Been there, done that

Niet-weten is het meest intieme.
- Zen gezegde

Een blaaskaak is het! Een praatjesmaker. De man schept zó op over ‘zijn’ leerlingen die op topniveau tennissen op Wimbledon, sublieme muzikale prestaties leveren of die voetballen bij NAC. Zijn leerlingen zijn érg creatief en communicatief en bovenal érg goed in wiskunde. Maren en ik zitten dicht tegen elkaar in een Londens rode dubbeldekker met beslagen ramen en luisteren naar een voordracht over tweetalig onderwijs. Het regent buiten. De bus is volgepakt. Het hoofd van deze studierichting is erg vol van zichzelf en nog meer van zijn leerlingen. Een mevrouw achter uit de bus vraagt of deze richting niet alleen elite publiek aantrekt. “Er komt juist een heel plezierig publiek op af, mevrouw”, antwoordt de trotse man. De bus staat op het schoolplein van een groot lyceum geparkeerd. Waarom zijn we hier? We willen onze jongste aankomende zomer over laten stappen van de international school naar regulier tweetalig onderwijs. Daarvoor is normaliter een schooladvies van de basisschool nodig en een CITO toets ter ondersteuning. Maren zit echter op Middle School en krijgt dus geen schooladvies mee. Ze zit immers al op de middelbare school. Een CITO toets willen wij zelf niet af laten nemen, want dat is een kennistest. Maren mist kennis van de Nederlandse geschiedenis, topografie of Nederlandse spelling. Ze heeft te veel jaren Nederlands onderwijs gemist. We zitten in een lastig parket. We hebben de international school tegen beter weten in om een schooladvies gevraagd en dat hebben we ook gekregen. Ook al kennen ze ons meisje pas vijf maanden. Op basis van haar semester rapport. Nu nog onderbouwen met een intelligentietest, want daar vraagt de blaaskaak uit de rode Engelse bus om.

Maren is onze derde dochter dus we zouden een been there, done that houding kunnen hebben. Er dichtgetimmerd in kunnen stappen…. Dat zou echter onze informatiestroom over schoolkeuze kunnen beperken. Dat zou ook mogelijkheden voor haar kunnen smoren. We stappen er dus beter bleu in. We willen eerlijke, oprechte informatie van de scholen. Dus ga ik de laatste weken open minded alle informatieavonden af. Bezoek ik tijdens een Open Dag twee middelbare scholen en spreek schooldirecteuren aan. Samen met Maren. En soms kan Mark erbij zijn. Ik heb meerdere gesprekken op Maren’s school om alles in zo goed mogelijke banen te leiden. We willen geen fouten maken. Maren heeft door onze verhuizingen al drie keer van school gewisseld. Dit móet de laatste keer zijn. Het moet in één keer goed gaan. Een ‘niet-weten’ houding is in deze situatie dus de beste. Zo ook voor Inden. Onze tweede dochter staat op het punt het examenpakket voor haar IB examen samen te stellen. Ook al heeft onze oudste haar IB diploma al op zak, tóch staan we er met een ‘niet-weten’ houding in. Ik toog maar wéér naar school voor nóg een informatieavond. Ik breng onderhand bijna meer tijd op hun school door dan de meiden zelf! We stoeien samen met Inden om het meest optimale vakkenpakket samen te stellen voor haar. Elk kind is uniek. In ons geval hebben ze alle drie ook steeds een unieke situatie waarin we scholen of examenvakken moeten kiezen. Een ander land, een ander schoolsysteem, een andere toekomst, een ander kind. We stappen er met een ‘niet-weten’ houding in. Een onbevangen houding. Oprechte ontmoetingen maken mij blij. Zoals met de lerares Nederlands van Maren. Zij is het tegenovergestelde van de blaaskaak. Zij kijkt naar ons kind. Zij ziet ons kind. Deuren kunnen daardoor open gaan. Nieuwe mogelijkheden. Voor onze kleine Maren.