Noord en Zuid

The key is we have to keep those communications together, and we all agree on one goal - a denuclearized North Korea.
- Nikki Haley

Over minder dan twee maanden haalt onze oudste dochter ons op van de luchthaven in Seoul. Zij spreekt tegen die tijd een redelijk woordje Koreaans. Ze zit op Koreaanse les en doet haar examens op de universiteit. Ze vindt het niet eens zo moeilijk, zegt ze. Wij volgen hier het nieuws rondom Korea. Via onze familie ‘app licht ik haar in over de hoopvolle vredesontwikkelingen tussen Noord en Zuid. Het is niemand ontgaan dat de Noord-Koreaanse dictator en de president van Zuid-Korea namelijk bereid zijn om vrede te sluiten. Vrede na de Koreaanse oorlog in de vijftiger jaren. Open grenzen tussen beide landen. Verzoening willen de mannen onder meer realiseren door sámen de Olympische Spelen in 2032 te organiseren. Ook willen ze zich inzetten voor een kernwapenvrij schiereiland Yongpyong. Daarop bevindt zich nu een nucleair onderzoekscentrum. Dictator Kim zei dat hij voor het einde van dit jaar een bezoek brengt aan Seoul. Dat is al heel snel. En dat zou vóór onze komst al gebeurd kunnen zijn. Beide leiders hebben na afloop een handtekening onder een verklaring voor vrede gezet. Een verklaring die het tijdperk van vrede en welvaart dichterbij brengt. Verder willen ze spoor- en wegverbindingen aanleggen, familieherenigingen toestaan en samenwerken op het gebied van gezondheidszorg. Een en al positiviteit. Families uit Noord- en Zuid-Korea, die door de Koreaanse oorlog van elkaar werden gescheiden, hebben elkaar ondertussen voor het eerst in ruim een halve eeuw weer gezien.  De foto’s die ervan zijn genomen zijn indrukwekkend. Honderden mensen uit de buurlanden namen reeds deel aan een reünie in een Noord-Koreaans resort. Het ging om broers, zussen en andere familieleden die door de Koreaanse Oorlog aan verschillende kanten van de grens kwamen te wonen. In sommige gevallen konden ouders hun kinderen weer in de armen sluiten. Sommige deelnemers waren zo fragiel dat ze in rolstoelen zaten of ondersteuning nodig hadden tijdens de circa twee uur durende bijeenkomst. Vanwege hun hoge leeftijd werden de deelnemers vooraf door artsen gekeurd. Uiteengescheurde families kunnen weer tijd met elkaar doorbrengen, maar dan moeten ze ook wel een beetje geluk hebben. Meer dan vijftig duizend mensen staan nog op een wachtlijst voor een hereniging. Er wordt geloot wie mag deelnemen. Nog niemand heeft de kans gekregen om twee keer deel te nemen aan de hereniging.

Het wapengekletter is al 65 jaar geleden gestaakt, maar de vrede is nooit getekend. De Koreanen leven nog altijd permanent onder oorlogsdreiging. De tien miljoen inwoners van Seoul weten bijvoorbeeld dat de hoofdstad binnen enkele minuten grotendeels vernietigd kan worden door op scherp staande raketten vanuit het noorden. En in die stad met oorlogsdreiging woont onze oudste dochter nu al een paar maanden. Ze merkt helemaal niks van oorlogsdreiging in de stad. Alhoewel ze wel veel jonge militairen op straat ziet. De jonge generatie waar zij mee optrekt zijn niet met de oorlog opgegroeid. Het nieuws over de kleine stapjes op weg naar vrede krijgt zij niet mee via TV. En niet via haar Koreaanse vrienden. Ik stuur haar soms een krantenstukje. In Noord-Korea is de oorlog nog sterker aanwezig. In de propaganda van het communistische regime speelt de Amerikaanse vijand de hoofdrol als slechterik, met Zuid-Korea als handlanger. De halfjaarlijkse grootschalige militaire oefeningen van de Amerikanen en Zuid-Koreanen zijn voor het noorden steeds weer een grote bedreiging. Vrede is voor beide kanten zeer aantrekkelijk. Voor een écht vredesverdrag zijn ook de andere partijen nodig die meevochten in de Korea-oorlog: China en de Verenigde Staten. Zo’n intentieverklaring voor vrede die de leiders laatst samen ondertekend hebben is een stap die uitermate belangrijk is. Streven naar vrede maakt de weg vrij voor economische ontwikkeling, met name in het arme Noord-Korea. Nu maken beide landen hoge kosten voor de opbouw en het in stand houden van het militaire apparaat. Zeker het ontwikkelen van kernwapens is heel duur voor het door sancties getroffen Noord-Korea. Het geld dat overblijft, als deze kosten niet meer gemaakt hoeven te worden, kan ten goede komen aan de opbouw van de economie. Donald Trump reageerde verheugd op het nieuws.”Het Noord-Koreaanse staatshoofd heeft ingestemd met nucleaire inspecties en het permanent ontmantelen van een testlocatie. Ondertussen worden er geen nucleaire tests meer gedaan. Heel spannend!” Het zou toch heel mooi zijn als er straks open grenzen komen komen tussen Noord en Zuid? En nog mooier als onze dochter er op dat moment bij is? Dat zij in Korea is op het moment dat er geschiedenis geschreven wordt? Of dat wij dit jaar met z’n vijfjes de grens kunnen overlopen om Noord-Korea te bezoeken??