Timeless tattoo shop

Bij de tao draait alles om het vermogen het geschikte ogenblik voor iets te bepalen.
- Deng Ming-Dao

Met angstige grote blauwe ogen kijkt ze in het niets. Ver weg. Ze is even niet hier bij ons. Ze is even niet in de tattooshop. Ze zit even niet op de hoge stoel naast de naald en de twee nieuwe oorbelletjes. Onze dochters kregen relatief laat oorbelletjes in hun oren. Anthe was twaalf jaar toen ze op het idee van oorbelletjes kwam. Haar jongere zusje kreeg namelijk op haar tiende verjaardag gaatjes in haar oren. Maren moest van ons ook tot haar tiende verjaardag wachten om te beslissen of ze gaatjes in haar oorlellen wilde. En of ze dat wilde! Ze heeft niet alleen de nachtjes afgeteld, ook de weken, de maanden en zelfs de jaren. Hier in México krijgen alle meisjes op de dag van hun geboorte gaatjes. Je kunt hier dus niet – zoals in Nederland – bij de juwelier gaatjes laten zetten. Dus had ik gezocht naar een winkel die piercings zet. We kwamen terecht in het schemer circuit van piercings en tattoos. In mijn gedachten zag ik een grote man met leren broek, klein baardje en veel tattoos en piercings op zijn lijf voor me. Opkijkend naar mij terwijl hij ondertussen iemands rug aan het versieren was met inkt. Maren stond te trappelen van ongeduld om te gaan. Ik wilde echter tot het weekend wachten zodat haar vader erbij kon zijn. Ik zag mezelf niet in mijn uppie met Maren in een duistere tattooshop staan. Allereerst werden we die zaterdagochtend op zoek naar de tattooshop aangehouden door de politie. Mark nam een bocht waar het kennelijk niet mocht. Vierentwintig euro boete. De aanhouding bleek vlak voor de tattooshop te zijn. Deze winkel zag er overigens netjes uit met een zithoek om te wachten, een balie en een ruimte met spiegel waar mensen getatoeëerd werden. Op de salontafel stonden twee houten klompen die mij meteen opvielen. Hollandse houten klompen. Het bleken gewonnen tattooprijzen te zijn uit Amsterdam. Amsterdam bekend op zijn coffee- en tattooshops. Maren mocht oorbellen uitzoeken in de vitrine en plaats nemen op de hoge stoel. Waar aan de ene kant de gedesinfecteerde naald en oorbellen al klaar lagen en aan de andere kant een man voorover gebogen zat omdat zijn rug getatoeëerd werd. In plaats van met een pistooltje werden de gaatje in haar oorlellen geprikt met een naald. Prima. Maren gaf geen kik, wel natte zweethandjes en grote bange kijkers. Tevreden bedankten we de overigens heel normaal uitziende man die ons hielp. Zijn collega was echter precies de man uit mijn fantasie. Raar klein baardje op zijn kin, piercings in zijn wenkbrauwen, lip en neusvleugels. Zijn nek en stevige armen, uitstekend uit zijn mouwloos T-shirt, vol gekalkt met tattoos.

Vier boeken uit gelezen in een maand. Met elkaar voor de TV hangen. Knutseltijd voor de meiden. Puzzelen. Dit is het mooie voortvloeisel van een maand geen internet in huis. Ik merkte dat ik veel meer tijd had voor mezelf. Ik las weer boeken. De meiden schilderden heel wat af aan tafel. Ze schilderden op nummer. Ze schilderen houten laatjes voor op hun bureau. Ze schilderden op een doek. We hadden in huis weer muziek aan. Anthe puzzelde elke dag. We keken ’s avonds gezellig samen naar dezelfde series op TV. We moesten wel. Niemand kon zich terug trekken met een laptop. Omdat de kachel het ook al bijna twee maanden niet doet is de warmste plek in huis de huiskamer met openhaard. De poezen zitten er ook bij. We hebben speciaal een schapenvel gekocht om voor de openhaard te liggen. Op de grond. Kaarsen aan. Dit is het dromerige plaatje. De realiteit was echter óók dat we vrijwel om de dag bij Starbucks of Italian Coffee Company zaten om huiswerk te maken, financiën te doen, e-mail te checken en WhatsAppjes te ontvangen. Internet buiten de deur kostte me onderhand een fortuin aan Frappucino’s, Te Chai en Caffè Mocha’s. We wilden wel weer eens lekker onze eigen series kijken. Alleen. De innerlijke onrust was echter snel weg geëbd. Elke week twee of drie keer naar het kantoor van Telmex om te klagen werd vervelend. Het bijna smeken aan de telefoon of de monteur vandaag kon komen, ook. Het eeuwig wachten op afspraken die niet nagekomen werden was ook niet leuk. En dan opeens…staat er een legertje Telmex mannen voor onze deur. Er is hoop. Een week later horen we dat ze de schade niet kunnen herstellen. Domper. Weer een paar dagen later belt een manager me in de avond dat ze nog één keer willen komen. De volgende dag gebeurt er een wonder. We hebben weer internet en telefoon!