True beauty

The true beauty of music is that it connects people. It carries a message, and we, the musicians, are the messengers.
- Roy Ayers

Als we aankomen met onze fietsen in het drukke centrum lezen we een berichtje op de telefoon dat onze vrienden waar we mee af hebben gesproken naar huis zijn gegaan. Het Bredase Jazz Festival is vandaag weer los gebarsten. Jaarlijks komen er naar schatting 250.000 bezoekers op af. Mijn lief en ik lopen dus saampjes naar de Grote Markt en vinden warempel twee lege stoeltjes op een terrasje. We bestellen wat en genieten een uurtje van de muziek op een groot podium. We hebben namelijk nóg een afspraak met twee andere mensen. Oók zij sturen een berichtje dat ze onverhoopt niet naar de stad komen. Je zou bijna denken dat we niet gezellig genoeg zijn om een avondje mee door te brengen! We staan op en lopen naar het podium waar we vanavond eigenlijk voor gekomen zijn. De Amerikaanse jazz band Tuba Skinny. Zij laten het originele New Orleans geluid horen. Met een wasbordje, een grote sousaphone en een geweldige zangeres. Magnifiek! Ze toeren door Europa en kunnen zodoende aanhaken op dit swingende Brabantse festival. De grootste van Europa. Hun blues muziek, en vooral het wasbordje, bracht me terug naar Alabama waar wij een half jaar gewoond hebben. Wij hebben daar in de zomer een onvergetelijk concert bezocht in zo’n groot southern mansion. Snikheet natuurlijk. In de patio viel het nog enigszins mee door een zuchtje wind. Een blues band speelde werkelijk de sterren van de hemel. De ambiance was natuurlijk perfect. We werden door de muziek gegrepen. Onze dochters, toen nog peuter en kleuter, werden gevraagd op de wasbordjes te spelen. De oudste kon zich niet meer inhouden en danste er op los. Het optreden eindigde met een wervelend applaus en de band bedankte ons danseresje voor haar show. Ik had een week voor het Bredase Jazz Festival het programma doorgenomen met een client van mij. Deze meneer was tot voor kort een gevierd jazz pianist en reisde met de band, die zijn naam droeg, de hele wereld over. Helaas kan hij sinds een paar maanden door een ongelukkige val uit zijn bed zijn linkerhand niet meer gebruiken. Met als heel droevig gevolg dat hij niet meer piano kan spelen. Zijn piano staat te verstoffen in de huiskamer. Natuurlijk kent hij bijna elke jazz band die op het programma staat. De meeste muzikanten zelfs persoonlijk. Samen hebben we dus vooraf een keus gemaakt welke optredens in Breda écht de moeite waard zouden zijn. En hij had gelijk.

Een yoga vriendin was laatst wild enthousiast over de workshop van yoga lerares Nicki uit Israel. De workshop droeg de naam ‘Divine Interconnection. The path of yoga wakens the self.’
Mijn interesse was gewekt. De eigenaresse van mijn yoga school is Amerikaanse en ik denk dat dat mede een reden is waarom er zoveel internationale gastdocenten welkom zijn. Lerares Nicki heeft een eigen vorm van yoga ontwikkeld. Aruna yoga. Het is een yogabeoefening die alle vormen van yoga omvat inclusief hatha, vinyasa en kundalini. Je leert het huidige moment te verwelkomen en je oordeel op te schorten. Dat vind ik een mooie theorie. Het biedt ook een manier om de fluctuatie van de geest tot stilstand te brengen door een waarnemer te worden. Haar vorm van yoga brengt ook zelf-heling. Nicki’s zus is mede daardoor genezen van uitbehandelde longkanker… Het uitgangspunt is de filosofie dat er maar één realiteit is. Dit kan de waarheid, God, Godheid, schepping of de natuur genoemd worden. Toen ik ruim op tijd de grote zaal in kwam lopen bleken we vooraf een kwartier te mediteren. Ik zag mijn juf naast Nicky met ogen dicht in lotushouding zitten, maar ik was niet ingelicht over het mediteren. Ik keek dus lekker om me heen, praatte een beetje met mijn buurvrouw en bestudeerde de intrigerende, fijngebouwde gastdocente die zo mooi in het wit gekleed was. Later bleek ze een enorm krachtige energie te bezitten! Het is volgens haar niet nodig om flexibel of zelfs fysiek in staat te zijn om aruna yoga te doen. Ik maakte me deze avond dus geen zorgen om mijn zeer pijnlijke pols en flinke pijn in mijn onderrug. Inderdaad lag de nadruk niet op lichamelijke houdingen, maar meer op teksten van de gebeden en liederen, haar luide boodschap om ballast kwijt te raken en meditatie. We mochten intenties zachtjes fluisterend uitspreken. Ballast die je kwijt wilde mocht je in een zogenaamd vuur in het midden gooien. Het doel was om je open te stellen voor emotionele blokkades. Deze blokkades worden tijdens de les vrijgegeven met behulp van yoga en meditatie. Ik voelde me heel welkom met mijn lichamelijke pijntjes. Omdat er een flinke vleug kundalini yoga in haar workshop zat betekende dat er vooral veel herhalingen in kleine oefeningen zat. Zwaar! Trillende benen die in de lucht steken of schouders die bijna uit elkaar ploffen van het op en neer bewegen van je armen. Toch noemen ze deze vorm yoga bodiless-yoga… Zelfs als je alleen bij sessies aanwezig bent, zonder deel te nemen aan de fysieke activiteit, zul je je genezend vermogen openen. Ik hoop dat het waar is, want mijn huisarts heeft me vandaag nog voorgeschreven dat ik voor de pijn meerdere keren per dag twee paracetamolletjes mag innemen. Ik draag een polsband ter ondersteuning. Mijn rugpijn is volgens mijn huisarts gelukkig geen hernia en ook geen bekkeninstabiliteit. Ondertussen heb ik mijn eerste naaldje voor rugpijn alweer laten zetten (in mijn bovenlip) door mijn vriendin, de acupuncturiste. Samen met de intense yoga workshop en een omhelzing van Nicki herself hoop ik er het beste van. Maar eerlijk is eerlijk: dagen na mijn ontmoeting met Nicki is mijn rugpijn écht verminderd!