Concierto

Goud en edelstenen zijn er genoeg, maar een verstandig woord is zeldzaam.
- Spreken 20:15

“Otra! Otra!” roepen we in koor. “Nog één, nog één!”. Ik sta in de miljoenenhoofdstad Ciudad de México en mijn klasgenootje Magda (uit mijn yoga klasje) treedt op voor zo’n vierhonderd fans. We applaudisseren zo hard dat onze handen er zeer doen van doen en vanuit andere hoeken van de grote concertzaal hoor ik “Vamos!” roepen. “Kom op!” Magda is een bewonderd zangeres en zingt covers van andere bekende zangers zoals Andrea Bocelli, Whitney Houston en Il Divo. Om het te maken in zo’n miljoenenstad moet je wel een beetje goed zijn. Ze zingt én danst werkelijk prachtig en ziet er ook wondermooi uit in haar glinsterende strakke pak met een soort boa om haar nek. Haar kapsel helemaal wijd geföhnd en geblondeerd. Echt een diva. Zo ziet ze er normaalgesproken niet uit ’s ochtends vroeg op yoga les…. Haar stem is me ook niet meteen opgevallen bij het zingen van de mudra Ohm… Ze blijkt een gevierd zangeres: haar CD’s liggen landelijk bij warenhuis Sanborns te koop en haar optredens zijn op YouTube terug te vinden. En daarom zijn we onlangs met twee reisbussen vol fans vanuit Puebla afgereisd naar de hoofdstad om haar concert bij te wonen. Het is heel raar om iemand die je van heel dichtbij kent ineens op een podium te zien schitteren. Met mijn andere drie klasgenootjes geniet ik van haar stem en performance. We dansen en zingen spontaan mee. Vooraf hebben we vier uur in de bus gezeten om er te komen, dus we hebben er ook wel wat voor over gehad. Het was de lange reis waard. Ik heb veel gelachen met mijn yoga juf die tevens een heel goede vriendin geworden is. Magda had ons die avond opgemerkt in het publiek. We kregen later de hartelijke groeten van haar vanuit de kleedkamer. De volgende ochtend, na slechts drie uurtjes slaap!, vertrok ik voor het volgende concert. Ditmaal van onze jongste dochter. Maren had een chique zwart jurkje aan, een chique knotje in haar haar en was een beetje zenuwachtig. Fluit mee, twintig sandwiches mee om te delen na het schoolconcert en papa en mama in haar kielzog. In het auditorium zongen zo’n honderd 4th graders met hun kinderstemmetjes allemaal zoete, lieve liedjes voor alle papa’s en mama’s in de zaal. Met bijzonder toegewijde muziekleraar Patricio die hen enthousiast begeleidde in het Engels en Spaans. En af en toe die trotse blik van ons kind als ze onze kant op keek en wij onze duimen ophoog staken. Een erg Amerikaans, maar ook onvergetelijk schoolconcertje.

Het is nog maar een paar minuutjes voordat de eerste WK voetbalwedstrijd van México begint en iedereen is erg ongeduldig op de weg. Ze houden het bijna niet meer! Er wordt onrustig getoeterd in auto’s en ik hoor door de openstaande ramen van café’s en barretjes waar ik langsrijd het voorspel van de voetbalwedstrijd galmen. Ikzelf heb deze ochtend helemaal geen haast. Ik ga namelijk rustig mijn wekelijkse boodschappen doen bij de supermarkt. En op dat moment in de drukke straten wist ik nog niet hóe rustig dat zou zijn. De normaalgesproken bomvolle parkeerplaats is zo goed als leeg. Als ik de deur binnenloop, loop ik recht tegen een enorm flat screen aan. Daarna zie ik nog zeker een tiental meer van deze grote televisieschermen door de supermarkt verspreid. Bij de vleesafdeling tussen de karbonades, bovenop een stapel uitgestalde afgeprijsde frisdrankflessen, zelfs tussen de shampooflessen en make-up staat er één op een counter en op veel hoeken van de kruidenierspaden ook. Achter de kassa’s staan er meerdere naast elkaar opgesteld. Ik hoor toeschouwers tijdens mijn rondje in de supermarkt enthousiast juichen maar ook teleurgesteld roepen. Mexicanen kijken la Copa Mundial de futbol niet thuis met vrienden, maar buiten de deur. In elke foodcourt van een winkelcentrum staat een enorm scherm, in elke grote fastfood keten ook . Elke wedstrijd wordt zelfs in de bioscoop uitgezonden! Diezelfde middag speelt Nederland ook en ik verwacht niet veel animo. Maar…wat heb ik me daarin vergist! Dezelfde onrust breekt op straat uit vlak voordat de wedstrijd ’s middags begint. En het regende WhatsAppjes van Mexicaanse vrienden en kennissen op mijn telefoon toen de stroom doelpunten voor Nederland op gang kwam! Nederland is favoriet hier in México. In de Wallmart verkopen ze zelfs oranje voetbalshirts en bij de sportzaak een Nederlandse voetbal. Op de dag van de tweede Mexicaanse WK wedstrijd zijn de schoolkinderen allemaal een half uur eerder uit zodat iedereen op tijd achter een televisiescherm kan zitten. Inden mag de dag erna zelfs de Nederlandse wedstrijd tijdens Engelse les kijken met de klas. Iedereen neemt wat lekkers mee. Sport verbroedert. Op straat worden bij de stoplichten Mexicaanse tenues en shawls verkocht om aan te trekken tijdens de wedstrijden. En als je dan hier een willekeurig iemand vraagt of México kans maakt om in de finale te komen is het logische antwoord: “Neeeeee…!”