zondag 22 oktober 2017

Herfstige veranderingen

“It looked like the world was covered in a cobbler crust of brown sugar and cinnamon.”
― Sarah Addison Allen

Herfstgevoel is een gevoel dat ik niet kan verklaren, maar dat diep van binnen aangewakkerd wordt. Door de kortere dagen, door de fietspaden vol platgereden eikeltjes, door de geur van warme chocolademelk en door het hardlopen tussen weilanden vol ochtenddauw. Zo krijg ik craving om zelf een cake te bakken met ons enige herfstpeertje uit eigen tuin. Als je bedenkt dat alles tijdelijk is, dat alles verandert en alles voorbijgaat, waarom vieren we dan eigenlijk niet de seizoenen? Vier het begin van de herfst. Want vieren geeft grip op verandering. Het is een manier om de tijd heel even stil te zetten en een moment te verankeren in je herinnering. Daarom bakte ik deze zaterdagochtend wederom een appeltaart van rode herfstappeltjes. Viering van de herfst. En de herfstvakantie. De herfst is het kleurrijkste en volgens velen ook het mooiste seizoen van het jaar. De gekleurde bladeren van de eeuwenoude beuk voor onze deur zorgen zéker ook voor het aanwakkeren van mijn innerlijke herfstgevoel. I can smell autumn dancing in the breeze… De oprit raakt al bedolven onder het gevallen herfstblad. En tijdens dit tumult aan herfst werd het ineens prachtig nazomerweer! Ik heb deze warme dagen flink wat wassen gedraaid en buiten aan de lijn laten wapperen in de zon. Wij zijn op de warmste dag van midden-oktober met z’n vijfjes in de auto gestapt richting Scheveningen. Ruim een uurtje later liepen we op blote voeten op het strand. Heerlijk genoten van een zondagse lunch op een strandterras en daarna in het zand neer geploft. Tijdschrift en boeken mee. Natuurlijk moest er ook nog even beachball gespeeld worden, en een korte strandwandeling op blote voeten. Echt een cadeautje om half oktober nog zúlk mooi strandweer mee te maken!

Vieren van veranderingen kan natuurlijk met vrienden, collega’s of je gezin, maar het kan ook in stilte. Alleen met jezelf. De dag dat je niet naar je werk gaat bijvoorbeeld. Maak er een bijzondere dag van, eentje waarin je jezelf oplaadt. Dat vind ik heerlijk. En ik ben er ook best goed in. Ik kan op mijn vrije dag lang in mijn pyjama rondlopen. Rommelen in de keuken. Een yoga lesje pakken. Soms ga ik op zo’n dag op de fiets naar een voordeeldrogist voor leuke aanbiedingen. Ook leuk om eens iets voor jezelf te kopen om een verandering te vieren. Iets kleins, iets moois. En als ze vragen ‘Is het een cadeautje?’, zeg dan ‘Ja’. Ik zie vrouwen dat ook geregeld doen in het warenhuis waar ik werk. Vooral wat oudere vrouwen zijn er heel goed in. Veranderingen vieren. Een film bezoeken waar je normaal nóóit heen zou gaan is ook zo’n verandering. Zo heb ik laatst een alternatieve thriller in een filmhuis bekeken. Het was leuk vanwege het gezelschap waar ik mee was. Alleen niet voor herhaling vatbaar. De live band die na de film speelde was ook al niet mijn ding, maar ik sta wel open voor nieuwe ervaringen. Zoals ik ook open sta voor mijn nieuwe, vaak jonge, collega’s. Ik ga collegiaal om met mensen waar ik totaal níet op lijk. Ik ben altijd nieuwsgierig naar mensen. Ondanks mijn liefde voor nieuwe ervaringen, houd ik totaal níet van veranderingen. Veranderingen in de zin van een nieuwe telefoon of een ander nieuw apparaat. Gelukkig heb ik daar mijn gezin voor. Zij slepen me door nieuwe technologieën heen en onderdrukken daarbij nauwelijks hun lach. Mijn ontdekkingen op mijn nieuwe telefoon vinden ze hilarisch. Ik haal diep adem. En probeer te onthouden, ook in het diepst van de draaikolk, mensen zijn gemaakt om veranderingen te doorstaan. Daar vertrouw ik dan maar op.