My lifetime love

“Of all the many people we meet in a lifetime, it is strange that so many of us find ourselves in thrall to one particular person. Once that face is seen, an involuntary heartache sets in for which there is no cure. All the wonder of this world finds shape in that one person and thereafter there is no reprieve, because this kind of love does not end, or not until death.”
― Rosie Alison

In de zomer van 1987 had ik de introductieweek van de Amsterdamse universiteit gemist, want ik was met mijn toenmalige beste vriendin vakantie aan het vieren op Ibiza. Toen ik de eerstvolgende keer op een ochtend, te laat, de volle collegezaal binnen sloop en een stoeltje zocht werd ik meteen gespot door mijn lief. Na twee weken was het ‘aan’ tussen ons. Tegen mijn moeder zei ik op de dag dat ik mijn lief ontmoette dat ik de man waarmee ik zou gaan trouwen ontmoet had. Ik was pas achttien jaar! Ik loop nu al aardig naar de vijftig en ik ben inderdaad nog altijd samen met diezelfde man. Reken maar uit. Niet dat ik dat als een prestatie zie, ik heb gewoon een ongelooflijk leuke man. Die uiteraard ook zo zijn nukken heeft, maar dat terzijde. We zijn deze week dus dertig jaar samen. Natuurlijk kent onze relatie ups and downs, toch heb ik nooit gedacht: jou wil ik inruilen voor een ander. Als we de cijfertjes mogen geloven, heeft de lange relatie z’n tijd gehad. We leven langer dan ooit tevoren. Tegenwoordig zijn er veel meer verleidingen dan vroeger. Ook ontmoet je makkelijker nieuwe mensen dan voorheen. Tuurlijk wordt het dan steeds lastiger om een relatie in stand te houden. Geen idee wat nu eigenlijk ons ‘geheim’ is…. Mijn jeugdliefde en ik hebben het gewoon vaak leuk samen. Gaan veel avonturen samen aan, delen onder andere dáárdoor veel mooie herinneringen samen. Het onthouden van juist die lieve, mooie bijzondere momenten doet volgens mij wonderen voor je relatie. Op die manier de ‘score’ bijhouden in plaats van geneigd zijn alle slechte momenten van de ander te onthouden laat de balans positief uitslaan.

Overigens las ik dat vrouwen die het gelukkigst zijn met hun relatie, een overlap van negentig procent met de slaapduur van hun partner hebben. Oftewel: voor een groot deel slapen ze samen. Wetenschappers onderzochten onder 46 getrouwde stellen of er een verband was tussen hun slaappatroon en de mate van tevredenheid over hun relatie. Vrouwen die niet zo blij waren met hun huwelijk, bleken maar de helft van de tijd tegelijk met hun partner te slapen. In ons geval bevestigen we dit verband. Wij zijn beiden vroege slapers en kruipen vrijwel altijd tegelijk onder de wol. Ook las ik dat gelukkige stellen geen moeite hebben om hun genegenheid te tonen. Wij knuffelen in het openbaar en lopen hand in hand op straat. Door elkaars hand vast te houden wordt het sowieso moeilijker om ruzie te maken (probeer maar eens) en maak je minder stresshormonen aan. Ik zie om me heen dat je zelfs na drie decennia samen nog kan besluiten om uit elkaar te gaan. Mijn wederhelft en ik hebben toekomstdromen samen. Dromen over een volgende uitzending naar het buitenland en over avontuurlijke rondreizen met onze antieke Volkswagen bus. Genoeg moois om naar uit te kijken en zéker genoeg waardevols om op terug te kijken.