Karma

“Like gravity, karma is so basic we often don't even notice it.”
― Sakyong Mipham

Sommige dingen verander je niet. Sommige dingen zijn zo ingebakken in een cultuur dat je de mensen niet kunt laten inzien dat het ook anders kan. In je eentje kun je dat niet aanpakken. Soms is berusting dan beter. Bijvoorbeeld in het geval van de school van onze meiden. Een school met aanzien in onze stad. Een school waar de kinderen van de meest rijke mensen uit onze gemeente heen gaan. Een school waar netwerken heel erg belangrijk is. Een school waar aanzien ook heel belangrijk is. Een school waarmee je een toekomst kunt opbouwen. Een school met een danig aanzien zodat je je er mee kunt onderscheiden. En deze school met een smetteloos imago is niet altijd netjes bezig. De school van onze meiden is corrupt. Je kunt er met geld iets bereiken. Elk jaar wordt er een tombola georganiseerd, een soort grabbelton met prijzen. Je kunt lootjes kopen om mee te doen. Onder de prijzen vallen ook tienden van schoolpunten te winnen. Je kunt dus een verhoging van je rapportcijfer winnen. Je kunt je rapportcijfer kopen. Er zijn leerlingen die een boekje loten kopen met het geld van hun ouders en zo hun schoolresultaten verbeteren. Wat geef je deze adolescenten voor voorbeeld mee? Dat alles te koop is? Voetbalplaatjes verzamelen is een grote rage op dit moment. De tot nu toe onberispelijke wiskundeleraar spaart deze plaatjes voor zijn neefje. Als de wiskundeles begint slaat hij het verzamelboek van zijn neefje open en geeft aan welke plaatjes hij nog nodig heeft. De jongens in de klas pakken hun eigen plaatjes erbij en er ontstaat tijdens de wiskundeles een ruilhandel. Vlak voor de les eindigt laat de wiskundeleraar nog even weten dat iedereen die hem een nieuw voetbalplaatje bezorgd heeft een punt extra krijgt voor het volgende proefwerk. Ik mag van onze meiden hier niks mee doen. Ik mag niet bellen of mailen naar de school en ook niet even een bezoekje brengen. "Mam, ze doen dit al járen zo en dat ga jij in je eentje heus niet veranderen!" En dus berust ik er maar in. Deze praktijken dragen er aan bij dat México nooit zal floreren. Dat ze nooit zullen uitgroeien tot economische welvaart. De politiek en economie draait hier op omkopen en vriendjespolitiek. En dat wordt ze al heel jong met de paplepel ingegoten. Dat zal nooit veranderen. Je kunt hier afstuderen aan een gerenommeerde school. Niet door hard studeren, doorzettingsvermogen of een hoge intelligentie, maar door omkoperij. Het is zoals het is. Al decennia lang. En daar moet ik dus berusting in vinden. Zoals onze dochters al wijs zeggen:” Laat het los, mam!”.

Karma. Het klinkt dreigend, onontkoombaar, onherroepelijk. Het klinkt best wel naar ‘boontje komt om zijn loontje’. Karma betekent echter handeling en verwijst naar activiteiten die we verrichten met lichaam, spraak en geest. Deze activiteiten laten indrukken of zaadjes op onze geest achter, die rijpen tot ervaringen. Als we echter geen oorzaak of karma creëren voor iets, dan zullen we ook de gevolgen niet kunnen ervaren: als een boer geen tarwe zaait, zal er ook geen tarwe groeien. We zijn dus verantwoordelijk voor onze eigen prettige en vervelende ervaringen. Mijn vriendin uit Nederland - die een week bij mij heeft gelogeerd - heeft zeer regelmatig kleine en grote ‘pechjes’ in haar dagelijks leven. Ik moet er altijd erg om lachen. Ook deze week bij mij in huis werkte haar karma niet echt mee. Het begon al op de luchthaven waar haar koffer open moest en ze de rookworsten, pitjeskaas en blikken erwtensoep en ragout moest inleveren. Dat was jammer. Ook al had ze tevens heerlijke koeken, sauzen en snoepjes voor ons mee. Dezelfde dag hoorde ik van mijn yoga juf dat de yogalessen deze betreffende week niet plaats konden vinden. Dat was óók jammer. We wilden de hele week samen de dag starten met een yoga les. Ze had me laten weten aan yoga toe te zijn, maar na één yoga les hield haar retreat dus al op. Achteraf gezien gaf dat natuurlijk helemaal niks, want zo hadden we meer tijd om er vroeg op uit te trekken. Op een vrije Feestdag diezelfde week vertrokken we met het hele gezin naar een bergdorp waar een natuurlijk zwembad was. Een zwembad met een natuurlijke waterbron uit de bergen. Toen we na een zoektochtje aankwamen bleek het water zó verschrikkelijk koud te zijn dat we onze spulletjes maar gauw weer opgepakt hebben en vertrokken. Maar natuurlijk niet zonder dat de camera van mijn vriendin op haar iPhone het begaf. We zijn meteen terug gereden naar de vertrouwde balneario bij ons in de buurt waar het natuurlijke bergwater veel sulfiet bevat (dat goed is voor herstel van ziekte en stress) en de temperatuur van dit water 28,5 graden is. Uiteraard hebben we daar nog een heerlijke dag gehad. Toen we de volgende dag naar één van de mooiste musea van México gingen, gelegen in Puebla, was de afdeling met beelden - waar we ons het meest op verheugden - gesloten. We maakten er vooraf nog grapjes over, maar haar karma is blijkbaar sterk. We hadden onverwachts tóch een heerlijke ochtend, want op het dak van dit museum bleek een geweldig dakterras te liggen met adembenemende uitzichten over onze stad. (zie ons fotoalbum) En zo maakten we onbewust van elke tegenslag iets positiefs. Op 5 mei wordt in Nederland Bevrijdingsdag gevierd maar hier vieren we de bevrijding van Puebla. Dat wordt gedaan met een enorm defilé. We hadden mijn auto een flink stuk van de route geparkeerd en daarna hebben we bijna anderhalf uur op de optocht gewacht. Het was bloedheet, de zon brandde op onze reeds verbrandde schouders… Maar met een ter plekke aangeschafte paraplu hebben we het verder goed uit kunnen houden. Toen we terug liepen naar de auto zag ik mijn alarmlichten knipperen. Een slecht teken… Het eerste waar ik aan dacht was mijn accu en dat bleek terecht. De accu was leeg en startte niet meer. Mijn vriendin moest diezelfde middag haar vliegtuig halen terug naar Nederland, maar we voelden nog geen paniek. Toevallig stond mijn Jeepje voor een garage die toevallig deze Feestdag geopend was. En toevallig reed de auto die voor mij geparkeerd stond net weg. De eigenaar van de garage was welwillend en had in vijf minuten mijn motor weer aan de praat. Karma is kennelijk niet meedogenloos, haha. (Karma is natuurlijk gericht op groei, inzicht, bewustwording en liefde.) Zonder verdere uitdagingen reden we nog geen uur later richting de luchthaven. Terug kijkend op een heerlijke en gezellige week samen met mooie herinneringen en wilde verhalen om thuis te vertellen.