Travel experiences

To my mind, the greatest reward and luxury of travel is to be able to experience everyday things as if for the first time, to be in a position in which almost nothing is so familiar it is taken for granted.
- Bill Bryson

Uitgeteld lagen we na onze lunch op ons rug in het gras. In een stadspark in Split. De thermometer had net veertig graden aangetikt. In de schaduw! Nauwelijks een zuchtje wind en de hitte benam je adem. Er lagen meer uitgetelde toeristen maar ook een zigeunergezin. Eerst zag ik twee kleine kindjes in een berg lege plastic flessen en blikjes zitten. Later zag ik steeds meer kinderen met armen vol lege flessen terug bij hun ouders komen. Vijf vieze kinderen met hun handen in de vuilnisbakken graaiend naar flessen. Als er nog een restje in zat gooiden ze het leeg over het grasveld waar ze zaten. Papa en mama lagen op een groot kleed met één hoofdkussen. Mama zocht naar luizen in papa’s haar. De baby van nog geen jaar in een romper zonder luier graaide met z’n vieze handjes vrolijk naar de rode bierblikjes en stopte alles in zijn mond. Zijn zusje van amper drie jaar met een veel te zware, volle luier deed hetzelfde. Waar zouden ze slapen? Die ochtend hadden we de veerboot naar Split gepakt. Een uur later stonden we aan de gouden poort van het enorme paleis van Romeinse keizer Diocletianus, maar ook meteen het levende hart van Split. Het paleis is in de vierde eeuw gebouwd waarbij niets teveel was – zelfs een zwart granieten sfinx werd er uit Egypte gehaald. Nu wonen er nog steeds zo’n drieduizend mensen in de verzengende, bedompte lucht binnen de stadse paleismuren. Ook de Sint-Domnius kathedraal is er gehuisvest met een prachtige Byzantijnse inrichting. We hebben zelfs helemaal naar de kerkklok geklommen wat heel erg eng was voor iemand met hoogtevrees zoals ik. Door de extreme hitte bewogen we ons van ijskoude smoothies naar een lunch met glazen vol ijsblokjes en van romig Italiaans ijs naar het stadspark met drie liter water in onze rugzak. Hoe houdt zo’n zigeunergezin het dagelijks vol in de hitte?

Eén van mijn hobby’s is snorkelen in zee. In een azuurblauwe, warme zee. Gisteravond laat zagen we op de kade van Trogir een leuke dagtrip ‘snorkelen in de Blue Lagoon’ aangeboden. Ik moest mijn lief wel even overtuigen, snorkelen is niet echt zijn ding, maar vanmorgen stapten we met velen tegelijk op de boot. Halverwege de ochtend dobberden we al in de Blue Lagoon. Superhelder blauw water waar mooie vissen te zien waren. Ik moest daarvoor wel even van de groep en de boot weg zwemmen. Het heldere water had een enorme aantrekkingskracht op ons. Springen vanaf de rand van de boot, zwemmen en snorkelen natuurlijk. Na een eenvoudige lunch (kip of vis) aan boord legden we aan op het piepkleine eilandje Solta. Mijn lief meteen op een terrasje verwend met een ijskoude cola vanwege zijn opoffering en daarna naar een strandje met een idyllisch uitzicht op groen beboste eilanden in een azuurblauwe zee. We hadden geluk. De flinke zeewind die op kwam zetten zorgde voor spectaculaire golven. Naast snorkelen genoten we ook van de hoge golven die we hier in Kroatië niet eerder gezien hadden. Eind van de middag voeren we over een ruige zee weer terug naar de haven van Trogir. Voor mij en de meiden een fantastische dag op de Adriatische Zee. Eega had wat meer moeite met het vinden van z’n draai. Morgen rijden we op ons gemak weg van de kust naar National Park Krka waar we een aantal dagen verfrissing zullen vinden onder de vele watervallen.

Trogir, 7 augustus 2017