Opwindend

“Everything passes, everything changes. Even the mountains can't stand still.”
― Marty Rubin

Er is een wetenschappelijke verklaring voor. Mijn niet te stillen honger naar nieuwe avonturen. Naar nieuwe situaties. Naar nieuwe ervaringen en vooral naar nieuwe belevenissen. Ik verlang naar nieuwe dingen. En dan bedoel ik niet nieuwe spulletjes, want daar heb ik niks mee. Ik bedoel nieuwe plekjes ontdekken, nieuwe inzichten, nieuwe uitdagingen en nieuwe verhalen horen. Daar word ik gelukkig van. Ik blijk niet de enige te zijn. Er is onderzoek naar gedaan. Jarenlang is ons voorgehouden dat kalmte, rust en vooral regelmaat goed zijn voor onze gezondheid. Door onderzoek is nu gebleken dat sommige mensen floreren bij opwindende ervaringen. Ik hoor bij die groep. Een kalm, gelijkmatig leven past lang niet iedereen. Ik wil voordat ik dood ga gelééfd hebben. De wetenschappelijke verklaring voor dit fenomeen heet novelty-seeking. Het is aangeboren. Het is een temperament waarin mensen onderling erg verschillen. De een heeft graag een rustig en voorspelbaar leven en de ander…tja, de ander is net als ik. Daar is gelukkig niks mis mee mits iemand die een hoge behoefte aan nieuwe prikkels heeft ook twee andere eigenschappen bezit. Dat is vasthoudendheid en het vermogen tot dingen in een breder perspectief zien en zich verbonden voelen tot een groter geheel. Ik heb naast spanning ook veel rust nodig, maar dat is meer om nieuwe krachten te verzamelen. Om in balans te komen. Eenmaal uitgerust kan ik er weer tegenaan. In mijn geval heeft de spanning niets te maken met onthaasten of het hebben van een ‘druk’ leven. Ik heb zelfs een verre van jachtig leven. Maar ik heb wel avontuur nodig. Heel groots in de vorm van buitenlandse uitzendingen, maar ook in de vorm van reizen. (en dan vooral rondreizen!) Dáár word ik blij van. Reizen en landverhuizen zijn natuurlijk heel groots, maar ik vind ook avontuur in kleine dingen. Een potje actie vind ik in mijn wekelijkse looptraining in het bos. Op welke mooie plekjes ga ik deze keer rennen? Een mooie zonsondergang? Het weer dat tijdens het hardlopen telkens anders is. Tijdens mijn yogalessen word ik daar ook zo blij van. Wat gaat deze les me brengen? Een mooi gedicht, een ervaring die de juf met ons deelt, nieuwe oefeningen of prachtige muziek die me raakt? Kleine verrassinkjes. In het grotere geheel word ik érg gelukkig van het idee dat we nóg een uitzending naar het buitenland gaan doen. Ik weet niet hoe ik me zou voelen als ik wist dat dát er niet meer in zou zitten. Mijn lief en ik dromen van een uitzending met z’n tweetjes. De Volkswagenbus is natuurlijk een uiting van dit onrustige gevoel, deze drang naar vrijheid en boven de massa uitstijgen. Ik heb afgelopen week een paars/oranje vintage tafelkleed genaaid. En retro vitrage gordijntjes voor de zwoele nachten die we deze zomer met wijd open geschoven deuren zullen slapen. Ook hebben we een fietsendrager achterop geplaatst voor onze tweedehands vouwfietsjes… Dat gretige bestaan zit in mij en wordt mij niet door de hectische buitenwereld aangedaan. Het zet me aan dingen te doen die me energie geven. Het is absoluut iets aangenaams.

Op twee circusfietsjes met piepkleine wieltjes en een heel hoge zadelstang fietsten we in onze korte broekjes van ons hotel in Den Haag naar Scheveningen. We leken wel twee acrobaten! Met onze smalle stuurtjes bewogen we ons behendig tussen de trambaan en de rijen auto’s. In Scheveningen bleek het Vlaggetjesdag te zijn. Vlaggetjesdag is in 1947 in het leven geroepen om de eerste vangst van de Hollandse nieuwe haring te vieren. In de haven was van alles te proeven, te doen en te zien: haring, korenwijn, muziek, oude zeilboten, rondvaarten en optredens van visserskoren en van Jan Smit. We wisten het niet. We merkten het pas zaterdagavond op toen we ’s avonds in de Keizerstraat uit eten gingen. Er werd gezongen en geklapt in het restaurant. Een polonaise. Ik dacht dat er iemand jarig was. Ik vond het wel heel druk in de Keizerstraat met veel zonverbrande mensen waarvan sommigen behoorlijk aangeschoten waren. Leuke traditie om zo de terugkeer van de vissersboten te vieren. Die ochtend op Vlaggetjesdag fietsten we langs een markt en namen spontaan Hollandse nieuwe haring mee in ons koelboxje. We waren op weg naar het strand. Koelboxje, zaterdagkrant en een strandlaken achter op de bagagedrager. Ergens tussen Scheveningen en Katwijk hebben we de fietsjes in de duinen geparkeerd en hebben we een lange, lome middag aan het rustige strand doorgebracht. Op de terugweg een relaxte borrel op een strandterras. Na het feestelijke eten genoten we met een kop thee van de zonsondergang op loungebanken op het strand. Volgende ochtend na een bezoek aan de sauna wéér op onze circusfietsjes naar het strand. Nu weten we het zeker: onze tweedehands vouwfietsjes zijn een perfecte koop geweest voor onze roadtrip deze zomer!