Dochters op reis

May the longtime sun shine upon you.
- Snatam Kaur

We hebben deze week als verrassing een Kundalini yoga les. We zingen. Zeggen mantra’s als we onze vele herhalingen van de oefeningen doen. Elke oefening heeft een betekenis. Mijn juf vertelt dat elke Kundalini les afgesloten wordt met een lied dat we mee mogen zingen als een mantra. Het is een Ierse zegening. Destijds gekozen door yogi Bhajan in 1969. Hoe toepasselijk is de tekst deze dagen voor mij! Juist nu onze oudste dochter vertrekt naar Zuid-Korea en Japan. In haar uppie. Ze komt in juli weer thuis.

May the longtime sun
Shine upon you
All love surround you
And the pure light within you
Guide your way on

Een prachtig en puur farewell blessing. Afkomstig uit Ierland. Het zegt alles wat ik haar wil meegeven bij ons afscheid vandaag. We bereidden ons voor op haar vertrek. We fietsten naar de drogist om zonnebrand, DEET en shampoo en dergelijke te halen. Haar backpack kwam tevoorschijn. Een laatste was draaien en drogen aan de lijn. Onze middelste dochter is daarentegen inmiddels weer thuis van drie weken op reis. Ze is twee dagen tussendoor thuis geweest. Om alle kleding te wassen, nieuwe reistas in te pakken en om wat boodschapjes te doen. Een nieuw bikinibroekje bijvoorbeeld. Haar slaapkamer was weken leeg als ik er langs kwam. Alles netjes opgeruimd. Precies zoals ze is. Dat heeft ze van haar vader. Opgeruimd. Altijd vooruit denkend. Altijd plannen. Altijd op tijd. De eerste periode was ze in Roemenië. Met haar Roemeense vriendin Anne. We kregen elke dag berichtjes van haar in de gezins-app. We leefden mee. Afgelopen week reisde ze door Italië met haar schoolklas. We hoorden nauwelijks iets. Ze waren continue onderweg. Rome, Milaan, Pisa, Florence en zelfs Venetië waar we zes weekjes terug nog met ons gezin waren. We hadden precies één dag alle drie dochters thuis. Nu vertrekt oudste zus dus. Zij laat wat meer troep achter. Volgens mij heeft ze in de negen maanden dat ze op zolder woonde nooit iets afgestoft. Stapels kleding en papieren liggen al maanden op de grond. Allerlei stekkerdraden liggen er door- en overheen. Het maakt niet meer uit. We gaan haar zolderkamer helemaal leeg halen. Aankomende week gaat er een grote verandering in huis plaats vinden. We beginnen met een nieuwe CV ketel op zolder. Op een nieuwe plek. Alle knieschotten en aftimmering tegen het dak slopen we eraf. De muur slopen we ook. En het plafond. Er komt zelfs een aannemer die de enorme schoorsteen naar beneden haalt. Ruimte! Daarna gaan we opbouwen. Eerst maar eens het dak isoleren na veertien jaar dat we dit huis al hebben. Het wordt uiteindelijk een grote, ruime lichte loft. Heel leeg en zen. Met nieuwe schuifkasten en een nieuwe vloer. Ons bed in het midden. Zover is het nog lang niet. We rijden straks eerst naar Schiphol. Met een knoop in ons maag. Zij met een afscheidskaart van ons in haar handbagage, en een verjaardagskaart in haar backpack verstopt. Ze viert haar 18e verjaardag in Korea. Ik hoop met lieve, nieuwe, internationale vrienden om haar heen. Mag liefde haar daar omringen. Ze gaat zoveel tempels bezoeken dat ik daar niet eens aan twijfel.