Globetrotter tussen tyfoons

Go fast enough to get there, but slow enough to see.
- Jimmy Buffet

Door de benauwde hitte lukte het me niet om wekelijks een keer hard te lopen in Kroatië. Ik heb drie keer een stukje van vijf of zes kilometer gelopen. Heel vroeg in de ochtend. De enige keer dat ik met mijn lief samen liep zijn we daarna direct vanaf de pier de zee ingesprongen. Hélémaal bezweet! Precies een week na thuiskomst in Nederland had ik een leuke wedstrijd in mijn agenda staan. De eerste Urban Trail in Breda. Uniek aan Urban Trail’s in verschillende steden is dat je langs én door de gebouwen heen loopt. Onder prachtige weersomstandigheden verkenden ruim twee duizend lopers mijn stad. In het Chassé Theater mocht ik aan de ontdekkingstocht door de stad beginnen. Harde upbeat muziek en een wild enthousiaste spreker achter de microfoon zorgden voor de opwinding. De route van iets meer dan dertien kilometer voerde ons door historische en culturele gebouwen. Geweldig! Als eerste rende ik met mijn vieze gympies langs de slotmachines en speeltafels in het chique casino. Ook trappen op en af. Wat ik trouwens nog heel veel zou doen het verdere parcours. Dwars door het splinternieuwe treinstation waar we vierhoog omhoog moesten rennen naar het parkeerdek met een geweldig uitzicht over de stad. Door het oude stadhuis op de Markt waar, heel grappig, een bruidspaartje iedereen succes wenste. Ook dwars door de grote boekenwinkel vol stapels nieuwe boeken. Daar stond de - van de DWDD bekende - eigenaresse iedereen gedag te zwaaien. Ik kwam ook op veel plekken waar ik nooit eerder geweest was. Zoals de leegstaande gevangenis de Koepel, het stadsstrand, de antieke watertoren of de oude snoepjesfabriek van Faam. Heel bijzonder, maar ook heel erg zwaar. Ik kwam namelijk niet in mijn cadans van een lange afstand. Telkens wilden lopers selfies maken of moest je even wachten vanwege de smalle paadjes door een verzorgingstehuis of winkeltje. In het Karaoke Café kreeg ik ook nog een microfoon onder mijn neus geduwd, “New York, New York” van Frank Sinatra. In de normaal gesproken doodstille bibliotheek kon ik een enthousiaste gil niet onderdrukken… Ik vond de trappen naar boven het aller rottigst. De spieren in mijn bovenbenen voelden als dikke kabels… Maar mede door de aanmoediging van mijn vriendin heb ik met plezier de race uitgelopen. Gelukkig werd er steeds benadrukt dat het vooral níet om de tijd ging. Er werd ook geen tijd gemeten waardoor je echt kon genieten van het unieke parcours.

We hebben onze oudste dochter weer veilig in onze armen kunnen sluiten. Op Schiphol. Ruim vijf weken heeft ze tussen enge tyfoons in China en Taiwan gereisd. De eerst helft van haar reis samen met haar Duitse vriendin, en de tweede helft alleen. Haar vriendin werd helaas ziek en vloog terug naar Berlijn… De eerste tyfoon vond een dag voor hun aankomst in de hoofdstad Taipei plaats. Bij deze tyfoon in Taiwan zijn toen zeker tachtig mensen gewond geraakt. Voornamelijk reddingswerkers die door neerkomend puin werden getroffen. Honderdduizenden mensen kwamen zonder stroom te zitten. Hun vliegtuig keerde een half uurtje voor de landing terug naar Hongkong. Daar sliepen ze saampjes op de luchthaven in afwachting van hun nieuwe vlucht. De volgende ochtend vlogen ze alsnog vol goede moed naar Taipei. Scholen en bedrijven waren daar gesloten en vuilnisophaaldiensten en andere voorzieningen stilgelegd. Toch konden ze hun reis verder prima voortzetten. De tweede tyfoon maakte dochterlief in haar uppie mee. Ze zat in een Chinese trein die vanaf de afgelegen rijstvelden op weg naar de grote stad Guangzhou was. De trein reed met volle snelheid dwars door de tyfoon heen! Het werd plots donker, keiharde regen en harde wind. Het duurde maar een kwartiertje. Haar laatste tyfoon was in Hongkong, op weg naar huis, waar ze een dag ná de tyfoon arriveerde en nog volop in de regen terechtkwam. In die landen spreken de mensen gewoon geen Engels. Een extra uitdaging voor haar om steeds bij het verborgen hostel terecht te komen. Vooral zonder Google Maps dat daar een verboden website is... Onze stoere meid, die een onvergetelijke reis gemaakt heeft, is heel even bij ons thuis voordat ze weer naar Rotterdam vertrekt om aan haar tweede studiejaar te beginnen. We hebben prachtig zoetgekleurde souvenirs van haar gekregen en mierzoete gebakjes uit Macau gegeten. Natuurlijk hebben we haar prachtige reisfoto’s mogen aanschouwen. Wát een dappere globetrotter!