Doorzetten

“There is no exercise better for the heart than reaching down and lifting people up.”
― John Holmes

Als ik binnenkom in de hal staat ze letterlijk met haar twee handen in haar blauw gespoelde haar. ‘Ik ben zo blij dat je er bent! Alles gaat hier mis!’ roept ze in paniek uit. Ze barst bijna in huilen uit. Ik zie niks bijzonders om me heen en vraag me af waar haar paniek vandaan komt. ‘Mijn broer neemt zijn telefoon niet op!’ legt ze uit. Dat is inderdaad heel vreemd, want mijn cliënte heeft nog maar één familielid en dat is haar veel jongere broer. Zij belt hem meerdere keren per dag en daarom ben ik juist ingehuurd. Hij trekt die rol als mantelzorger niet meer. Hij is tenslotte ook al een zeventiger. Ik neem me voor hem zo even te bellen en dan komt er een onbekende, zwetende man met een houthakkershemd de hal in lopen. Hij vertelt me dat de kelder onder de flat van mevrouw helemaal blank staat. Een centimeter of drie. Ik loop met hem mee naar beneden en zie tot mijn schrik dat het waar is. Mevrouw haar broer had juist een paar maanden terug de hele administratie van zijn restaurant in dozen hier in de kelder opgeslagen. Ik zie alle dozen dobberen…. De overstroming komt door de vele regen van de afgelopen dagen en een verstopping in haar wasmachine. Ik zie en hoor overal water uit leidingen stromen. Ik zie dat het ondertussen ook de kelder van een buurman ingestroomd is. Ik loop eerst terug naar boven om mevrouw haar broer telefonisch te informeren. Hij neemt op met een breekbare stem. Hij is net met de ambulance naar het ziekenhuis vervoerd. Hij zal waarschijnlijk dezelfde dag geopereerd worden. Acute darmontsteking. We spreken af dat ik zijn dementerende zus niet zal inlichten hierover. Daar raakt ze overstuur van weten we. Hij geeft de loodgieter telefonisch toestemming alles te doen dat nodig is om het het op te lossen. De behulpzame loodgieter informeert de vereniging van eigenaren, omdat er gegraven zal moeten worden in de tuin. Hij speurt de huurder van de andere ondergelopen kelder op. Hij laat een bedrijf de verstopping opsporen. Ik neem mevrouw snel mee naar buiten. We gaan als afleiding een kop koffie drinken in het winkelcentrum in de buurt. Daarna heeft ze een afspraak bij de pedicure. Als we terug komen zie ik het busje van de loodgieter nog voor de deur staan. De verstopping ligt verder van het huis. De gemeente moet het oplossen. De gemeente komt met spoed en ontkent dat het probleem bij hen ligt. Wat een drama, mevrouw kan dit helemaal niet alleen. De verzekering moet ook nog gebeld worden. Ik maak foto’s en een filmpje op mijn telefoon. Als ik naar de volgende cliënt rijd bedenk me dat haar broer altijd de weekendboodschappen voor haar doet. Ik bel naar kantoor. Niet veel later wordt mij gevraagd of ík de boodschappen op vrijdag wil doen. Eigenlijk niet (mijn drukste dag) maar ik maak tijd om haar uit de brand te helpen. Dan zie ik ook dat de bus van de loodgieter weer voor de deur staat. Nog steeds stroomt het water de kelder in…! De loodgieter heeft de dozen met financiële administratie ondertussen in de gang opgestapeld. Hij heeft met een waterstofzuiger geprobeerd alles een beetje droog te houden. Ik zie vloerkleden buiten te drogen hangen. Ik zie hem in de tuin een diepe kuil naar de kelder graven… Ik doe gauw de boodschappen en zet alles thuis in de koelkast. Ook al zal ze een heel eenzaam en verdrietig weekend hebben zonder bezoekje van haar broer, ze heeft in elk geval wél iets eetbaars in huis…

Met bakken kwam het uit de lucht. Terwijl we aan tafel zitten te eten begint het ook nog te hagelen. Ik zou me eigenlijk langzamerhand moeten gaan omkleden om naar mijn hardlooptraining te gaan. Stiekem zit ik te wachten op een berichtje in de appgroep dat iemand zich afmeldt vanwege het weer. Ik hoor echter geen berichtjes binnenkomen op mijn telefoon. Ik hoor wel onweer. Onweer is de enige reden waarom een training gecanceld kan worden. Hoopvol stuur ik een ‘appje naar een hardloopvriendin van mij, of zij eigenlijk nog gaat… Ik krijg een bevestigend antwoord van haar en meteen een schop onder mijn kont. Ik moet gaan. Eerlijk gezegd wist ik dat ze dit zou antwoorden. Dat hebben we elkaar ooit beloofd. Als een van de twee twijfelt om te gaan dan trekt de ander deze over de streep. Dat gebeurde dus. Ondanks dat niemand zich had afgemeld waren zeker twee op de drie lopers thuis gebleven…. Goed dat ik dat niet wist. Toch voel je je beter na afloop, ook als je met tegenzin hardloopt. Het staat vast dat je je stemming en gemoedstoestand verbetert. De aanmaak van stresshormonen stopt zodra je gaat hardlopen. Neurobiologische onderzoeken hebben zelfs aangetoond dat hardlopen exact hetzelfde doet in ons brein als antidepressiva. Nu heb ik dat helemaal niet nodig, maar ik heb wel slechte bloedwaarden. Dat is onlangs weer gebleken. En hardlopen geeft onze gezondheid een boost waar geen pil tegenop kan. We slapen er beter door (dat is erg fijn gezien mijn nachtelijke zweetaanvallen) en het helpt bij voorkomen van diabetes type 2. Wat handig is want ik heb al jaren verhoogd bloedsuiker. Ook helpt het bij het voorkomen van hartziekten, hoge bloeddruk, beroertes en bepaalde vormen van kanker. Wat ook weer gunstig is voor mijn steeds meer verhoogde cholesterolwaarden. Het zorgt er trouwens ook voor dat je botten minder snel broos worden bij het ouder worden. Dat zijn dus de redenen dat ik wekelijks op de atletiekbaan sta. Soms met tegenzin. Ook bij wind en regen. Zelfs bij sneeuw. Nog maar twee weken op de baan en dan…als de klok vooruit is gegaan…trainen we weer in het bos! Daar kijk ik het meest naar uit. Heerlijk over de zandpaden rennen. Fluitende vogeltjes. Een specht tikkend tegen een boomstam. Soms lopen we langs de bosmeren of over de heide. Ik krijg ook mijn oude trainer weer terug. Mijn huidige trainer is nogal fanatiek met schema’s en bijbehorende tijden. Ook spreekt hij onvervalst Brabants waar ik maar een deel van snap. Zijn stem is best zacht dus een deel verdwijnt sowieso in de wind. Met als gevolg dat ik niet alles mee krijg van zijn uitleg. Nog twee weken doorzetten op de baan bij deze trainer en dan begint míjn hardloopseizoen!