Daar gaat ze

De ochtendbries schijnt met een adem licht geparfumeerd. De oude wereld werd weer jong.
- Hafez

De tijd vliegt. De tijd gaat razendsnel hier in Nederland. Sneltreinvaart. Onze oudste dochter heeft veel belangrijke beslissingen genomen de laatste weken. Allereerst is ze per 1 januari gestopt met haar studie aan de universiteit van Tilburg. Ze vond de universiteit te klein en niet internationaal genoeg. Het internationale aspect werd verzorgd door Nederlandstalige professoren uit België die colleges in tenenkrommend Engels gaven. Nederland is vaak te klein voor haar. Ik denk dat de universiteit ook te dicht bij ons huis stond…. Een kwartiertje met de trein. Ze at niet in de mensa, sportte niet op de campus en zag nauwelijks studenten na college. Alleen soms wat werkgroepjes waar ze mee aan projecten werkte. Het studentenleven biedt natuurlijk veel meer dan alleen dát.

Nu vertrekt ze over vier maanden naar Japan. Het land van de rijzende zon. Het land dat wordt gevormd door 6.852 eilanden. Ze werkt zich een slag in de rondte om haar reis te kunnen waar maken. Tijdens haar studie werkte ze al mee als proefkonijn aan onderzoekjes van verschillende faculteiten. Om haar Europareis terug te betalen. Dat is inmiddels gelukt. Ze werkte ook al sinds haar komst in Nederland als kassière bij de Jumbo supermarkt. Nu ook als hostess bij McDonalds. Zo heeft ze in mei genoeg geld gespaard om lekker lang weg te blijven. Haar baan bij een marketing bureau had ze na een paar dagen al gestopt. Na een verkooptraining moest ze langs de deuren om mensen maandelijks geld te laten storten voor kindertjes in hongersnood. Na een middag aanbellen zonder resultaat hield ze het voor gezien. Het is erg leuk om je kind zo creatief bezig te zien met oplossingen zoeken. Zo weet ze wat ze wil, en ook wat ze niet wil. Ze heeft haar zinnen op Japan gezet. Met deze twee baantjes gaat ze het redden. Ze valt voor veel collega’s extra uurtjes in. Na haar reis is er het plan voor een studentenhuis. Ze is inmiddels toegelaten op de Erasmus universiteit in Rotterdam. Een internationale studie waarvan twee derde van de studenten van buiten Nederland komt. Voertaal Engels. Daar is ze meer op haar plek. Ze is tenslotte een wereldburger. Dat hebben we zelf van haar gemaakt door haar vanaf haar eerste jaar steeds mee te nemen naar nieuwe landen en nieuwe scholen. Nieuwe talen. Nieuwe vriendjes en vriendinnetjes. Over vier maanden vertrekt ze naar de andere kant van de wereld. Ons zelfstandige, bijna volwassen kind. Vanaf haar eindexamen in México is ze veel thuis geweest, waren we veel samen. Nu gaat ze uitvliegen. Ook fijn. We gaan haar zolderkamer verbouwen tot een ruime loft en wij achterblijvers schuiven allemaal een slaapkamer door. Gelukkig reist ze wel met ons mee deze zomer richting Portugal. Ze keert speciaal weer op tijd terug naar huis. Onze eerste, lange reis met de hippie bus gaan we als gezin beleven. Daarna zal ons kind naar de grootste havenstad van Europa verhuizen. In haar achterhoofd heeft ze al het plan gevat om haar internship in China te doen. Voor een jaar. Ze is zelfstandig. Ze is verstandig, loopt niet in zeven sloten tegelijk. Om heel blij van te worden als ouder. Ze is verliefd op reizen. Op het onderweg zijn. Ze staat al meer op haar eigen hoefjes dan ik deed op die leeftijd. Ze is sterk. Daar gaat ze.