December is dé maand om samen te zijn. Onze weekends hier in México zijn gewoonlijk heel leeg en vrij van sociale verplichtingen. Maar in December stromen de uitnodigingen binnen. Meteen na Pakjesavond hadden we het eerste Kerstfeest. Een Kerstfeest van Mark’s werk. En wat voor één! Een etentje gevolgd door een swingend dansfeest. Een enthousiaste grote band die alle driehonderd mensen op de dansvloer kreeg. Mark als directeur, en ik als zijn vrouw, werden behandeld als een bruidspaar… We werden door de band gevraagd de dans te openen op salsa muziek en later op de avond mochten we achter de danseres de sliert starten die door de hele zaal danste. De fotografe blééf gedurende de avond maar foto’s schieten van ons twee. Gelukkig zagen we er allebei betoverend uit. Mark in een mooi strak pak en ik in een jurkje, en ik had zowaar zwarte panty’s gevonden in de winkel. Die ochtend was ik speciaal voor de gelegenheid naar de kapper geweest. Ook al wisten we niet dat we het middelpunt van de avond zouden zijn… Het was zo feestelijk allemaal met uitgedeelde ballonnen, gekke hoedjes, Mini Mouse oren die licht gaven, lichtgevende ringen en brillen, maar ook paraplu’s en glitterstropdassen. Feesten kunnen ze wel die Mexicanen! Aankomend weekend hebben we nóg een groot Kerstfeest, een barbecue met vrienden in het park en een dansfeest om de verjaardag van mijn vriendin te vieren. De kinderen hebben ook veel feestjes en (Kerst)etentjes deze dagen. Een tijd van samen zijn en lekker eten dus.
“Nog tien minuten een plat stuk lopen en dan nog twintig minuten klimmen” zegt Pablo onze gids. Ik sta te hijgen als een paard. We klimmen van 2600 meter hoogte naar 2980 meter. Ik heb het gevoel dat ik nauwelijks adem krijg, ook al staan we in een groot groen naaldenbos. Mijn hart klopt zowat uit mijn borstkas en ik hoor het suizen in mijn oren. Het zweet staat op mijn rug en ik ben met tijd en wijlen duizelig. Ondanks dat Mark mij min of meer naar boven duwt met zijn hand op mijn rug ben ik kapot. We zijn met Anthe’s vriendin Vera op weg naar miljoenen Monarchvlinders. Eindelijk. Een maand geleden waren we hier ook, maar toen kwamen ze nét aan uit Canada. Nu zijn er echt miljoenen. Ze hangen te slapen en te rusten na de lange reis van vijfduizend kilometer. Omdat ze hun vleugels met de oranje kant dicht geklapt hebben zie je ze nauwelijks. Het lijken net schubbetjes op de boomstam of aan de takken. (zie ons fotoalbum) Soms vliegen er een paar op. Ook liggen er tientallen dood op de grond, van vermoeidheid neer gestort. Het ziet er heel triest uit, maar de dode vlinders spelen een belangrijke rol in de herkenning van dit naaldenbos. De zon gaat net onder als we eindelijk boven aan de berg staan. We lopen in het bijna donker terug naar beneden. Er trekt een mist op en de bospaadjes zijn erg steil. Af en toe maken we een glijder... Maar net als we beneden arriveren is het echt pikkedonker. Ik zie wel een gelijkenis in de zware tocht die ik maakte naar boven om de vlinders te ontmoeten en de zware tocht die de Monarchvlinders moesten maken om naar dit bos terug te komen. Het is een geweldig natuurwonder en erg bijzonder om te zien. Daar heb ik mijn lijdensweg dan wel voor over gehad.
Bij de Kerstperiode in Nederland hoort guur weer en een enkele keer misschien een witte Kerst of ijs op de sloten. Er hoort drukte bij met lange boodschappenlijsten, Kerstkaarten versturen, uitverkoop, lange rijen voor de kassa van de supermarkt, mooie Kerstkleding vinden, veel verplichtingen en hoge verwachtingen. Hier in México betekent de Kerstperiode elke dag opstaan met de zon op je gezicht en lekker langzaam leven. Er is sowieso maar één Kerstdag en die vieren we met ons gezinnetje en cadeautjes onder de boom. Kerstkaarten versturen we niet, want met de snelheid van de Mexicaanse post worden ze ver in het nieuwe jaar bezorgd. De dag na Kerst rijden we naar de witte stranden van de Caribische Zee voor een weekje zon, azuurblauwe zee en blote voetjes in het warme zand. Een adembenemende Maya ruïne aan zee bezoeken we die dagen ook en ons plannetje is om zeeschildpadden te zien tijdens het snorkelen…
