Droombaan

“When work is a pleasure, life is joy! When work is a duty, life is slavery.”
- Maxim Gorky

Op mijn vrije dagen loop ik in de regel de hele dag nog in mijn yogakleding rond. Lekker relaxt. Vaak mijn haar niet eens gekamd. No problem. Ik doe er mijn huishouden in, maar ik fiets ook rustig naar de supermarkt of naar de kapper in deze outfits. Als het koud is een paar Uggs eronder of bij mooi weer Birkenstocks of slippertjes. Dat ben ik. Super zen. Maar ik ben óók een vrouw met mooie kleding en schoenen aan, haar haar mooi gedaan en een beetje make-up op. Het leuke is dat ik dat in mijn nieuwe baan heel goed kan combineren. In het grote, nieuwe warenhuis bestaat de parterre voor een groot deel uit cosmetica en een groot deel uit sieraden. Als ik op de werkvloer kom in mijn nette zwarte kleding loop ik eerst naar de buurtjes voor een lekker geurtje, daarna een luxe handcrème. Bij de feestelijke opening afgelopen week heb ik zelfs een lippenstiftje opgedaan! Tijdens de opening kwam de burgemeester het lint doorknippen, stond er een muziekband buiten op een podium te swingen en werden er heel veel cadeautjes weg gegeven. Middelste dochter kwam in haar schoolpauze even kijken met haar vriendinnen. Ik nam ze mee langs de cosmetica en daar werden ze verwend met allemaal samples van geurtjes en bodylotion. Er werden polaroids van ze genomen en van rollerskate meiden namen ze gekleurd snoepgoed aan. Ze hadden zich ook professioneel op laten maken en hun nagels laten lakken bij de nagelbar. Zelf had ik een goodie bag gemaakt met cadeautjes van mijn eigen afdeling. Volledig in hun sas fietsten ze terug naar school. Dat vind ik dus zo leuk van werken in een warenhuis. Alles is zo luxe! Op dit moment in mijn leven vind ik dat mijn nieuwe baan me goed past en ik word er blij van. Ik heb een passie voor mensen en in deze baan spreek ik zoveel leuke, verschillende mensen.

Net als bij de juwelier deel ik een piepklein stukje van hun leven. Er is een reden waarom ze een sieraad komen kopen. Deze week hielp ik een Nederlands omaatje van 85 jaar en haar Canadese kleinzoon, een leuke vent van halverwege twintig. Zij sprak nauwelijks Engels en hij nauwelijks Nederlands. Ik was hun tolk. En intermediair, want ze wilden elkaar een mooi horloge geven en ze wilden het van elkaar niet aannemen. Oma vond het op haar leeftijd niet nodig een nieuw horloge aan te schaffen “Ik word toch niet oud meer” en hij wilde niet dat ze van haar schaarse inkomen een dure aanschaf voor hem deed. Ze vroegen mij steeds de boodschap over te brengen. Uiteindelijk hebben ze beiden een horloge van elkaar gekregen. Oma’s horloge moest nog op maat gemaakt worden en dat duurde even. Ze gingen buiten de winkel een frietje eten. Toen ze terug kwamen heb ik ze verrast met twee goodie bags voor het wachten. Ook mocht ik deze week een aanstaande bruid helpen een sieraad uit te kiezen voor haar zus waarna ik haar mee nam naar boven waar ik haar cadeautje extra mooi kon inpakken. Daar verraste ik haar met een fles champagne! Zulke leuke momenten. Dit wordt ook echt van ons verwacht: memorable moments creëren met onze gast. Een dag voor haar trouwen kwam een andere bruid nog een blingbling armbandje kopen en haar verraste ik met een paar blingbling oorbellen. Een man benadrukte mijn collegaatje dat ze écht zijn complimenten aan mij moest doorgeven, want hij was zó goed door mij geholpen. Hij had zelfs mijn naam onthouden! Ik kan hier goed mijn talenten benutten. Tegenwoordig gaat het toch om het plezier dat je in je werk kunt beleven. We leven in een maatschappij waarin we veel willen en kunnen. Onze ouders waren überhaupt al tevreden als ze werk hadden, omdat je dan de huur en de boodschappen kon betalen. Tegenwoordig is toch niemand meer tevreden met saai werk? Tuurlijk heeft elk werk leuke en minder leuke kanten. Ik vond dat ik de laatste weken teveel uren maakte en was de balans even kwijt. Ik heb dat aangekaart bij mijn manager en mijn contract is meteen aangepast naar twintig uur per week. Droombaan, toch?