Een vol hart

All journeys have secret destinations of which the traveler is unaware.
- Martin Buber

De Deense camping Bellahøj ligt op een geweldige plek als je Kopenhagen wilt bezoeken. Als ik die ochtend wakker word in de kampeerbus haal ik eerst het slaapmasker van mijn ogen. Ik schrik even kort van het felle daglicht. Toen ik vannacht om vier uur over de camping naar het toilet liep was het al licht! Hier zijn de nachten heel kort.... We ontbijten lekker in de zon en regelen dan twee huurfietsen. We vertrekken met z’n vieren op de fiets naar Nyhavn. De wereldberoemde gracht met pastelkleurige huisjes. De fietspaden zijn hier net zo breed als een autorijbaan. Hoe gaaf om hier te fietsen tussen al die Denen met hun fietsmandjes! Mooie hoge huizen, grote stadsparken en de vibe van een hippe hoofdstad. We parkeren de fietsen aan de gracht en wandelen via de Nyhavn naar het koninklijke paleis om vervolgens op een superknus plein neer te vlijen. Een plein met oude bomen, pastelkleurige oude, hoge huizen en gezellige, volle terrassen. Ik kies natuurlijk Smørrebrød voor lunch. Ik krijg vier plakken roggenbrood die elk heel kunstzinnig belegd zijn met achtereenvolgens zalm, garnalen, haring en rosbief. Een potje thee erbij en ik ben helemaal gelukkig. Als we onze fietsen opgehaald hebben gaan we richting De kleine zeemeermin op de rots. Het beeld dat symbool is geworden voor sprookjesschrijver Hans Christian Andersen. Hij heeft zoveel bekende sprookjes geschreven zoals Het lelijke eendje, De kleren van de keizer, Prinses op de erwt, Vrouw Holle en natuurlijk De kleine zeemeermin en dan nog alle sprookjes die ik zelf niet ken. Als laatste wilde ik graag over het eiland Christianhavn fietsen. Via een lange brug kom je in de gezellige stadswijk van Kopenhagen dat me heel veel aan Amsterdam-Zuid en de grachtengordel deed denken. De grachten gevuld met boten. De hoge pakhuizen gebouwd met baksteentjes. Veel moderne ecologische shops en bloemenwinkeltjes. Een foodmarket gehuisvest in zeecontainers en strandstoelen op de zeekades. En dan overal die fietsende Denen en die heerlijke zon! We kopen vegan ijsjes en verorberen die op de kade. Ik geniet van het kijken naar mensen die voorbij struinen. Niks kan deze dag nog verpesten. Ook niet wanneer de fietsketting van mijn lief er op weg naar de camping af ligt. Zéker niet wanneer de aardige fietsenmaker meteen de fiets even goed afstelt. Gratis.

Oh, mijn hart smelt... Ik loop terug van het keukentje op de camping naar onze kampeerbus. Mijn lief staat bij het gasstelletje in het avondzonnetje. Er staat een leeg pannetje op. Ernaast zie ik vier bekers klaar staan. Vanaf de verte kon ik hem al heen en weer zien drentelen onder de luifel. ‘Weet jij waar dat pak melk gebleven is?’ vraagt hij mij als ik arriveer. Mijn hart loopt vol.... Aaaaw... Kort daarvoor spraken we met elkaar af dat we lekker warme chocomel gingen maken als het in de loop van de avond kouder zou worden. Wat mijn eega gemist had was dat ik in de keuken op de camping elektrische kookplaatjes ontdekt had. En een elektrische waterkoker. Voor algemeen gebruik. Ik was erg enthousiast daarover aan de eettafel. Mijn lief was pal na het eten, nog aan tafel zittend in het zonnetje, pardoes in slaap gevallen. Dus ons enthousiaste plan om dáár in dat keukentje een pan warme chocomel op te warmen was hem geheel ontgaan besefte ik ineens.... Met een houten spaander en de deksel van het pannetje in zijn handen heb ik hem uitgelegd waar de meiden de warme chocomel aan het bereiden waren. Vrolijk kwam hij niet veel later met de meiden kletsend naar onze plek wandelen. De chocomel smaakte ons goed. De volle maan zou niet lang daarna de camping verlichten.

Oslo - 18 juli 2019