Een schip op zee

A ship in harbor is safe, but that is not what ships are built for.
- John A. Shedd

Er komt een prachtig antiek vissersschip onze kant op varen. Twee hoge masten en helemaal uit hout gebouwd. Wij mogen vandaag met dit schip de Adriatische Zee op. We varen eerst naar Rodinj. Een eeuwenoud vissersstadje waar de hoge huizen dichtbij elkaar gebouwd zijn aan de zeekant. De kerktoren van de St. Euphemia steekt trots uit op de heuveltop. De smalle straatjes bestaan uit keitjes. Zó glad dat ik op mijn sandaaltjes heel voorzichtig naar beneden moet afdalen. We lopen slenterend over de kade met mooi uitzicht op de pastelkleurige huisjes die tegen de heuvel aangebouwd zijn. We lopen ook over de markt. Er loopt een familie met ballonnen richting de kerk. Een jong bruidspaar staat voor de grote, houten kerkdeuren te wachten. We genieten van de heerlijke koele zeebries boven op de heuvel. Eenmaal beneden bestellen we maar weer eens ijs op een terrasje in een andere baai dan waar het schip ligt. Dan vertrekt het mooie schip richting een fjord, of een soort kanaal eigenlijk. Het Lim fjord is een vijfendertig kilometer lange vallei van dertig meter diep zeewater. Aan elke zijde rijzen steile, groenbegroeide bergen op die tot honderd meter hoog zijn. Prachtig! Het is brak azuurblauw water waardoor er planten en dieren kunnen leven zoals oesters en mosselen. Wilde dieren zoals beren, herten, dassen en vossen leven in deze bergen. En natuurlijk roofvogels. Tijdens het varen krijgen we een lunch geserveerd. De meiden vinden het heerlijk. Mijn lief en ik vinden de vis een tikkeltje droog. Het doet er eigenlijk niet toe, het uitzicht is schitterend. Helaas keren we na een kilometer of tien alweer terug.

De volgende en laatste stop is er een van anderhalf uur in Vrsar. Wederom een oud vissersstadje. We hebben geen puf om met onze volle maag naar boven te klimmen op het heetst van de dag. We kiezen daarom voor het stadsstrand. Manlief en kinderen nestelen zich met hun boeken op een grasveld in de schaduw van bomen. Manlief sluit binnen de kortste keren zijn ogen… Ik loop op blote voeten voorzichtig over het kiezelstrand de zee in. Na een koud colaatje op een terras lopen we wederom over het loopplankje het schip op. Schalen vol fris watermeloen liggen op ons te wachten. We varen in één ruk terug naar Porêc waar we vanmorgen aan boord zijn gegaan. In een uurtje rijden we met een busje terug naar onze opstapplaats. Daar nemen we nog een frisse duik in het zwembad voordat we met natte haren en natte bovenstukjes en een kort broekje naar het hippiedorpje lopen. Dit keer strijken we neer op het terras van een gezellige beachbar. Manlief eet gegrilde sardientjes terwijl wij wraps met rauwe ham eten. De avond valt. Goede muziek uit de boxen. Uitzicht op zee. Goed gezelschap. Een sfeervolle afsluiting van een dag, op een schip, op zee.

Savudrija – 28 juli 2018