Zuinig energielabel

Je concentreren op positieve dingen om je heen kan je helpen je meer verbonden te voelen met de wereld.
- Mary Brantley

Deze ochtend zijn veel grote wegen afgesloten in onze stad. Overal staat politie op straat. Elke vijftig meter staat er een politieauto met agenten er omheen. Ik heb net de meiden naar school gebracht. Nu kan ik nergens mijn auto parkeren. Ik wil naar het park om mijn route van vijf kilometer te wandelen. Na een paar rondjes vruchteloos rond gereden te hebben kom ik op het creatieve idee om mijn Jeep bij een gesloten winkelcentrum te zetten. Niet ver van het park. Ik wacht voor de entree. De vier meiden in de auto voor mij willen ook sporten en moeten praten als brugman om de parkeerplaats op te komen. Uiteindelijk verlaagt het mannetje zijn touw die hij voor de entree had gespannen. Ik rijd snel mee de parkeerplaats op. De man probeert mij van alles te vertellen. Ik doe net of ik hem niet begrijp. Als ik straks terug kom geef ik hem wel een fooi. Tijdens mijn wandeling van een uur zie ik onderweg honderden politiemannen. Als ze geen uniform aan hebben dan dragen ze wel een net zwart pak. Belangrijke meneren van de overheid. Verder een uitgestorven buurt. Terwijl ik verder wandel zie ik mobiele installaties met allerlei beveiligingscamera’s . Ik voel me ineens bespied. Er zijn nauwelijks gewone mensen buiten. Ook nauwelijks verkeer. Alles wordt tegengehouden. Wat ik wél zie zijn tientallen schoonmakers. Veel vegers .Veel mannetjes die de prullenbakken op straat legen. Ook mannen die de plantenbakken overdreven poetsen met een natte doek. Steeds meer politiewagens worden ondertussen geparkeerd. Ik mag hier kennelijk wel zijn, ook al voelt dat niet zo. Geen enkele politieman stuurt me weg. De eerste helikopter vliegt over. Nu herinner ik me het weer van vorig jaar! De gouverneur van de staat Puebla met zes miljoen inwoners - zeg maar een soort koning Willem-Alexander – heeft zijn belangrijke politieke vriendjes uitgenodigd. Ze komen met helikopters. De gouverneur wil pronken met onze stad. Hoe modern en schoon het hier het afgelopen jaar is geworden. Ik wandel natuurlijk op de route waar hij straks gaat paraderen. Ik haal mijn auto op. Betaal de jongen bij het touw en verdwijn snel in onze grote miljoenenstad.

Vanaf januari is het gestart. Elk koophuis in Nederland heeft een tijdelijk energielabel gekregen. Dit label ontvang je per post. Op je huisadres. Wij hebben een huis in Nederland. We hebben dus ook een tijdelijk energielabel. Wij verhuren ons huis echter. In de periode dat we in México wonen hebben we ons huis onlangs voor de derde (en laatste) keer verhuurd. Als je je huis na 1 januari 2015 verhuurt moet je een definitief energielabel aan de makelaar overleggen. Anders krijg je een boete van vierhonderd euro. Dus voordat de nieuwe huurders deze maand in ons huis gingen wonen hadden wij zo’n definitief label nodig. Aan de hand van een paar factoren, zoals het bouwjaar, schat de overheid de energiezuinigheid van je woning. Het is een indicatie. Onze indicatie was niet om over naar huis te schrijven. Ons huis is namelijk vooroorlogs. Via de website hebben we online het definitieve label een paar letters omhoog weten te krikken. Nog steeds niet indrukwekkend. Maar goed. Het was zóveel werk om alle tien jaar oude facturen van dakisolatie, HR-ketel, dubbel isolatieglas, isolatie onder de vloer en in de spouwmuur aan te tonen vanuit México dat we het zo maar even gelaten hebben. Als wij over anderhalf jaar terug keren naar Breda gaan we ons huis helemaal onder handen nemen. We kunnen de getroffen maatregelen dan eenvoudig in het label op laten nemen. Het label stimuleert ons zéker tot het treffen van besparende maatregelen. Ik denk aan het glas-in-lood in dubbelglas te laten zetten. Ik denk aan zonnepanelen op het dak. Ik denk aan een nieuwe HR++ ketel. Vooralsnog zijn we vooral heel dankbaar dat ons huis wederom voor lange periode verhuurd is.