Alle zintuigen op scherp

“Looking at beauty in the world, is the first step of purifying the mind.”
― Amit Ray

Een road trip naar Slovenië? Ik zou me er vroeger niets bij hebben kunnen voorstellen. Maar na een paar uur door dit kleine landje gereden te hebben op de heen- en terugweg naar Kroatië vorige zomer hoefde ik niet lang meer na te denken: overweldigende bergen, magisch blauwe rivieren en romantische stadjes. Het lijkt juist ideaal voor een road trip met onze oude Volkswagen bus! Over een paar nachten vertrekken we dus. De antieke bus is gerenoveerd, nieuw tentje erbij gekocht en nieuwe slaapmatjes voor de meiden. Op naar Slovenië! Slovenië is als vakantieland (gelukkig) nog vrij onbekend. Ondanks dat het een divers land is met Alpen, smaragdgroene rivieren en watervallen, witte én rode wijngebieden, kilometerslange grotten, de Adriatische kust en landschappen die op Toscane lijken. Het is één van de kleinste landen van Europa en is heel dun bevolkt. Er wonen nog geen twee miljoen mensen. Het grenst aan Oostenrijk, Italië, Kroatië en Hongarije. Doordat Slovenië zoveel buurlanden heeft, is het landschap enorm gevarieerd. En omdat Slovenië zo klein is, kun je binnen korte tijd heel veel verschillende plekken zien. Perfect dus voor onze antieke kampeerbus! Vergeet drie weken je mobiele telefoon, televisie, internet en alles wat ons verder afleidt in ons drukke leven. Op zoek naar Moeder Natuur in optima forma. Je telefoon vergeten geldt binnen ons gezin eigenlijk alleen voor mij. De rest neemt gewoon zijn mobieltje mee en zal hem geen hele dag opzij kunnen leggen.… Ik neem daarentegen alleen mijn stapel boeken, mijn volle e-reader, mijn bikini én wandelschoenen mee. Slovenië waar de bergen je kunnen kleineren en het landschap je imponeert. Waar je de bloemen ruikt. Een plek om weer mens te zijn. Met alle zintuigen op scherp. Het is eigenlijk moeilijk om slechts één hoogtepunt van Slovenië op te noemen. Europa in het klein. En dat voor een landje dat kleiner is dan België!

De zomer van ons gezin is dit jaar veel vroeger gestart dan andere jaren. Dat geldt voor het tropische zonnetje natuurlijk dat al minimaal twee maanden onophoudelijk blijft schijnen. Maar onze zomer startte voorál toen de examens van onze middelste dochter afgerond waren. Weg stress, welkom rust en zonneschijn. Jongste dochter kreeg vakantie toen haar laatste proefwerkweek afgerond was, en dat is ook al weken geleden. En hier komt de crux. Al deze vrije weken met tropische temperaturen zitten deze twee meiden voornamelijk binnen. Achter hun mobiel of computer. Ik sommeer ze dagelijks voordat ik naar mijn werk vertrek dat ze minimaal een uur in de tuin moeten zitten. Dat doen ze eigenlijk ook wel braaf, maar geen minuut langer. Hoe ik vroeger met de meiden bij elke straal zonneschijn naar de Galderse Meren of openlucht zwembad fietste om lekker te zwemmen, picknicken en te zonnen, hoe weinig zij de zon opzoeken. Geen bezoekjes aan het openlucht zwembad, geen fietstochtjes naar de Galderse Meren en ondanks dat het opblaasbare zwembad op het houten terras klaar staat hebben ze er misschien maar drie keer in gelegen deze zomer… Ik kan dat zeer moeilijk verdragen. Alleen als ik ze, net als vroeger, aan de hand meeneem ondernemen ze iets. Anders niet. Als werkende moeder kan ik dat helaas niet meer dagelijks doen en dat frustreert me mateloos. Als ik klaag bij andere pubermoeders hoor ik overal hetzelfde verhaal. Kinderen die verveeld op de bank hangen of op hun kamer met bijna vierkanten ogen naar hun computer staren. Niet lekker de voordeur achter zich dicht trekken en naar buiten. Nooit even die mobiel weg leggen. Afgelopen week had ik het er ineens zó mee gehad dat ik de boel schreeuwend bij elkaar klaagde. Jongste kind heeft meteen haar week met vriendinnen volgepland. Logeerpartijtjes, koekjes bakken, zwembad, uren in de tuin kaartspelletjes doen. Eindelijk weg met die mobiel! Ik krijg vrolijke ‘appjes dat ze al uren niet meer achter hun computerscherm hebben gezeten. Hoera! Afgelopen tropische zondag hebben wij jongste en haar vriendinnetje als vanouds mee op de fiets naar de Galderse Meren genomen. De hele middag hebben ze gezwommen! Dankbaar hebben we ze natuurlijk getrakteerd op een ijsje. Nog een paar nachtjes…, en dan liggen we zorgeloos met onze duikbril en flippers in het lichtblauwe zeewater dobberend te staren naar gekleurde visjes in plaats van naar ons beeldscherm.