Elke dag

Elke dag is een goede dag.
- Yun Men

Wat is het toch heerlijk om tijdens yoga zoveel positieve inspiratie op te doen. Flexibel zijn in je houding. Niet alleen tijdens de oefening, maar óók in je dagelijks leven. Mooie woorden. Laat je verrassen. Elke dag is een goede dag. Probeer er iets moois van te maken. Lief zijn voor je zelf. Compassie. Prachtige woorden en mantra’s. Voor zulke harmonieuze voornemens hoeft niet perse een nieuw jaar te beginnen. Dit mag je je elke dag voornemen. Juíst, lijkt mij, als niet elke dag een mooie dag is. Zoals bij mij. Het laatste half jaar. De laatste dagen van 2015 was er tijd voor reflectie. Wat waren de hoogtepunten en dieptepunten van het afgelopen jaar? Wat is het voornemen voor het nieuwe jaar dat van start is gegaan? Tijdens de maaltijd op Oudejaar bleek dat er voor elk van ons gezin een grote ommekeer in 2015 is geweest. Ik hoef niet uit te leggen dat dát het afscheid van ons leven in México is. Het afscheid van onze vrienden en de Mexicaanse zon viel ons allen zwaar. Toch willen we niet terug. Dat is niet de oplossing. Ik weet dat wij weer op onze pootjes terecht zullen komen. Dit is niet de eerste keer. Het heeft alleen veel tijd nodig. Deze verhuizing nog wat meer dan andere vanwege de schade tijdens deze verhuizing. Helaas is dit traject nog steeds niet afgesloten. Dat vind ik persoonlijk heel erg moeilijk. Ik voel me niet gehoord. Mijn energie sijpelt weg. Er wordt over ons heen gewalst en hoe langer dat proces duurt hoe minder er aan schadevergoeding voor ons overblijft. De voorlaatste dag van 2015 kregen we een bericht dat de verzekering niet akkoord is met de offerte van het overspuiten van onze hippie bus. We hebben nota bene alles in augustus ingediend en nú kijken ze er pas naar. We worden aan het lijntje gehouden. Mijn wens om dit alles voor de jaarwisseling af te ronden is niet uitgekomen. Op Oudejaarsdag kwam de verzekeringsmeneer langs maar wilde de taxatie niet uitvoeren vanwege gebrek aan daglicht. Ik had de mevrouw van dat kantoor op voorhand al uitgelegd dat de bus niet rijdt en in een donkere boerenschuur in de opstal staat. Dat was geen enkel probleem. Kennelijk dus wel... Ik verdenk de verzekering ervan dat ze er op uit zijn om ons het leven zo zuur mogelijk te maken.

Deze week is de taxateur nogmaals naar de Mexicaanse bus komen kijken. We starten na een half jaar doodleuk het hele project opnieuw op. Zo frustrerend. Onze taxaties voor de schade aan de meubels wilden ze ook niet accepteren. Ze hielden ons voor dat ze iemand langs stuurden die alles ter plekke kon repareren. Zonder kosten voor ons. Te mooi om waar te zijn natuurlijk. Toen de arme man kwam met alleen een fototoestel en geen gereedschap heb ik hem linea recta terug naar België gestuurd. Onverrichte zaken. Ik was ziedend. Hij kwam alleen maar de schade opnemen. Het was een list. De leugenaars! Ik kan gewoon niet geloven dat we er nu met de hippie bus tóch ingetuind zijn! Wéér hebben ze iemand gestuurd die de schade moet taxeren terwijl dit reeds gedaan is. Ik durf te wedden dat we uiteindelijk bijna niks voor de lakschade vergoed krijgen. Er wordt tenslotte maar 50% vergoed én er is ook nog een eigen risico. Verzekeringsmensen zijn zo vals en gemeen. Bij de tweede levering van onze inboedel hadden ze ons 24 uur gegeven om alle vermissingen en schade op te geven. Wij moesten deze maatregel accepteren en het leek op voorhand best redelijk. Natuurlijk beseften we dagen na de levering dat er twee iPods en andere spulletjes misten. Helaas pindakaas. Rotstreek. Het geld dat we als vergoeding zouden ontvangen voor de schade aan de houten vloer is zonder overleg overgeboekt naar het Mexicaanse verhuisbedrijf. Dat vind ik moeilijk te verteren. Wij hebben helemaal geen zeggenschap over geld dat ons toebehoort! Het Mexicaanse verhuisbedrijf heeft onze inboedel verpest, onze hippie bus beschadigd, veel goederen gestolen én een goede start in een nieuw land van ons afgenomen. Van mij hadden ze geen cent gekregen! De vijf verzekeringen van de verhuisbedrijven beklinken onderling hun zaakjes. Ik word er moedeloos van. Somberheid ligt op de loer. Dieptepunten. Op die neerslachtige momenten helpen de positieve mantra’s mij er weer uit. Elke dag is een goede dag. Lief zijn voor jezelf. Soms denk ik dat mijn lieve yoga leraressen uit Puebla en Breda mij van de ondergang gered hebben. Ook de natuur draagt een steentje bij. Strand- en boswandelingen. Hardlopen in het Mastbos. Natuur is leven. Vitaliteit en energie. Ik laad mij telkens weer op. Ze maken mij weer sterker in het leven staan. Bovendien steven ik deze week af op 20.000 pageviews! Een diepe buiging naar mijn publiek!