Uiteindelijk komt het hierop neer: dat men
moet liefhebben om niet ziek te worden en men ziek wordt wanneer men niet kan
beminnen.
In de afgelopen paar weken hebben er hier in México
buitengewone fenomenen plaats gevonden die de normale balans van dingen hebben
verstoord - zoals de orkanen Ingrid en Manuel. Overvloed van water en
overstromingen zorgden voor grote rampen in sommige gemeenschappen. Er was
onvoldoende afvoer van water zodat water vervuild werd doordat vuil door de
straten ging drijven. Dezelfde getroffen gemeenschappen hebben geen drinkbaar
water, geen eetbaar voedsel en onderdak. Deze factoren samen kunnen zorgen voor
infecties en besmettelijke en
parasitaire ziekten. En onder deze besmettelijke ziekten valt cholera. Cholera
kan makkelijk in een epidemie overslaan, omdat de incubatieperiode tussen de
twee uur en vijf dagen ligt. Cholera wordt veroorzaakt door een bacterie. De
laatste epidemie was in Haïti na de aardbeving. Er waren toen meer dan 100.000
mensen aan cholera overleden. De laatste epidemie in México was in 1991. Er is nu een verhoogde kans hier in México
vanwege de schade die de orkanen hebben aangebracht. Er zijn op dit moment zo’n
45 gevallen bekend in México, één daarvan is reeds overleden, en er worden ook nog eens 45
gevallen onderzocht op cholera. De bacterie verspreid zich snel in warme
gebieden en voornamelijk via het drinken van water dat geïnfecteerd is, het
eten van rauwe vis dat geïnfecteerd is,
vliegen die in contact komen met eten of het eten van schelpdieren die
in geïnfecteerd water leefden. Ook het eten van vlees van dieren die
geïnfecteerd water gedronken hebben is gevaarlijk. Het is best eng dus. Beetje
oncontroleerbaar. De symptomen zijn vrij
algemeen zoals buikpijn, spugen, misselijk of diarree. Eigenlijk zoals een
onschuldig griepje, maar bij cholera is er snel sprake van ernstige uitdroging,
onlesbare dorst, koud zweet, droge tong en uiteindelijk daalt je lichaamstemperatuur
en dit eindigt in de dood… Zelf dus heel alert zijn op de symptomen. En goed je
groenten en fruit met water uit de fles wassen. Ook je handen grondig wassen na
het toiletbezoek. Alert moeten wij als gezin sowieso zijn, want de rivier
Atoyac die langs onze tuin loopt is ook besmet met cholera. Verschillende
industrieën lozen afvalwater in deze rivier. Textielbedrijven, voedingsbedrijven,
chemie- en petrochemiebedrijven. Maar ook drank-, metaal-, auto - en
papierproducenten zijn zich niet bewust van de specifieke lozing beperkingen
die in de Mexicaanse officiële norm toegepast worden. Deze bedrijven beschikken
niet over zuiveringsinstallaties of de installaties werken gewoon niet goed.
Het lozen van deze afvalstoffen is schadelijk en een bron van infectie tot
ziekten zoals hepatitis, cholera en kanker. Behoorlijk heftig! Dit is al langer
bekend, maar een paar weken geleden zijn er onderzoeksresultaten gepubliceerd die
dit alles bevestigd hebben. Als de wind de verkeerde kant op staat dan ruiken
wij soms de vieze lucht van de rivier in onze tuin. Niet vaak gelukkig. En deze
bacteriën verspreiden zich niet via de lucht, maar via het besmette water. En
aangezien wij niet in de rivier zwemmen of varen loopt het allemaal niet zo’n
vaart. In tegenstelling tot de arme kleine huisjes die dicht naast de rivier
gebouwd zijn en die in het regenseizoen kunnen overstromen met het besmette
water….
In een lange slome rij rijden de auto’s stapvoets door onder
de brandende zon. Er is een omleiding
omdat de grote doorgaande weg betonplaten krijgt in plaats van het oude
asfalt vol met gaten. Mark rijdt in z’n uppie in de auto naar het park om hard
te lopen. Wachtend in die flinke rij ziet hij een oude rammelende bus aankomen
die de langgerekte rij inhaalt op de baan voor het tegenliggende verkeer. Tot
zijn grote verbazing schuift de bus zo voor hém de rij in. Wat een asociaal
gedrag, het maakt hem kwaad. Hij rijdt de bus voorbij en zet zijn auto ervoor.
Hij stapt uit zijn auto en stapt de bus in. In al zijn laaiende woede scheldt
hij de huid vol van de buschauffeur...in het Nederlands! Later gaat hij zijn
betoog verder in het Spaans, pakt zijn shirt stevig vast en beveelt de chauffeur
dat hij hem voor moet laten gaan voordat hij verder rijdt. De chauffeur trekt er
zich echter niks van aan en schiet Mark’s auto voorbij. Het stoom komt nu uit Mark’s
oren! Hij zet wéér zijn auto voor de bus en loopt naar de deur. De chauffeur,
een kleine man, is al van zijn stoel
afgekomen en staat nu boven de trap. Hij schopt en Mark geeft hem een knal voor
zijn hoofd. Het jongetje dat altijd bij de open deur staat om zijn hand uit te
steken als de bus weer eens asociaal snel wilt invoegen - en Mark vuil had
aangekeken - was ineens verdwenen toen er klappen uitgedeeld werden. Heel snel
daarna stond er een politieagent tussen hen in en suste de ruzie. De chauffeur
was pijlsnel terug op zijn stoel. De politieagent begreep Mark en kalmeerde
hem. Het vreemde aan dit alles is dat Mexicanen altijd heel snel toeteren in
het verkeer. Maar niemand maakte een geluidje in de traag voortschrijdende rij
die nu helemaal stil stond. Ik denk dat ze allemaal hun adem inhielden om te
kijken wat die onnozele buitenlander ging uithalen. Iedereen weet namelijk dat
de eigenaren van de busmaatschappijen het asociale rijgedrag van de
buschauffeurs afkopen.
