There is no distance too far between friends, for
friendship gives wings to the heart.
Ruim vier jaar geleden kwam Anthe vanuit
Spanje op een nieuwe school, het Stedelijk Gymnasium in Breda. Ze was elf jaar
en kende er helemaal niemand. Een school met zo’n zevenhonderd scholieren, en
ze kwam van een schooltje in Madrid met net iets meer dan honderd leerlingen…
Ze vond op school een vriendin, die later haar beste hartsvriendin zou worden. Anthe verliet deze school echter na
drie jaar om in México verder te studeren en
haar vriendinnetje besloot het vierde jaar uitwisselingsstudent te worden…in México! Lekker dicht bij Anthe. We zouden het vriendinnetje de eerste
zomer mee op onze rondreis door Guatemala en Belize nemen, maar omdat haar
visum niet rond was moesten we zonder haar reizen. Dat was de eerste
teleurstelling. Nu zou het vriendinnetje na ruim drie maanden in México deze week met de bus van Morelia naar Puebla reizen om met ons een
lang weekend naar de hoofdstad te gaan en Sinterklaastradities met ons te
vieren. Helaas mocht ze niet alleen met de bus reizen van de organisatie. Dat
verbaasde me niet eens, want ze woont in de meest gevaarlijke staat van México: Michoacán. Onlangs nog in het
nieuws geweest vanwege tientallen lijken die ze daar gevonden hebben als gevolg
van verschillende drugsgangs die daar actief zijn. Maar omdat de tijd begon te
dringen, de afspraken gingen allemaal op z’n Mexicaans en dus op het laatste
moment, hebben we op een avond heel laat vliegtickets voor haar gezocht. Ze
heeft al eerder in haar uppie van de hoofdstad naar Morelia gevlogen, dus dat
leek ons geen probleem. Wij zouden op haar wachten op de luchthaven en we
zouden haar uiteraard ook weer weg brengen. Dat werd twee dagen voor de vlucht
ook afgewezen - ondanks een
geruststellende mail van Mark aan de gouverneur van de organisatie. Eigenlijk
mocht ze alleen vanaf de deur opgehaald worden, daar kwam op het neer. Nu woont
ze zo’n vier uur rijden van ons vandaan en we hadden dit weekend drie dagen
Mexico Stad gepland en die halve dag reizen ging van onze tijd in Mexico Stad
af. En dan heb ik het nog niets eens over het feit dat iedereen ons afraadt om
door Michoacán te reizen vanwege de gevaren. Maar ons gevoel
won van ons verstand. Het zou anders wéér op een
teleurstelling uitlopen voor Anthe en haar vriendin. Zodoende brengen we het weekend in de hoofdstad samen door, lekker de toerist uit hangen met elkaar. Daarna nemen we haar mee naar huis om haar een weekje
te verwennen met het snoepen van banketstaaf en taaitaai, het pepernoten bakken, het eten van zuurkool met
Unoxworst en het vieren van Pakjesavond met ons. Een week later zullen we
haar weer naar huis brengen en we combineren dat ritje met een bezoek aan de
Monarchvlinders die ondertussen al met miljoenen gearriveerd zijn uit Canada.
Er stijgt een hoop geroezemoes op uit het
publiek. De spreker deze avond, Dr. Javier Hernandez, vertelt ons dat we bloot
gesteld worden aan veel ongezonde invloeden zoals de straling van de TV, de
computer, je mobiele telefoon aan je oor en je laptop op schoot. Eigenlijk
weten we het allemaal al lang, maar om het nogmaals van een arts te horen doet
ons schrikken. Zeker als hij zegt dat WiFi-straling ons ziek kan maken. Denk
aan slaapstoornissen, hoofdpijn en op langere termijn kanker, Alzheimer en
Parkinson. Heel tegenstrijdig, want wij proberen thuis een zo sterk mogelijk
WiFi-signaal te hebben zodat we in alle kamers kunnen internetten. Maar datzelfde
sterke WiFi-signaal is dus ongezond. Dr. Hernandez adviseert ons zoveel
mogelijk met kabels te werken en WiFi uit te zetten op je tablet of telefoon
als je het niet nodig hebt. In Amerika heb je zelfs al weer - heel modern -
openbare ruimten die vrij zijn van WiFi en dat wordt dan aangegeven met bordjes.
Sinds kort zetten wij WiFi dus ’s nachts uit in huis. Hij vertelt ons ook dat
wanneer we hier douchen in México, dat we aan
schadelijke stofjes en metalen bloot gesteld worden. Ik voel me niet
aangesproken. Wij drinken thuis tenslotte water uit de fles en ik drink geen
water uit de douche. Maar nee, hij heeft het erover dat er uit het hete
douchewater damp ontstaat en we zo tijdens het douchen die gevaarlijke stofjes
zoals chloor en tachtig andere ongezonde stofjes inademen. Hij adviseert met
lauwwarm water te douchen. Dat is sowieso meer kalmerend en gezonder voor je
haar en je huid…dat weten we allemaal. En we weten ook dat water in plastic
flesjes niet warm mag worden, omdat de weekmakers uit het plastic vrij komen in
het water. Maar dat is hier in de Mexicaanse zon altijd een uitdaging. Mijn
auto stikt van de waterflesjes die nog niet helemaal leeg zijn! Uiteindelijk
eindigt het betoog van dr. Hernandez met het risico van het eten van ons
dagelijks voedsel. Hij laat ons filmpjes zien waarbij een kind in de tijd
geobserveerd wordt dat suiker gegeten heeft. Het rustige kind dweilt na een uur
over de grond en slaat zijn moeder. Een zelfde experiment wordt met een ander
kindje van een jaar of zes uitgevoerd. Hij krijgt rode kleurstof te eten wat
toegevoegd is aan een bakje appelmoes. Nog geen uur later gooit hij de
legoblokjes door de kamer en trapt onrustig met zijn benen tegen een stoel. Wat
een gif geven wij onze kindjes te eten! Volgens de dokter heeft ongezonde
voeding invloed op overgevoelige kinderen en vergroot de kans op astma of
autisme en op langere termijn zelfs op kanker of reuma. Uiteraard kan een
vervelend kind ook gewoon te weinig suiker in zijn bloed hebben, dan moet het
kind even iets eten en trekt het bij. Dr. Hernandez vertelt echter óók dat schimmels, pollen en huismijt invloed op ons gestel hebben. Denk
aan vergeetachtigheid, hoofdpijn, niet de juiste woorden kunnen vinden,
vermoeidheid en concentratieproblemen. Bij mensen die er gevoelig voor zijn
kunnen zelfs astma of allergische reacties ontstaan. Kinderen en ouderen zijn
het meest kwetsbaar. Tegelijkertijd vertelt hij mede over de giftige stoffen in
ons parfum, scheercrème, talkpoeder en schoonmaakmiddelen. Hoe maken we dan ons
huis vrij van huisstofmijt en schimmels? Ik ben overdonderd van al dit waardeloze
nieuws. Maar net zoals met zoveel dingen haal ik er de informatie uit waar ik
zelf iets mee kan. Iets positiefs en opbouwends. De rest van zijn behoorlijk
negatieve boodschap laat ik achter me.
