Opgewondenheid versus ontlading

You’re off to great places! Today is your day! Your mountain is waiting now… Get on your way!
- Dr. Seuss

In de zonnige achtertuin zitten we te wachten op het verlossende telefoontje van school. Het is bijna dertig graden aan het eind van de middag. We zitten in de schaduw van onze parasol. Haar been beweegt de hele tijd op het strandbedje. Gejaagdheid. Na elke minuut die verstrijkt zegt ze dat ze het nu niet meer trekt. Ze houdt het niet meer. De spanning is om te snijden in de tuin. Jongste zusje komt er ook bij zitten. Het mobieltje rinkelt. Ze heeft ‘m op speakerphone gezet. We horen meteen dat ze geslaagd is en dat ze zelfs meer punten heeft dan dat ze nodig had om toegelaten te worden. Hoera! Goed gedaan! Ontlading! Papa belt vanaf zijn werk en is apetrots. We maken een paar fotootjes. Ik geef haar de zonnebloem die ik in de garage verstopt had. Ook had ik stiekem een vlag gekocht. We hangen hem samen op aan de voorkant van het huis. En dan schrijven we allebei veel ‘appjes. Zij aan al haar klasgenoten en vrienden. Ik aan de mijne. De felicitaties stromen binnen. Wat een opluchting, wat een heerlijk moment. Ze had in de aanloop naar haar examenuitslag al haar nieuwe adres op de campus te horen gekregen in Middelburg. Alles leek er op dat ze zou gaan starten op de universiteit, maar je dúrft er gewoon nog niet op te rekenen. Nog niet. Maar nu wel. Het is officieel. In september wordt haar diploma tijdens een ceremonie uitgereikt. Twee dochters hebben we nu met een prachtig internationaal diploma op zak waarmee ze naar elke universiteit kunnen. Wereldwijd. Trotse papa en mama. In de zwoele avond die op de examenuitslag volgt gaan we met ons gezin ijs eten in de stad. Salud! Op je mooie toekomst, kind! Onze dochter verhuist half augustus naar Zeeland. Ze is toegelaten op universiteit Utrecht met een dependance in het hartje van Middelburg. Een prachtig 15e eeuws gebouw. Na een introductieweek zal ze daar drie jaar vertoeven. Ze heeft vier mooi vakken uitgekozen: sociologie, antropologie, psychologie en humane geografie. De dag na het telefoontje heeft ze de cijfers van haar afzonderlijke examenonderdelen gekregen. Er worden flink wat berichten met haar vrienden in Mexico uitgewisseld, want de internationale school heeft wereldwijd op dezelfde dag de cijfers verspreid. Een aantal van haar Mexicaanse vrienden gaat in Europa studeren. Er zijn beloften gedaan om elkaar op te zoeken. Wat een heerlijke tijd toch, die studententijd!

Ik vind het heerlijk om twee keer per week hard te lopen in het bos. Dit schrijf ik als ik tussen twee trainingen in zit. Wanneer ik me op de bewuste avond moet omkleden en een beetje moet opschieten roep ik telkens dat ik absóluut geen zin heb. Eenmaal in het bos vind ik het echter heerlijk. De laatste weken wordt het zand steeds ruller in het bos. Als ik thuis mijn gympen uit doe zijn mijn sokken zwart en zit er allemaal zand op mijn voeten, en vooral mijn enkels zijn pikzwart. Het heeft al maanden niet geregend hier in Brabant en dat zien we aan de grasvelden en de bermen die overal korengeel zijn. Dat zien we dus ook aan de zandpaden in het Mastbos. Gortdroog. De laatste weken had ik telkens een uur na de training verschrikkelijk veel buikkrampen. Krom liggen va de buikpijn onder de warme douche en op het toilet niet op durven staan omdat ik bang was dat ik flauw zou vallen. Mijn lief maakte deze avonden een warm kruikje voor me. Ik heb natuurlijk even rond gevraagd en iedereen had een andere tip voor me om de buikkrampen te voorkomen. En dus eet ik deze trainingsavond alleen een cup-a-soup vooraf en een bakje lactose-vrije yoghurt zonder fruit en gluten, maar wél met walnoten en honing. Ik drink veel water vooraf. Ik neem ook een flesje water mee op mijn rug. Ik heb een vest mee voor op de terugweg op de fiets zodat mijn buik niet te snel afkoelt. Ik drink thuis geen koud water, maar lauw water of thee. Ik wacht ook niet te lang met douchen. En relax daarna uitgestrekt op de bank zodat mijn buik lang uitgerekt is. En het werkt! Ik ben opgelucht. Ik stelde me al voor dat ik zou moeten stoppen vanwege spastische darmen ofzo. Dan moet ik ineens gaan opletten wat ik snoep, want de hoeveelheid koek en chocolade die ik naar binnen werk is veel te veel voor een vrouw in de overgang. Dat blijft allemaal plakken. Dat is een van de redenen waarom ik hardloop. Ook voor de suiker- en cholesterolbalans in mijn bloed, mijn conditie en om gezond van geest te blijven. Dan noem ik nog niet eens de ontspanning die ik vind tussen al dat groen. Bij een ondergaande zon ren ik langs korenvelden vol veldbloemen en vlinders, langs meertjes met vogels, de bijna bloeiende heide en hoge, groene varens. Ik heb weer mijn oude trainer terug nadat er flink gehusseld is met de trainers van de vereniging. Een gezellige groep. Ik draag een bandje om mijn pols met zeven etherische oliën van planten. Dat scheelt heel veel muggenbulten voor mij. Een tijdje terug had ik zelfs twee dazenbeten op mijn been! Grote, erg jeukende, dikke bulten. Gewoon door mijn kleding heen gebeten. Met de etherische olie heb ik nog maar één muggenbultje als ik thuiskom. Op deze manier blijft het heerlijk om rond te draven door het zomerse bos!