Lichtjesfeesten

Any celebration meal to which guests are invited, be they family or friends, should be an occasion for generous hospitality.
- Julian Baggini

Decemberfeesten zijn lichtpuntjes in donkere dagen. Als het buiten steeds sneller donker wordt begint het seizoen om dankbaar te zijn. Dat vieren we gezellig met rituelen die in het teken staan van lichtjes. Het begint natuurlijk met Sint-Maarten op 11 november. Als kind ben ik jaarlijks met een zelfgemaakt lampionnetje voor snoep langs de deuren in de buurt geweest. Onze drie kinderen kennen deze Hollandse traditie echter nauwelijks. Vervolgens schuiven ze in Amerika op de vierde vrijdag in november aan voor het Thanksgiving dinner. Om dankbaarheid te tonen. De jaren dat wij daar woonden werden we uitgenodigd aan de grote eettafel van de oude landgoedeigenaar waarvan wij ons huis huurden. Wij namen dan onze twee kleine kindjes en het toetje mee. Het oer-Hollands Sinterklaasfeest is het feest van overvloed. Dit is de derde keer dat we het thuis met surprises vieren. Een groot plezier! Ook de eerste keer dat onze oudste niet meer thuis woont trouwens. Ze komt gezellig naar huis voor Pakjesavond. En dan Kerstmis. Het ultieme feest van de lichtjes. Het nieuwe kind op aarde dat komt vertellen over liefde en vergeving. Wij reizen als gezin vaak op de vrije dagen rondom Kerst. Zo ook dit jaar. Tijdens al deze winterse feestdagen geven we elkaar aandacht met kleine geschenken, om te laten zien hoe dankbaar we zijn voor ons leven en voor elkaar. We zoeken naar kleine cadeautjes, schrijven gedichten en maken gerechten om samen op te eten. Ik vind het een genot dat wij dat, zonder enige verplichtingen, als gezin met elkaar mogen vieren. Daar ben ik heel dankbaar voor. Ik hoop vanuit mijn hart dat dit voor altijd zo mag blijven. Het delen van wat je hebt met anderen maakt je leven mooier. Ik besef heel goed dat de ongedwongenheid in ons gezin mogelijk niet eindeloos zal duren. Over niet al te lange tijd krijgen wij misschien geliefden van onze meiden over de vloer. Ik hoop dat onze gezinstradities en rituelen ook dán gemoedelijk en sfeervol blijven. De afgelopen week stond helemaal in het teken van lege dozen bewaren, gesloten slaapkamerdeuren waar eerst aangeklopt moest worden en het raden wie welk lootje getrokken heeft. Heerlijk!

De wintereditie van het concert van Guus Meeuwis bracht me dit weekend in een soort Sinterklaasachtige, maar zeker ook een winterse stemming. Met een vriendin had ik op vrijdagmiddag bij de pashokjes in de Esprit Outlet in Amsterdam afgesproken. Vlakbij Ziggo Dome. We hebben persoonlijk elk rek in de outlet gecheckt op leuke, warme vesten en hippe jurkjes. Met elk een winkelwagentje vol kleding togen we naar de pashokjes. Er bleef nauwelijks iets over wat leuk genoeg was om mee naar huis te nemen. Na een bakje friet zijn we rustig de Ziggo Dome ingelopen. We zaten op een ring bovenin, maar met goed uitzicht op Guus, Sinterklaas en zijn podiumgasten zoals Diggy Dex en Andre Hazes. Guus zong al zijn bekende deuntjes en wij zongen ze uit volle borst mee. Ziggo Dome stond op z’n kop. De mensen achter ons dansten wild op de muziek en het bier gulpte net zo wild uit hun glazen. Mijn vriendin had halverwege het concert gewoon nat plakkerig haar en een behoorlijk nat T-shirt aan! Toen pakte ik de spijkerbroek van de jongen achter me beet en schreeuwde hem toe dat veel van zijn bier over ons heen viel. Hij was al flink aangeschoten. Ook werd er achter ons gerookt door deze groep. Niet al te lang daarna liepen we - ver voor het einde van het concert - de Ziggo Dome uit. Juist dít concert van Guus bleek een concert van record lengte te zijn! Helaas moest ik de laatste trein naar Breda halen. Meteen bij de ingang van het NS station las ik dat de volgende dag pas weer treinen naar Breda zouden rijden. Er was iemand vlakbij Breda voor de trein gesprongen. Ik kon via veel steden en stoptreinen terug in Breda komen. Ik belde mijn vriendin in de auto om te overleggen wat ik zou doen. Mijn lief stelde voor me op te halen in Rotterdam. Het stoptreintje - met een flinke vertraging - richting Rotterdam stopte in elk gehucht en reed tergend langzaam vanwege de winterse, dikke mist. Terwijl Guus nog lang zijn liedjes zong, Lee Towers ontving op het podium en wervelende toegiften speelde kwam ik feitelijk pas de volgende dag thuis. De sloten van onze Volvo waren dichtgevroren. Na verschillende mislukte pogingen de autodeur te openen is mijn lief maar in zijn bedrijfsauto gesprongen op weg naar mij. We kwamen samen heel laat thuis in een wit, koud en mistig Breda. Guus heeft me zéker in winterse sferen gebracht!