Groen haar

Geven hoeft niet altijd het geven van dingen te betekenen.
- Mary Brantley

Iedereen weet dat het heel belangrijk is om een goede relatie met je kapper op te bouwen. Hoe beter de kapper je kent, hoe beter hij of zij aan je wensen tegemoet kan komen. Dat geldt niet alleen voor het eerste bezoek, maar ook voor alle daaropvolgende bezoekjes. Ik weet niet zo goed of ik nu een goede relatie heb met mijn kapper. Ik kom al bijna twee jaar bij dezelfde kapper en de Mexicaanse eigenaresse knipt en verft me altijd zelf. Ze zou me dus goed moeten kunnen kennen ondertussen. Als de begroeting een graadmeter is hiervoor dan kent ze me heel goed, want ze komt me altijd even kussen voordat ze gaat beginnen. Natuurlijk is de taal een barrière, waardoor ik niet 100 % duidelijk kan aangeven wat ik wil. En zodoende is de haarkleur die ik heb, sinds ik in México woon, anders dan alle jaren daarvoor. Volgens mijn vriendin in Breda is het groen. Met die constatering ben ik vorig jaar naar mijn eigen kapper Don in Breda gegaan en hij bevestigde mijn vermoeden. Het komt door het chloor in het leidingwater en het vele zonlicht. Ik kan er niks aan veranderen en dus laat ik het maar begaan. Een écht goede kapper begeleidt je in de tijd en daarom zou je niet van persoon moeten wisselen als je eenmaal jouw kapper hebt gevonden. De laatste knip- en verfbeurt zag ik mijn Mexicaanse kapster de hele ochtend iedereen uitgebreid omhelzen. Het ontging me niet dat wat meisjes van het wassen, kleuren of afgeknipt haar opvegen hun traantjes wegpinkten. Er liepen twee vreemde mensen door de zaak te paraderen die telkens met señor of señora aangesproken werden. Er was iets eigenaardigs gaande. Toen ik met mijn hoofd in de wasbak hing om de verf uit te spoelen kwam mijn kapster met betraande ogen naar me toe, kuste me en zei dat ze er niet meer langer werkte…. Daarna zag ik haar met een volle vuilniszak buiten langs het raam weg lopen. Haar zaak is kennelijk verkocht aan het nieuwe koppel? Haar personeel blijft er gelukkig wel werken, want een kapper die jou kent is van groot belang als je altijd met een goede look voor de dag wilt komen. Mijn kapster knipte echter elke maand alleen de dode punten er uit. En ik was al gelukkig als ze haar mes niet gebruikte in mijn dunne haar. Mexicanen hebben dik zwart haar. Ik heb dun blond haar. Kortom, ingewikkeld… Laatst ben ik vreemd gegaan bij een andere kapper en tot mijn grote schrik moest ik de dubbele prijs afrekenen! Eigenlijk zou een echt goede kapper je moeten adviseren voordat hij of zij de schaar in je haar zet of gaat kleuren. Daarbij moeten allerlei factoren mee genomen worden zoals je persoonlijkheid, je levensstijl en hippe haartrends. Dat soort Europese adviezen laat ik hier maar even voor gezien. Ik loop voorlopig nog even met groen haar en een misschien niet zo heel erg trendy kapsel….

Elke keer als ik mijn oude beddengoed onderop de stapel met beddengoed in de kast verstop vind ik het de week erna tóch weer op mijn bed terug. We hebben toentertijd veel beddengoed kwijt geraakt bij de verhuizing naar México. Ontvreemd uit de verhuisdozen. Dat was helemaal niet zo erg, want van de verzekering mochten we nieuw beddengoed kopen en ik had een ZARA Home ontdekt in onze stad. Dus heb ik daar heel verheugd mooie lakens, overtrekken, dekbedhoezen en een gehaakt bedsprei uitgezocht. Ik word er nog steeds heel erg blij van als ik er naar kijk. Lichtgrijs en veel wit had ik uitgekozen voor het nieuwe beddengoed. Precies passend in de kleuren van onze slaapkamer. Maar onze muchacha houdt denk ik niet zo van fris wit beddengoed. Elke keer vist ze onder de stapel mijn oude, lichtblauwe lakens eruit om op ons bed te leggen. Ik heb ze al meerdere keren er weer afgetrokken en verwisseld voor schone spierwitte overtrekken. Een ergernisje. Afgelopen week had ze wéér het oude beddengoed gebruikt en heb ik het er wrevelig afgetrokken en meteen een bericht naar haar telefoon gestuurd. Ik zie haar namelijk maar heel weinig, meestal alleen eind van de middag als ze naar huis gaat. Ik heb de volgende dag gevraagd of ze mijn boodschap had begrepen en ze zei van wel… Het is helaas niet de enige ergernis. Ze gooit altijd mijn thee-ei leeg als ik er nét verse losse thee in heb gedaan. Ze gooit mijn bos bloemen net één dag of twee dagen te vroeg weg. Ze heeft een vlek uit ons bankstel verwijderd met zeep dat een bleekmiddel bevat. Nu zit er een grote gebleekte vlek op de donkergrijze bank. Ze breekt zo nu en dan serviesgoed. Ze gooit voedsel weg dat ik nog wilde gebruiken. Ze heeft Mark’s lamswollen lievelingstrui eens ongevraagd gewassen in de machine en die is nu een paar maten kleiner. Of nog erger misschien, toen we op vakantie waren heeft ze alle gordijnen in huis spontaan gewassen en de meesten zijn nu zo’n 15 centimeter korter! Hoe goed ik ook probeer zelf de wasmachine te vullen, soms is ze me voor. Dan is Mark zijn hardloopbroekje kwijt die hij nog aan wilde trekken om te trainen. Ik ben heel vaak mijn yogakleding kwijt. Of ze legt het gebruikt terug op de schone stapel in de kast óf ze beslist eigenhandig dat het gewassen moet worden. Het is vaak zoeken. Mijn vriendin zei eens dat het haar enig leek om een hulp in huis te hebben die je kleren opruimt. Dat is het niet. Van de kinderen wast ze alles wat niet in de kast ligt. Daar kan ik niet zo goed tegen. Soms wil je een gedragen mouwloos spijkerjackie of een Adidas-vest nóg een keer aan (wat toch heel normaal is) en dan is het alweer weg. Onze schoenen ruimt ze ook op. Het komt voor dat we ’s ochtends in alle haast om op tijd op school te komen nog moeten zoeken naar onze schoenen. Laatst waren midden in de week alle blikjes kattenvoer op. Ik begreep er niks van, ik heb er altijd meer dan voldoende in de kast staan. Tot ik op een ochtend thuis kwam en mijn katten van bordjes zag eten in de keuken. “Julie, wat eten de katten??” Het bleek dat ze ongevraagd de katten in de ochtend eten gaf! Ik sta elke keer weer versteld. Waarom hebben we haar dan voor ons werken? Eigenlijk uit menslievendheid en mildheid; we gunnen haar het geld om van te leven. Ze is een lieve, goede meid. Ze is onze vierde hulp in bijna twee jaar tijd. En het belangrijkste: ze is betrouwbaar en dat is hier in México een zeldzaamheid.