maandag 17 oktober 2016

100 % vrijheid

What light is to the eyes - what air is to the lungs - what love is to the heart, liberty is to the soul of man.
- Robert Green Ingersoll

Ik ben eigenlijk een beetje een zeemansvrouw. Het grootste gedeelte van de maand ben ik alleen thuis. Dat wil zeggen, zonder echtgenoot. Een groot gedeelte van het afgelopen jaar dus ook. Mijn lief reist de hele wereld over voor zijn werk. Hij vertrekt helaas regelmatig op een zondag en komt helaas ook wel eens op zaterdag pas thuis. Zo nu en dan heeft hij dan ook eens vertraging op zaterdag. Gewoon omdat zijn koffer voor de zoveelste keer niet mee gaat in het vliegtuig…of er is geen crew waardoor de vlucht gecanceld wordt. We leven dikwijls ieder aan een andere kant van de wereldbol en hebben vaak met een tijdsverschil van zes of zeven uur te maken. Als hij thuis is heeft hij echter veel vrijheid. Hij kan makkelijk later beginnen met werken en eens een dagdeel vrij nemen zonder verlof. Thuis werken is ook één van zijn verworvenheden. Hij heeft vrijheden in verbondenheid zeg maar. Zoals wij allemaal vrijheden in verbondenheid hebben. Héél lang geleden werden we op allerlei manieren beperkt. Door natuurgeweld en oorlogen waren we eigenlijk nooit veilig. Door religieuze en politieke onderdrukkingen konden we ons niet vrij uiten en ook vaak niet vrij bewegen. Van de meeste van die factoren zijn we inmiddels verlost. We leven in weelde en zijn veilig op straat. Een verworvenheid die we heel natuurlijk vinden. Deze vrijheid heeft plaats gemaakt voor een andere vrijheid. Bijvoorbeeld om je baan en je huis op te zeggen en de wijde wereld in te trekken. Of om je niks aan te trekken van iemands anders mening. Of om persoonlijke groei te verkiezen boven zekerheid. Eén van mijn yoga juffen heeft onlangs haar huis te koop gezet, haar echtgenoot heeft zijn baan opgezegd en ze verhuizen deze week met hun kinderen naar Polen waar ze een oude boerderij gekocht hebben. Niet iedereen kan zo’n ommezwaai maken. Je moet durf, zelfvertrouwen en levenservaring hebben. Wij hebben zelf ook een aantal keer ons boeltje opgepakt. Maar in mijn ogen nooit zo drastisch als mijn yoga juf. Altijd hadden we de veiligheid van Mark’s werkgever die zorgde voor een maandelijks salaris, een huis en de overtocht naar den vreemde. We wisten altijd dat het een tijdelijk avontuur was. Toch hadden we natuurlijk wel lef nodig om überhaupt zo’n overstap aan te durven met ons gezin.

Westerse ouders leren hun kinderen dat de wereld aan hun voeten ligt. Je mag doen wat je wilt, als je maar je best doet. Kortom, de enige beperking ben je eigenlijk zelf. Zo heeft onze middelste dochter van zestien voor vrijwilligerswerk in Sri Lanka gekozen. Ze komt over een week weer thuis. De oudste heeft haar studie onderbroken dit jaar en in haar uppie door een deel van Azië gereisd. Doordat we langer leven dan onze voorouders kunnen we decennia lang van alles uitproberen. Als mens willen we blijven groeien. We hebben behoefte aan uitdaging. Zo vind ik het zelf een héérlijk idee dat we ooit nog een keer uitgezonden mogen worden naar den vreemde. Zonder kinderen. Dat we die keuzevrijheid over een aantal jaren mogen hebben vind ik zo’n luxe gevoel! Ook de vrijheid die bij onze hippiebus hoort vind ik fantastisch. Het vrij zijn om meteen je spulletjes te pakken zodra het zonnetje weer gaat schijnen. De vrijheid om rond te trekken als zigeuners. Het vrije gevoel dat ik krijg bij elke blik op de hippiebus zoals hij dagelijks voor de deur staat betekent vrijheid. En zelfs de vrijheid die ik voel om te kiezen voor mijn baan. Ik heb namelijk ook de vrijheid om weer op te zeggen als ik dat wil. Wat een rijkdom. Een feestje. Toch leven we in feite in vrijheid in gebondenheid. We moeten allemaal stoppen voor een rood licht, netjes onze belasting betalen of…mogen niet onze telefoon vasthouden tijdens het autorijden. Dat laatste hebben wij zelf helaas afgelopen weekend mogen ondervinden. Een strafboete van 230 euro kregen we, omdat Mark een voicemail afluisterde tijdens het autorijden. Met de telefoon in zijn hand. We zijn dus niet helemaal honderd procent vrij om te doen wat we willen!