Roadtrip

Travel makes one modest. You see what a tiny place you occupy in the world.
- Gustave Flaubert

Ongeveer veertig kilometer zijn we van bedevaartsoord Lourdes vandaan. We gaan er niet heen. Te toeristisch en te druk. Het past niet in onze road trip. Wat is een road trip eigenlijk? Bij mij roept het meteen een beeld op van een cabriolet met een vrouw voorin die een zonnebril draagt, haar shawltje beweegt vrolijk in de wind. Zij is absoluut op een road trip. Ik ben nu ook op een road trip. Met mijn gezin. Wat betekent het eigenlijk voor ons? We verplaatsen ons elke vier á vijf dagen met de hippiebus naar een meer zuidelijke plek. We reizen de zon achterna. Als we eenmaal op de nieuwe plek zijn genieten we voornamelijk van de warmte. Ik draag mijn bikini de hele dag, soms met een tuniek erover. Mijn slippertjes zijn de eerste dag al kapot gegaan. Typisch. Dus loop ik sindsdien op blote voeten. Mark zijn slippers gingen dezelfde dag kapot. Hij draagt één goudkleurige slipper van mij en één sportieve slipper van zichzelf. We nemen lekker de tijd om te koken. Ik doe veel hazeslaapjes overdag. We hebben het tot nu enorm getroffen met de kampeerplaatsen tijdens de road trip. Grote, groene plekken en veel rust. We lezen veel. Maren zwemt veel. Ik geniet van de omgeving. Niet zozeer de wijde omgeving. Ik geniet écht van de directe omgeving van onze bus. De ambiance. Het landhuis of het pijnbomenbos. Er zijn steeds twee bomen voor de hangmat. Zoals ik gewoonlijk voor een reis de Lonely Planet uitspit om te onderzoeken wat we in de buurt kunnen doen, heb ik nu helemaal niks uitgezocht. Geen verplichtingen of dagtrips. We zijn een middag in Autun geweest. De Franse hoofdstad die keizer Augustus heel lang geleden gesticht heeft. Een ochtend kayakken waarbij ik best vaak uit de kayak viel…. En een middag naar La Bastida d’Armagnac, aan de voet van de Pyreneeën, een idyllisch dorp uit de dertiende eeuw. Ik geniet vooral van het reizen zelf. Zonnebloemvelden in Bourgondië, pijnboombossen in Les Landes of de bergen en gorges onderweg in de Dordogne. Overal rijden we langs oude Franse kasteeltjes en prachtige landhuizen met wijnranken of blauwe regen langs hun oude muren.

Een road trip betekent dus eigenlijk genieten van het reizen. Het reizen door een deel van Europa. We kamperen in Frankrijk, Spanje en België. Ik geniet van de mensen die onderweg hun duim opsteken. Mensen die even zwaaien naar ons. Zelfs van mensen die brutaal naar binnen kijken als de bus geparkeerd staat. Ik geniet ook van het boodschapjes doen. Terug in de tijd toen ik in Spanje wekelijks mijn boodschappen bij de Carrefour deed. We vallen terug in de gazpacho, salade- en pastarecepten van toen. Overal waar ik even lekker zit, of lig, vallen mijn ogen dicht. Ik slaap ook zo lekker in het bed van de hippiebus! Altijd de achterklep open. Ik geniet zelfs van het hardlopen hier. Samen met Mark. De vrijheid voelt ook goed. De vrijheid was niet specifiek een keuze, het is ons gewoon overkomen. Ik ben campings vergeten daadwerkelijk online te boeken en sommige campings kón je gewoonweg niet boeken. Veel kleine campings doen helemaal niet aan reserveren. En zo komt het dat we al drie campings achter elkaar bezoeken die ik nooit gereserveerd heb. We volgen gewoon de zon. Als we het naar ons zin hebben blijven we gewoon wat langer. Zolang de zon maar schijnt. Morgen rijden we weer een stukje verder.

Saint-Justin, 25 juli 2016