Geduld en beheersing

“Motherhood is a choice you make everyday, to put someone else's happiness and well-being ahead of your own, to teach the hard lessons, to do the right thing even when you're not sure what the right thing is...and to forgive yourself, over and over again, for doing everything wrong.”
- Donna Ball

Als ik elke ochtend in de spits sta om de parkeerplaats op te geraken van Maren’s school moet ik héél veel geduld opbrengen. Elke middag trouwens ook. De oprit naar de parkeerplaats ligt in een bocht waar ook een parkeerplaats van een winkelcentrum op uit komt. Met een hefboom. Die auto’s moeten dus doorrijden anders hebben ze een hefboom op hun dak. Voor de bocht ligt een heel groot kruispunt waar verschillende driebaanswegen op uit komen. Ik doe ’s ochtends meestal iets heel stouts dat ik overigens niet zelf bedacht heb. Ik neem vanaf de tweede baan de bocht naar rechts. Ik snijd dus de eerste baan af. Dat is bijna nooit een probleem want elke auto op die eerste baan gaat ook naar school. Maar heel soms is er toch oorlog omdat het dringen geblazen is. Elke middag is het sowieso een krachtmeting met vele auto’s die geïrriteerd toeteren en voordringen. Ik heb écht geleerd geduld te hebben. Ik accepteer moeiteloos dat het weer langer gaat duren dan gehoopt. Ik laat me niet opfokken. Ik heb de rust en bereidheid om te wachten. Zelfs toen vorige week iemand bij het voordringen bijna mijn autospiegel eraf reed. Ik heb geduld. In mijn kleine Jeepje. Geduld is een mooie eigenschap. Het vereist beheersing, wijsheid en een lange termijn visie. We willen toch allemaal zonder kleurscheuren op tijd op het schoolplein staan om ons kind op te halen? Met het nieuwe schoolrooster heb ik op donderdagmiddag Inden al in de auto die rustig kan uitstappen en naar het schoolplein kan lopen terwijl ik stapvoets door rijd. Op vrijdag heb ik Anthe al in de auto die hetzelfde doet. Heel geduldig rijd ik dan treuzelend en tergend langzaam over de parkeerplaats totdat de meiden teruglopen naar mijn auto. De eerste drie middagen van de week zorg ik dat ik heel vroeg al op school ben. Ik ga wat drinken met een vriendin, doe een boodschapje of zit buiten op een bankje in de zon. Geduld is hier écht het toverwoord.

Horen hoe de wind ruist en luisteren naar het geluid van rollende golven op het strand. Een strandwandeling op blote voetjes in de zee. Schelpjes oppakken. Het brengt me ontspanning. Wij wonen alweer twee jaar op ruim twee kilometer hoogte en de dichtstbijzijnde zee is vier uur rijden van ons huis. Daar zijn we nu beland om vier dagen te genieten van het geluid van de zee, de zon en het heerlijke zwembad bij ons hotel. Aangezien het nog steeds orkaanseizoen is aan de kust (denk aan orkaan Odile vandaag), zijn delen van de dag bewolkt en soms valt er zelfs regen. Maar het is hier tropisch warm en de lucht is erg vochtig. Ik vind dat heerlijk. Bij ons thuis in het hooggebergte zijn de nachten koud, de lucht extreem droog en het UV licht erg sterk. Hier aan zee is alles milder en daar houd ik van. Op de enige regenachtige ochtend van ons verblijf aan de Golf van Mexico besluiten we naar het nabije El Tajin te rijden, een stad die ooit de indianen toebehoorde en die gebouwd is ter ere van de god Tajin dat onweer of tropische storm betekent. Hoe toepasselijk. (zie ons fotoalbum) De antieke stad die door de Totonaken gesticht is ligt in het prachtige groen en was in zijn bloeitijd een belangrijke handelsplek omdat het op de route tussen de kust en het binnenland van México lag. Er werd voornamelijk in vanille gehandeld. Toen de grootse indianensteden Palenque (in de jungle) en Teotihuacan (vlakbij de hoofdstad) in verval raakten zou deze stad nog honderden jaren floreren. Het voelt fijn om weer eens in de geschiedenis van México te duiken. De afgelopen twee zomers hebben we buiten México door gebracht. Onze aandacht voor de schoonheid van dit land verslapte door bezoeken aan buurlanden als Belize, Guatemala en Cuba. Heerlijk om weer eens in een broeierige jungle rond te kuieren met ontzagwekkende piramides die overal verstrooid liggen. Net zo heerlijk als een boek uitlezen op een zonnebedje dat in het zwembad staat of eten aan het zwembad bij zonsondergang.

Monte Gordo, 15 september 2014