Nostalgie

Ik ben blij dat je hier bent

Blij dat je hier bent
- Bløf

De eettafel in de achterkamer is ineens verschrikkelijk leeg. Zo zonder al die uitgeprinte proefexamens van middelste dochter. Zonder al die samenvattingen met stukken tekst die highlighted zijn. Haar slaapkamer die de laatste maand ontploft was met lesboeken, stapels papieren, literaire boeken en een computer pontificaal op haar bureau. Als ik de slaapkamerdeur opende zat ze met haar bureaustoel omgedraaid en benen op haar bed geleund te leren, soms over haar bureau gebogen en soms op haar bed met haar rug tegen de muur geleund. Soms was het muisstil achter haar deur en soms hoorde je haar breeduit praten om alles in haar hoofd nogmaals te herhalen. Het zit erop. Haar examens voor haar International Baccalaureate Diploma zijn afgerond. Het heeft nogal wat teweeg gebracht in ons gezin. Voor haar. En voor ons. Papa en mama, twee afgestudeerde chemici, werden logischerwijs om hulp gevraagd. Het begon allemaal met het inleveren van verschillende belangrijke chemistry papers die meetelden voor het examen. Het bedenken van experimenten waarbij onze hulp werd gevraagd en vervolgens het nakijken van de verslagen van biologie en scheikunde. Zo zat ik de ene dag met dochterlief een goed experiment te bedenken en weken later in het weekend met haar het eenduidige verslag door te lopen. Papa heeft de laatste weken bijna elk vrij uur besteed aan examenopgaven en uitleg van scheikundige en wiskundige onderwerpen. Het is voor ons beiden meer dan dertig jaar geleden dat we afstudeerden van het atheneum. Ik moest soms heel diep graven…. Toch heb ik wel meegekeken met haar examensommen. Maar eerlijk is eerlijk…papa heeft net als dochterlief zijn ziel en zaligheid er aan gegeven. Hij nam een middag vrij. Hij nam nogmaals een ochtend vrij. Zij stond supervroeg op. Ik kocht Valdispert tabletten en rolletjes druivensuiker. Nu is het voorbij. Een nostalgisch gevoel. Ik zal haar niet meer zien blokken aan de eettafel. Ze gaat namelijk studeren in een andere stad. Geen rondslingerende boeken en schriften meer. Haar laatste lesdag is geweest. Haar Prom Night is voorbij. Haar laatste examen is achter de rug. Haar boeken zijn ingeleverd. Haar zomer is begonnen. Meteen na haar laatste examen (scheikunde!) heeft ze met een vriendin alle schoolboeken opgehaald van huis en ingeleverd op school. Daarna een middag in het park om de vrijheid te vieren. Een dansfestival in de stad. Op dit moment logeert ze met vriendinnen in een huisje in Zeeland. Ze verdient het. Ze heeft keihard gewerkt. Ze was moe. Ze was op momenten gespannen. Soms teleurgesteld. Soms wild enthousiast. Soms een traan. Het zit erop. In juli horen we de uitslag. De punten die belangrijk zijn voor de toelating op de universiteit. Ondertussen vertrekt ze binnenkort in haar uppie naar Mexico. Ze heeft alle logeeradresjes geregeld. Ze gaat zelfs met een groep Mexicaanse vrienden een reisje maken naar Veracruz, aan de Golf van Mexico. Deze zomer wordt ze achttien. Nostalgie.

Met de armen om elkaars schouders geslagen loop ik met onze oudste dochter in het Zeeuwse zonnetje richting het strand. Slippertjes aan. Blote schouders en benen. We hebben ieder een oortje in met de zeer toepasselijke muziek van Bløf. “Zoutelande” Precíes de badplaats waar we nu zijn. Jongste dochter loopt met papa voorop. Ze hebben de twee vouwfietsjes mee om de volle strandtassen aan te hangen. We staan drie dagen op een boerderijcamping een kilometer buiten Zoutelande. Een dag eerder zijn we in Zeeland aangekomen. Het weer was toen minder zonnig en dus namen we onze vlieger mee naar het strand. De wind kwam met vlagen. Het was niet makkelijk om de vlieger hoog te houden. Al doende kregen we de kunst steeds beter onder de knie. Je moet de vlieger, volgens de beschrijving, besturen als een fiets. We deden ons best. De een had ‘the hang of it’ sneller te pakken dan de ander. Ik rende voornamelijk ín de vlieger, raakte in gevecht met de vlieger of in de knoop met de twee lange touwen. We vierden die zaterdagmiddag het Pinksterweekend op een zonnig terras van het strandpaviljoen. Na de warme zondag op het strand nam ik voor het eerst in Nederland een buitendouche. Dat vind ik persoonlijk het meest ultieme reis- of zomergevoel! Buiten douchen. Wanneer je dan omhoog kijkt zie je de toppen van de bomen. De lucht. Meestal een knalblauwe lucht. Ik heb van diverse buitendouches mogen genieten. In Namibië in een woestijn toen we met de Defender door zuidelijk Afrika trokken. Diezelfde reis kampeerden we ook aan een rivier waar veel nijlpaarden en krokodillen verbleven. Precies op de grens tussen Botswana en Namibië. Daar hebben we zó verschrikkelijk avontuurlijk gedoucht! Uitkijkend op de nijlpaarden in het water. Of in een douche waar een gifgroene slang gevaarlijk aan een tak boven de toiletpot hing. Op schiereiland San Pedro hadden we zelfs een eígen buitendouche bij ons Belizaans strandhuisje. Ook op het eiland Cres in Kroatië hadden we buitendouches op de camping. Absoluut het ultieme zomergevoel. Nu dus ook in Zoutelande, op de boerderijcamping! Van onder de warme douche vandaan zag ik het dak van ons Volkswagen campertje uitsteken. De eerste keer dit jaar dat we met onze antieke bus weer op stap zijn gegaan. Met een gereviseerde motor die als nieuw rijdt. Een koppeling die niet meer zwabbert en nieuwe schuifraampjes. Middelste dochter was deze keer niet mee. Ze is met schoolvriendinnen naar Zeeland vertrokken. Zij gaat in juli weer een paar weken met ons mee. Dan gaat oudste dochter juist weer niet mee. Zij reist op dat moment via Singapore, Maleisië en Bali naar haar nieuwe studentenkamertje in Seoul. Onze bus vol herinneringen. Al zijn we soms niet meer met z’n vijfjes compleet, sowieso is de schuifdeur vol met reisfoto’s en herinneringen van ons gehele gezin beplakt.