen. Op de camping zien we dat de bus helemaal onder de modder zit. Van top tot teen! In Afrika zat de gehuurde Defender ook regelmatig onder modder of modderspatten, dat lieten we destijds zo. Best wel stoer. Maar ons little tiny house willen we graag schoon houden. Dus loop ik met een volle teil met water over de camping om hem schoon te maken. Ook omdat we op deze camping voor het eerst onze bustent tegen de bus aan hebben gezet. De achterkant van de bustent is de zijkant met schuifdeur van ons busje. Heel praktisch. Als iedereen gedoucht heeft heb ik warme chocomel gemaakt. We zitten gezellig met elkaar in de bustent. M&M’s erbij en de regen tikt tegen de tent. Steeds harder. Een hoosbui! Het water loopt onder de tent door. Er vormen zich plassen onder onze voeten en stoelen! Er vormen zich zakken vol water in het tentdoek. We proberen nog iets met geulen, maar er valt niks anders te doen dan onze spulletjes hoog en droog te zetten. Onze avondmaaltijd kunnen we nog droog buiten eten. Daarna regent het weer pijpestelen. De meiden storten er van in... Ik lach er om. Ik heb in mijn jeugd twaalf lange zomers in een tent in Drenthe gekampeerd. Elke zomer regen.... Ik weet na regen komt zonneschijn.

Met z’n vieren tillen we elk aan een tentstok de zeiknatte bustent op en zetten hem in de ochtendzon. We ontbijten lekker buiten en voordat we aan de wandeling van vandaag beginnen zetten we ook onze kletsnatte wandelschoenen in een rijtje in de zon. Om te drogen. Binnen een paar minuten heeft een ieder van ons z’n vest al om z’n middel gebonden. We zijn op weg naar een bergtop. Door een prachtig bos met veel lichtgroen mos en gekleurde veldbloemen. Om het pad te vervolgen zoeken we naar een houten toegangshekje. Ondertussen worden jongste telg en ik drie keer door dazen gestoken en hebben we allemaal muggenbulten ondanks de DEET. We zien een houten hekje dat helemaal verstopt zit onder de brandnetels. Daar hebben we nu geen zin in. We wandelen kalmpjes onder de felle zon terug naar de camping aan de rivier. Met bikinitopjes aan en klapstoeltjes en boeken onder onze arm nestelen de meiden en ik ons in de kabbelende rivierstroom. Een zacht briesje maakt het perfect. Na regen komt altijd zonneschijn!

Koppang - 22 juli 2019