Mysterie

Het eerste grote mysterie is dat er een mysterie is.
- Rabbi Lawrence Kushner

Na het zien op TV van het live duet van zanger Jan Dulles uit Volendam en Elvis Presley gaan mijn gedachten terug. Het was een paar dagen voor Inden’s tweede verjaardag en we wilden dat vieren met ons jonge gezinnetje. We gingen die snikhete dag in augustus van 2002 naar Graceland. Het landgoed van Elvis Presley waar hij ook begraven ligt. Wij woonden destijds in het Noorden van de staat Alabama en dat was niet zo ver van de staat Tennessee vandaan. Van Memphis dus. Hoe kwamen we op dat idee? Eigenlijk leeft Elvis nog steeds in de Zuidelijke staten van Amerika. Sterker nog…ze dénken en geloven ook echt dat hij nog leeft. Een mysterie. De secretaresse van de compound waar we destijds woonden kende Elvis persoonlijk. Ik haalde dagelijks bij haar in het kantoortje onze post op en daarom hadden we vaak een kletspraatje. Zo kwam het dat we een keer over Elvis spraken. Die week had in een roddelblaadje gestaan dat Elvis weer eens ergens gespot was. Zij geloofde dat. Zij was er van overtuigd dat Elvis nog leefde. Haar vader zat in de muziek. Een platenbaas. Elvis kwam als jonge jongen bij hen thuis over de vloer. Hij liet zijn nieuwe plaatjes daar horen en was nog niet echt doorgebroken. Elvis was een zeer goed opgevoede jongen, vertelde ze me. Hij schudde iedereen de hand na binnenkomst. Incluis de jonge hand van onze secretaresse. Zo kwam het dus dat we het weekend van Inden’s tweede verjaardag naar Nashville en Graceland reden. Ik was geïmponeerd door het grote hek met de muzieknoten voor de ingang van het landgoed. We hebben een schattig oud fotootje met onze twee blonde kleine meisjes in handgenaaide zomerjurkjes voor het grote indrukwekkende hekwerk van de rock ‘n roll legende. Toen we de auto geparkeerd hadden werden we overdonderd door een flinke rij met rouwende fans. Een rij met groepjes mensen die een bloemenkrans droegen en vaak een bordje met hun land van afkomst erop. Ik was erg ontroerd om te zien hoe de dood van Elvis nog leefde onder zijn fans. De tour door zijn huis raakte me. Ik kreeg het gevoel dat hij er dezelfde ochtend nog rondgelopen had. De badkamer waar zijn lichaam gevonden werd was echter nog op slot. Het dwalen door zijn huis maakte een gevoel los. De verschillende huiskamers met bijzondere bankstellen, zijn postkamer, zijn kostuums die hij op het podium droeg en zijn graf. Daar mag trouwens niet gesproken worden. Zijn graf was overláden met verse bloemen en knuffels. Daar zag ik het pas. Daar werden mijn ogen geopend. Juist op de dag dat wij besloten hadden om Graceland te bezoeken bleek het precies vijfentwintig jaar geleden te zijn dat de King of Pop onverwachts op zijn 42e jaar overleed.

De golven slaan kapot op het strand. Met veel lawaai. Met veel kracht. De golven zijn hier heel sterk en hoog. Veel onderstroom in het lauwe zeegroene water. De meiden mogen niet alleen zwemmen. Nu is het donker. Het is volle maan. Ik zit met Mark aan een tafeltje op het verlaten strand. In de zee weet ik dat dolfijnen zwemmen en veel zeeschildpadden. We zijn eergisteren op dit idyllische strand aangekomen. (zie ons fotoalbum) Van 2500 meter hoogte naar zeeniveau. Anthe heeft er last van. Ze heeft hoofdpijn. Ik masseer haar nek, rug en schouders onder een palapa in de schaduw. Ze geniet en het ontspant haar. De hoofdpijn zakt weg. Thuis heb ik een massagetafel geleend. Ik heb de meiden stuk voor stuk een uur massage gegeven de afgelopen vrije week. Mark heb ik ook gemasseerd. In de tuin. Ik had de massagetafel op Goede Vrijdag in onze tropische tuin gezet. Hoe idyllisch is dat? Het is sowieso lekker en ontspannend om massages te krijgen. Het ontspant de huid, ons grootste orgaan. Het laat stress wegvloeien. De bloeddruk daalt. Het heeft te maken met een gevoel van harmonie, rust en liefde. Om dit op zo´n unieke plek te geven, in onze eigen achtertuin met sinaasappelbomen en bananenbomen, is bijna een droom. Mijn doel om een massagecursus te volgen was om de meiden en Mark meer in harmonie te laten zijn. Mezelf ook. Het is fijn om een massage te geven. Je word er zelf ook heel rustig van. Lichamelijk contact laat spanningen verdwijnen. Dat ik mijn gezin overal een ontspannende massage kan geven voelt net als destijds borstvoeding geven. Overal kan ik het doen. Een vrijheid. Een luxe. Een kadootje. Ook hier aan het Mexicaanse strand.

San Agustinillo – 7 april 2015