Hard huilend

The greatest evil is physical pain.
- Saint Augustine

Wat kun je doen met een hard huilende dochter boven op haar kamertje? Hoe ga je om met het grote verdriet van een puber? Ze was gevraagd om Zwarte Piet te spelen op een basisschool in Breda. Ze had al van haar school bijzonder verlof gekregen. Ze keek er enorm naar uit. Wat we niet voorzien hadden was dat ze in het ziekenhuis zouden zeggen dat ze het niet moest doen. Een dag voor het bezoek van de Sint was jongste dochter in het ziekenhuis. Voor een uitgebreid allergie onderzoek. Ze is overgevoelig voor een stofje waar haar huid regelmatig mee in aanraking komt. We weten alleen niet welk stofje. Daarom kreeg ze dertig pleisters op haar rug met diverse stofjes die bekend staan om hun allergische eigenschappen. Ze mocht een week niet douchen, en dus ook geen zwemtraining. Wat we niet beseften was dat zwarte schmink tot ver over de haargrens gesmeerd wordt. Niet erg handig als je een week niet mag douchen. Wat eigenlijk nog erger was is dat ze niet tegen make up op haar gezicht kan. Haar huid zwelt dan op, jeukt en er ontstaat eczeem op haar oogleden. Dat ongemak had ze er voor over. Echter, het zou ook invloed hebben op de allergische reacties van de dertig pleisters op haar rug. En precies dáárom was de dokter in het ziekenhuis geen fan van haar Pietenverkleedplan. Ik heb nog gebeld met de basisschool of ze een roetveegpiet mocht zijn, met alleen wat roetvegen op haar gezicht. Deze school werkte echter met echte Zwarte Pietjes. Was het een idee dat ze toch ging, alleen maar om te kijken? Dat zou natuurlijk een marteling worden. Daarom voelde ze zich die middag dus heel miserabel op haar slaapkamer. Ik kon haar niet troosten. Mijn lief opperde vanaf zijn werk om haar op te beuren met een bioscoopbezoek. Ik stelde het haar voor en door haar tranen heen chanteerde ze me ook nog met een bak popcorn voor tijdens de film! Op 5 december zaten we dus met z‘n viertjes in de bioscoop. Met popcorn op ons schoot. De zoete familiefilm ‘Wonder’ te kijken. Een gelukkig kind. De volgende ochtend zijn de pleisters in het ziekenhuis verwijderd. Weer een paar dagen later bespraken we de uitslag met de arts. Tóch een allergie opgespoord. Voor parabenen.

Onze middelste dochter heeft ook net allergietesten achter de rug. Ze niest al jaren wanneer ze wakker wordt. Soms wel dertig keer achter elkaar. Uit de recente bloedtesten bleek dat ze behoorlijk allergisch is voor huisstofmijt. En nog erger is dat ze ook allergisch is voor honden- en kattenhaar. Wij hebben twee heel lieve poezen thuis. Middelste dochter verhuist - als alles volgens plan loopt - deze zomer naar een studentenkamer. Tot die tijd houdt ze het niezen nog wel vol, zei ze. Zelf zit ik ook in het lappenmandje. Ik breng de laatste twee maanden regelmatig bezoekjes aan de huisarts, de fysiotherapeut en de acupuncturiste. Ik heb door het lange staan in het warenhuis iets in mijn bekken geforceerd. Ik kan al ruim zes weken niet meer lang staan zonder pijn. Lang zitten gaat ook niet goed. Een aflevering op Netflix kijken lukt niet meer zonder pijn. Een langere autorit is ook niet meer pijnloos, net zo min als lang tafelen. Mijn bilspieren worden wekelijks los gemasseerd. Het mag helaas nog niet baten. Het werd tot een paar dagen terug alleen maar erger eigenlijk. Het straalde ook uit naar mijn kuit en zelfs voet. Alleen als ik plat in bed lig ben ik helemaal pijnvrij. Dus in de drukste maand van het jaar houd ik me schuil. Ik ben veel thuis. Volg veel yogalessen om mijn bilspieren te rekken. Ik sta eigenlijk stil bij het ritme van de natuur. De natuur keert in de winter ook naar binnen. Om alles tot rust te laten komen. De dieren maken zich op voor hun winterslaap. Ik hóud wel van samenzijn in december. Ik hield onlangs spontaan een burenborrel thuis en een Mexicaanse vriend van middelste dochter logeert gezellig een paar dagen bij ons. Hij ziet voor het eerst sneeuw! Ik geniet zéker van gezelschap, maar verlies me niet in alle drukte. Mijn agenda puilt niet uit. Ik zoek ook de stilte op. Pijn vreet namelijk energie.